კიდევ შევხვდებით

ვიცი რომ ჩემი არასდროს ყოფილხარ, მაგრამ დღეს უფრო მეცლები ხელიდან.... სტერეოტიპები შთანთქავს უბედურების მორევში გრძნობას, რომელიც შენთვის მინდოდა გამეყო და ვერ მოვახერხე, მე ხომ შეცდომა დავუშვი , შენ რომ შეგიყვარე ... შენ ხომ ასე განსხვავდები ,

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები

ალუბლები 3 თავი (დასასრული)

თვალები ნელა გავახილე, ბუნდოვნად ვხედავდი გარემოს და მხოლოდ მას შემდეგ მივხვდი, რომ დიდხანს და მაგრად ვაჭერდი ქუთუთოებს ერთმანეთს. ქაღალდზე ისევ ხელნაწერი, ლამაზი ასოებით ეწერა: „ხომალდი მარსიდან, საღამოს დაფრინდება.“

shame 3

ვინმეს რომ ეკითხა როგორ ვიმგზავრე ალბათ 1 კვირა საჭირო სიტყვენის ძებნას მოვუნდებოდი რომ როგორმე ეს კოშმარი ამეღწერა .. როგორც იქნა ავსტრიაში ჩავედი, მგზავრობის გარდა ამას ყველაფერი ერქვა უკან ქალი მეჯდა ?! ქალი კიარა ცარიელი პროვოკაცია იყო

თანანო (2)

ვეღარ გაბედა. საერთოდ ვეღარაფერი ვეღარ გაბედა. - თანანო! - ღიმილით მოუტრიალდა ბიჭი, მაგრამ სხვლა არ შეუნელებია. - მტოვებ? ესე იგი, მართლა მტოვებ? სულ მიდიხარ? სად მიდიხარ? მე რა უნდა ვაკეთო აქ, შენ გარეშე? - ხავსს ეჭიდებოდა. სიტყვები თავისით

წერილები.

წერილის წერას ვიწყებ, თავად არ ვიცი როგორ ვუყრი სიტყვებს თავს. მეშინია, გამოგზავნის, მეშინია, რომ არ წაიკითხავ და მეშინია, რომ იტირებ. ჩემს გამო უკვე მერამდენედ იტირებ. იცი, ხშირად მიფიქრია რა იქნებოდა ის საბედისწერო დღე, რომ არა. ბევრჯერ მიფიქრია

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 14)

ნეტა იცოდე, როგორ მინდიხარ.. ძალა გამოცლილმა ხელებიც ძირს ჩამოვყარე და უარესად ავეკარი მას, და სწორედ ამდროს გადამიწია მაისურის ცალი სალტე და მხარზე გადავიდა სველი კოცნებით, და სწორედ ამ დროს ვერ შევუკავე თავი და კვნესა აღმომხდა, მანაც გახელებულმა

ქეთი კაკაურიძეს

მინდა ერთი რამ კარგად იცოდე დარდისთვის არ ღირს ჩვენი სიცოცხლე მინდა ერთი რამ კარგად გახსოვდეს მეგობრობა არს უსასრულო დღეს

ბავშვური გატაცება

ყოველთვის როცა სიყვარულზე დაიწყებდნენ მეგობრები საუბარს თავს ვარიდებდი ოთახიდან გავდიოდი და ტირილს ვიწყებდი არასდროს არ მყავდე გვერდით ისეთი ადამიანი ვისაც ჩემი გულის ტკივილს გავანდობდი ვისაც ვეტყოდი რომ მე ის მიყვარდა მერე რა რომ ეს სიყვარული

უემოციო(თვი 1)

ღამეა...ფანჯრის მინებზე წვიმის წვეთები ჩუმად ხმაურობენ...თითქოს რაღაცას გეჩურჩულებიანო...მუცელში პეპლები ნელა,თუმცა აჩქარებით დაფრინავენ...ვეღარ ვაზროვნებ! ჩემი თვალებიდან წამოსული ცრემლის ნაკადი ნელ-ნელა რიტმულად უერთდება ჩაშავებული ღრუბლების