შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (სრულად)

ბათუმის სანაპიროზე არსებულ კაფეში გაჟღერებულ "შევეჩვიე ლანდებს" ღიმილით აყოლებს ტანს, ტექსტსაც თავისდა უნებურად ჩუმად ღიღინებს . ქერა თმა მარცხენა მხარეს გადაიყარა და ბარმენის მიერ მიწოდებული რამდენიმე ჭიქა ვისკი სინზე დადო.

სექსუალური განათლება (თავი 10)

ნიკა:- აი დედაშენზე საუბარი საერთოდ არ ღირს...- ჩაეცინა ნიკასვატო:- ზედმეტებში არ გადახვიდე გაფრთხილებ -- საყელოში ჩაავლო ხელინიკა:- დედაჩემზე გიფიქრიათ ან შენ ან დედაშენს?! ან მამაჩემს?!... მეზობლად რომ ქმრად დაისვა სახლში...- ნიკაც დაეძაბა ვატოს

მოახლოება (IV თავი)

-გულზე არ მეხატები.-იცინის და ფეხზე დგება. ვიღიმი და ნაჩქარევად ვიძახი: -უნდა წავიდე! -პირველი ყოველთვის შენ გარბოდი... -ალბათ, იმიტომ რომ შენთან არაფერი მესაქმება...-ვამბობ, მანქანიდან ჩანთას ვიღებ.

ნეტავ ვინ მომითმენს ამდენს?!

იცი?!აღარ ვეძებ დამრჩენს...ტყვიაც დავიშინე ცხრაჯერ...ეხლა გადავიხსნი მაჯებს...მერე?!ნუ მომიტან ვარდებს...ნუღარც პატიებით ამრევ...ნუღარ მოისურვებ ამდენს...შენ თუ მონატრება განგრევს...მაინც უჩემობას არჩევ...კარგი, ნება იყოს შენი...მოდი მეგობრებად

დადეშქელიანი და ნარსავიძე 3

ჩემი ძმა აკაკუნებდა კარებზე და ძალიან შემეშინდა -მიაა -ლეოო რაიყოო -ადექიი -ხო ვდგები -ლილემ გაიღვიძა? -კი ჩავაცმევ და გამოვუშვებ -კაი

1998 (სრულად)

ნიკუშამ იმხელა ნერწყვი გადაყლაპა მის დანახვაზე, ლამის დაიხრჩო. -მოდი ჩემთან... ძლივს ამოიხრიალა და ხელები გაშალა. ანასტასიაც ღიმილით ჩაუვარდა მკლავებში.

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 6 თავი )

სახლში მალე მივედით, ნოემ ნიაკო გადმოიყვანა და სადარბაზოში უნდა ავსულიყავით აბომ ხელი რო სტაცა ანასტასიას და გაბრაზებულმა შეხედა -შენ საერთოდ ნორმალური ხარ? იცი მაინც რამდენი ხანია გირეკავ? _ ანასტასია დაიბნა და ხელი ჯიბეზე მოისვა სავარაუდოდ

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (1)

თითქმის მკვდარი ხარ, არაფერი შეგიძლია. უბრალოდ წევხარ, გათიშული. არავის ხმა არ გესმის. ესე გრძელდება, მანამ, სანამ "ის" შენთან მოვა. უსასრულოდ წავხარ, აპარატზე მიერთებული. ხალხი სევდიანი მზერით გიცქერს. ფაქტობრივად, მკვდარი ხარ. დიახ, სწორად

დღეს ხომ ჩემი დაბადების დღეა

დღეს ხომ ჩემი დაბადების დღეა მაგრამ ჩემს გულში სევდაა დიდი წვიმების მერე გარეთ კვლავ მზეა ჩემს სულში კიდევ ამინდი ცივი

უსულო კვნესა

თუმცა კვლავაც ისმის, სადღაც შორს, უკიდეგანო სივრცეში, უკანასკნელი სიტყვების შემდეგ ძლიერი ქალების ძლიერი ქუსლების უფრო ძლიერი ბრახუნი ისინი მიდიან ამაყად თავისი კაკუნა ქუსლებით ხმაურით, თანაც უხმოდ.