ანუკი(14)

-რატო დაშორდი ლიზის? -შენთვის ამას განსაკუთრებული მნიშვნელობა არ აქვს..

რიტა

სასურველი გოგო,მე ამირჩია,მახსოვს სკოლიდან გამოსულს ბიჭების ბრბო როგორ გაარღვია და ჩემკენ ხელებ გაშლილი გამოემართა,ყველაზე ამაყი ვიყავი,მე ხომ გვერძე ლეა შტორიძე მედგა,ყველას თვალის ჩინი და ოცნება. 17 წლის, რომ გავხდ

ერთხელ (თავი მეცხრე)

ყველაზე ცუდი კი ის შიშია, რომელიც რაღაც გარკვეულ ფობიის კი არა, არამედ შეცდომის დაშვების, არასწორი ნაბიჯის გადადგმის გამო აშინებს ჩვენს ცნობიერს. როცა იცი, რომ შენს წინ, ულამაზესი, ფერადი კენჭებით მოკირწყლული ბილიკია, მაგრამ

განგსტერების სამოთხე (8)

თავი 8 გიორგიმ აღარ იცოდა რა ექნა ამიტომაც გამოსავალი მონახა. -რადგან არგინდათ ცივილურად საუბარი,თქვენით მოაგვარეთ ეს პრობლემა.მე დაგაცდით და სულ არმაინტერესებს დაგიხოციათ ერთმანეთი გიორგი ოთახიდან გავიდა და გარედან გასაღებით გადაკეტა კარი.

6 weli

გაუკეთებდა მასზე შეყვარებულ ქალს. მძულს შენი ყველა გამოხედვა სხვისკენ მიმართული და მეზიზღები რომ არ გიყვარვარ. განა რა დამიშავებია ისეთი რომ თავი ვერ მოგაწონე, ვერ მოგხიბლე. ნუთუ სულ ტყუილად დავთმე ეს წლები?!. ერთადერთი

Demon

ოთახიდან ხელშიაყვანილი გავიყვანე, სამზარეულოში შევიარე, რომ ჰანასთვის წვენი ამეღო და მანქანასთან გავედი. ჩემი მოტოციკლეტი მენატრებოდა, მაგრამ მას შემდეგ რაც ჰანა სახლში წამოვიყვანე და თითქმის ყველგან თან დამყავდა, მოტოციკლეტზე ოცნებაც კი არ შემეძლო.

ანუკი(13)

-ექიმებს ვეტყვი და ჩემ მოსვლამდე აქედან ვერავინ გაგიყვანს-ალექსანდრე ოთახიდან გავიდა. ანუკის თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა.

"მინდა" და "ოქტომბერო"

წელიწადი შეიმოსა და ჭრელებში გამოეწყო ცუდი თუ კარგი ყოველი, ძველი, ახალს გამოეყო.

ყველას წინააღმდეგ (თავი 10)

ხანდახან ვიჭერდი მის მზერას საერთო გაკვეთილებზე ისიც ორი ან სამი წამით. ლუკას ნაჩუქარ დღიურს ხელიდან არ ვუშვებდი, მემგონი მალე გავავსებდი კიდეც, ყოველთვის სადაც არ უნდა დაგენახეთ ყოველთვის ვწერდი. მალევე მოვიდა 21 ნოემბერი რომელიც

მოჰყევი დათოვლილ ნაკვალევს

მოჰყევი დათოვლილ ნაკვალევს, ვიაროთ ამაყი მთებისკენ, ნისლების სიანცე მახარებს, მწვერვალთა სიშორეს ვერ ვითმენ.