ალუბლები 3 თავი (დასასრული)

თვალები ნელა გავახილე, ბუნდოვნად ვხედავდი გარემოს და მხოლოდ მას შემდეგ მივხვდი, რომ დიდხანს და მაგრად ვაჭერდი ქუთუთოებს ერთმანეთს. ქაღალდზე ისევ ხელნაწერი, ლამაზი ასოებით ეწერა: „ხომალდი მარსიდან, საღამოს დაფრინდება.“

shame 3

ვინმეს რომ ეკითხა როგორ ვიმგზავრე ალბათ 1 კვირა საჭირო სიტყვენის ძებნას მოვუნდებოდი რომ როგორმე ეს კოშმარი ამეღწერა .. როგორც იქნა ავსტრიაში ჩავედი, მგზავრობის გარდა ამას ყველაფერი ერქვა უკან ქალი მეჯდა ?! ქალი კიარა ცარიელი პროვოკაცია იყო

თანანო (2)

ვეღარ გაბედა. საერთოდ ვეღარაფერი ვეღარ გაბედა. - თანანო! - ღიმილით მოუტრიალდა ბიჭი, მაგრამ სხვლა არ შეუნელებია. - მტოვებ? ესე იგი, მართლა მტოვებ? სულ მიდიხარ? სად მიდიხარ? მე რა უნდა ვაკეთო აქ, შენ გარეშე? - ხავსს ეჭიდებოდა. სიტყვები თავისით

წერილები.

წერილის წერას ვიწყებ, თავად არ ვიცი როგორ ვუყრი სიტყვებს თავს. მეშინია, გამოგზავნის, მეშინია, რომ არ წაიკითხავ და მეშინია, რომ იტირებ. ჩემს გამო უკვე მერამდენედ იტირებ. იცი, ხშირად მიფიქრია რა იქნებოდა ის საბედისწერო დღე, რომ არა. ბევრჯერ მიფიქრია

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 14)

ნეტა იცოდე, როგორ მინდიხარ.. ძალა გამოცლილმა ხელებიც ძირს ჩამოვყარე და უარესად ავეკარი მას, და სწორედ ამდროს გადამიწია მაისურის ცალი სალტე და მხარზე გადავიდა სველი კოცნებით, და სწორედ ამ დროს ვერ შევუკავე თავი და კვნესა აღმომხდა, მანაც გახელებულმა

ქეთი კაკაურიძეს

მინდა ერთი რამ კარგად იცოდე დარდისთვის არ ღირს ჩვენი სიცოცხლე მინდა ერთი რამ კარგად გახსოვდეს მეგობრობა არს უსასრულო დღეს

ბავშვური გატაცება

ყოველთვის როცა სიყვარულზე დაიწყებდნენ მეგობრები საუბარს თავს ვარიდებდი ოთახიდან გავდიოდი და ტირილს ვიწყებდი არასდროს არ მყავდე გვერდით ისეთი ადამიანი ვისაც ჩემი გულის ტკივილს გავანდობდი ვისაც ვეტყოდი რომ მე ის მიყვარდა მერე რა რომ ეს სიყვარული

უემოციო(თვი 1)

ღამეა...ფანჯრის მინებზე წვიმის წვეთები ჩუმად ხმაურობენ...თითქოს რაღაცას გეჩურჩულებიანო...მუცელში პეპლები ნელა,თუმცა აჩქარებით დაფრინავენ...ვეღარ ვაზროვნებ! ჩემი თვალებიდან წამოსული ცრემლის ნაკადი ნელ-ნელა რიტმულად უერთდება ჩაშავებული ღრუბლების

დასასრულის დასაწყისი - 3

მეთორმეტე კლასი იყო, როდესაც ლაშას - შარშან გადმოსული მოსწავლის - აქტივობამ პიკს მიაღწია. აუტანელი გახდა მისი ქცევები, უსაფუძვლო ეჭვიანობები და უკან დევნა. -ადამიანო, არ მომწონხარ! რთული გასაგებია? არ მინდა შენთან ურთიერთობა. არა! შუა ქუჩაში,

მან წერა დამაწყებინა (თავი პირველი)

ჩემს მუდმივად გაყინულ თითებს დავხედე.ციოდა,საშინლად ციოდა.ზამთრის სუსხიან დღეებს სახლში ვატარებდი.და კვამლით სავსე ოთახში ჩემივე ფილტვების მკვლელი ვიყავი.. თითქოს ყველაფერი მქონდა.სახლი,მანქანა,სამსახური..მყავდა მშობლები,მეგობრები.. როგორც