ოლეანდრა (2)

მესამე დილა თენდებოდა, რაც ქალიშვილს თავადი თვალითაც კი არ ენახა. შეწუხებული დადიოდა აქეთ-იქით, სახლის თვალიერება და მისი ოკეანის ხედით ტკბობაც მოიბეზრა, მსახურებთან საუბარი და ქალაქის ამბების კითხვაც ძალიან მოსწყინდა.

"ილიანი" (თავი 16)

8 საათიდან სალონში ვიჯექი, ჯვრისწერა 12 ზე იყო დანიშნული. 12ის ნახევარზე უკვე გამოპრანჭული, ჩაცმულ-გამოწყობილი თაიგულით ხელში ველოდი გიორგის. მის მეჯვარესთან ერთად მოდიოდა, დანარჩენები კი ტაძარში გვიცდიდნენ. მოსვლას იგვიანებდა

მინდა შენ ჩემი ცოლი რომ გერქვას

მინდა ვუცქერდე შენს სილამაზეს მინდა ვემთხვიო შენს სათუთ ბაგეს მინდა ჩაგხედო ლამაზ თვალებში მინდა გიკრავდე შენ ჩემს მკლავებში მინდა გიცქერდე მუდამ მხიარულს მინდა გჩუქნიდე მუდამ სიხარულს მინდა ჩვენ ერთად რომ ვიღვიძებდეთ

სათხოვარი

ფიქრები, ფიქრები სავსე წყულებით დროც აღარ მრჩება წამები წუთები, გარბიან როგორც ფარისეველი ვირთხები, არაც არაფერი შემრჩა გარდა რვეულის რომელიც სავსეა იმედგაცრუებული ფიქრებით, არა არ გეგონოთ ვითხოვ ტიტულებს უბრალოდ მინდა ვხედავდე ქართველზე ღიმილს

სექსუალური განათლება (თავი 16)

დათოსგან საქმისკურსში ვიყავი ყოველივესი რაც სავადმყოფოში ხდებოდა, მათი ჯამრთელობის მდგომარეობაც და სიტუაციაც ზუსტად ვიცოდი. სახლში ძლივს ვჩერდებოდი მაგრამ თავად ახალი გამოწერილი სამშობიაროდან თავს მთლად კარგად ვერ ვგრძნბდი. ბავშვის აღზრდა არც ისეთ

დაკარგული (1)

წვიმს , ნაცრისფერი და შავი ფერები ყველაფერს მოდებიან და აღარაფერი დაუტოვებიათ თავანთი ფერის . ირგვივ ალი ირევა , უარო ჩურჩული და აყალ-მაყალი . ქალები გრძელ შავ კაბებს ჩაბღაუჭებიან და ტკივილს ასე გამოთქვამენ , ხოლო კაცებს თავიანთი ცოლების ხელები

სკამი

კეთილო ადამიანო,გცალია ცოტა ხანს რომ მომისმინო? არა,თავს არ მოგაბეზრებ,უბრალოდ,უბრალოს ჩემს გულისტკივილს მოგიყვები.მარტო გულისტკივილს კი არა,ჩემს განვლილ ცხოვრებას დაგიხატავ.რატომ ვტირი? არა,არ ვტირი; არც ვიცინი,ეს ცრმლნარევი ღიმილია,ეს

დარჩი რა (სრულად)

-დაისვენე ექიმო მე წავალ დაგირეკავ თუ ისევ მიმტყუვნა ნერვებმა -არა გიგა რას ამბობ კიდევ თხუთმეტი წუთი გაქვს - ექიმო შენ ახლა ჩემზე მეტად გიჭირს -საიდან მოიტანე?-თინ

ალუბლების ქალაქი

ალუბლის ალებით იწვება საღამო, ედემში დემონის ვიზიტი მეოცა. არ მინდა ოდესმე ფერებით დაგღალო და მხოლოდ გავბედე თვალებში მეკოცნა.

ანუკი(1)

-ანუკი... ის ბიჭი, ალექსი, შენი მომავალი საქმროა. ანუკის გაეღიმა და დედამისს ისე ახედა თითქოს გიჟს უყურებდა. -აჰამ, კარგად იღადავე დე, მაგრამ მეჩქარება. გოგოები პაატასთან ადიან საგურამოში. უნდა წავიდე.