პირველი და უკანასკნელი (5 თავი)

ესეც დანაპირები 5 თავი,იმედია დაგაინტერესებტ და მოგეწონებათ,შევეცდები ხვალვე დავდო გაგრძელება და ბევრი არ გალოდინოთ,ყველანაირად შევეცდები ინტერესიტ არ მოგკლათ :) ოთახში შევიდა და საწოლზე წამოწვა,დღევანდელ დღეზე დაიწყო ფიქრი და უნებლიედ ამოუტივტივდა

ბალთაზარი

ძლიერ ვწუხვარ, ჩემო ტკბილო და მურაბა მკითხველო, რომ ამდენი ხანი გალოდინეთ მას მერე, რაც ასე გულანთებული მოჰყვებოდით ჩვენი ცხოვრების გზას. არ ვიცი, რას გრძნობს ადამიანი, როცა პატარა, საცალფეხო ბილიკს მიუყვება, არ იცის, სად მიიყვანს ეს პატარა,

(არა)ნორმალურად (არა)ჩვეულებრივი I

ზურგს უკან მაღალი ტიპი დამხვდა,სპორტული აღნაგობით.არც მთლად სპორტულ და არც გადაპრანჭულ სტილში,უშუალო,უზადო აი ჩემი ტიპის.შავი თმებით,თვალის ფერი ნამდვილად ვერ გავარჩიე.. მაშინვე ტუჩზე ვიკბინე და გამეღიმა.

დასავლური გრძნობები შუა აღმოსავლეთში IV

-ტონი,ბარგი ჩაალაგე,აქედან მივდივართ - განუცხადა მამამ ტონის-არა,მამა.მე აქ ვრჩები,ერთი გოგო გავიცანი და აქ უნდა დავრჩე-ყველაფერი ღვთის ნებით ხდება.ბედს ვერავინ შეცვლის - აბარებდა ყურანში მონიშნულ ფრაზებს ადილა ბიძას

ცივი გული [სრულად]

თვალს ვახელ , მზის სითბოს ვგრძნობ , საიდანღაც შემოპარულა და ჩემს გათბობასცდილობს. ჩიტები აქეთ-იქით დაფრინავენ და ჭიკჭიკით მეგებებიან. ფანჯარასთან მივდივარ, მზე უკვე ამოწვერილა და იმდენად აცხუნებს , რომ თვალებსაც კი მახუჭინებს

ყველას წინააღმდეგ (თავი 14)

-შეყვარებული ვარ._ ჩუმად თქვა და ამოგვხედა. ყველაფერს ველოდით ამის გარდა.-მერე ადამიანო მაგას გვიმალავდი? კაი რა არ გცხვენია? ჩემი და ლუკას ისტორია ლამის ერთად გადავიტანეთ და შენ სულ მარტო გინდოდა გადა...

მეცხრამეტე ზამთარი

უკვე მეცხრამეტე შემოდგომას ვხვდები ასე.მეცხრამეტედ ცვივა ფოთლები.მეცხრამეტედ ვუყურებ ხეების ეროტიკას.მეცხრამეტედ მოდის ზამთარი და დაცარიელებული სულის გაყინვით მემუქრება. გრძნობს თავის უპირატესობას,

Demon (6)

ჰანა მაშინვე ხელებში ჩამიხტა და კალთაში ამომაცოცდა. თითქმის ერთი კვირა გავიდა მას შემდეგ, რაც თავი გაიტეხა და დილას სახვევებიც მოხსნეს. შრამი დარჩებოდა, მაგრამ ჭრილობა შეხორცდა და შეხვევა აღარ დასჭირდა.

აბისალი

იმის ნაცვლად, რომ სახლში მისულს ბედნიერი ცოლ-შვილი შემომეგებოს, ან თუნდაც, უბრალოდ საყვრელი ქალის სურნელით გაბრუებული ვიწვე და მის შავ, გრძელ, ოდნავ დანამულ თმას ვეფერებოდე, სახლში შემოვდივარ, ქანცგაწყვეტილი მძიმე

და რა... სიკვდილი?

გაჭირდა სუნთქვა, ამ ქალაქში სადაც მერცხლები ჭიკჭიკს წყვეტენ და სიჩუმეში ფიქრიც მემღვრევა. უსუსური ვარ შენს ნაცვლადაც თავად ვნებდები, ვერ გაპატიებ თუ ოდესმე სხვისი მერქმევა.