მიყვარს

მიყვარს, მიყვარს... როცა ვარდებს სურნელება შენი ასდით, როცა, ბაღში - ნაფეხურებს, შენი ტერფის ჭრილი დასდევთ, როცა, ეს მზეც გაიცეკვებს - ჩრდილებს ფერი რომ არ გას

ჩემეული 2

ყინავს.თოვლის ფიფქები ერთმანეთზე ეცემიან და დიდ მასას ქმნიან,ათეთრებენ არემარეს.არავინაა გარეთ.მანქანებიც არ მოძრაობენ და ზუზუნით არ აყრუებენ არე-მარეს.ბუნება მარტოა.თოვლის დიდი რაოდენობის გამო ხეები დამძიმებულები არიან და წელში მოხრილნი

ნატალია(4)დასასრული

ჩვენიო ისე თქვა გულში სითბო ჩამეღვარა , წარმოვიდგინე წლების მერე მე და რატი აქ მის სახლში დასასავენებლად როგორ ამოვიდოდით უკვე ოჯახი, მისი კი არა მერე უკვე ჩვენი სახლი ერქმეოდა ამ საოცარ ადგილს. გამოუსწორებელ მეოცნებედ მაქცია მე ამ სიყვარულმა,

მე და შთაგონება

მხოლოდ მოგონება შემრჩა სამახსოვროდ აღარც სითბო შენი და არც შენი მზერა, მინდა შენი სუნთქვა სულში შევინახო მაგრამ არ გამომდის, თითქოს მეურჩება.

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

დრო საშინლად იწელებოდა... და ჩემი ინტერესი უფრო მძაფრდებოდა...თქვენ არ იცით როგორ მაინტერესებდა "ის"... როგორ მინდოდა გამერკვია რა მოხდა?! ან ახლა როგორ არის?! რას ფიქრობს რას ფიქრობდა... იმდენი რამ მაინტერესებდა.... როგორც იქნა ჩემი წასვლის დრო

გოგონა ბავშვთა სახლიდან (სრულად)

დაბადების დღიდანვე დამტოვა დედამ, არ ვუნდოდი, არ ვუყვარდი, არადა მე რა დავაშავე?! მე ხომ ისე ველოდებოდი ამ სამყაროში მოვლენას, დედის სითბოს და სიყვარულს, მაგრამ ალბათ არ ვიყავი ამ ყველაფრის ღირსი...

***

მთაში არსებული ია და­გიკრიფე გულიც მოგიძღვენი, ვარდიც ხომ გაჩუქე ?! სასმელს მივეძალე, ფიქრებს მოვუხშირე ნატვრად, რომ მექეცი ყოველ განთიადზე.

გამოღვიძება

დრო ეს ერთდერთია რომელსაც ვერ შეცვლი,ვერ დააბრუნებ და ვერაფერს მოსთხოვ,არ გაჩერდება და არ დაგინდობს როცა უკან მიიხედავ და შენს მიერ ფუჭად განვლილ წამებს და წუთებს დაითვლი,არც მაშინ შეგახსენებს თავს რაოდენ ცოტაც არ უნდა გქონდეს,მოკლედ მართალია

ნატალია(3)

რა გჭირს ნატალია ასეთი უაზრო და ერთფეროვანი არ ყოფილა არასდროს შენი ცხოვრება , ქენი რამე დ ა დაბრუნდი თორემ ასე არაფერი გამოვა . კი ვიმეორებდი ხშირად გონებაში ამ სიტყვებს მაგრამ შეცლით არაფერი იცვლებოდა, მაკლდა რაღაც მუხტი, რაც ხალისს მაძლევდა და

შენ მე დილიგიტით(სიყვარულით) დამაავადე (მეოთხე თავი)

იმ ერთმა კოცნამ გაფუჭებულ ეშმაკის ბორბალზე ,ორი ადამიანის ცხოვრება თავდაყირა დააყენა.თავგზა აუბნია გოგონას რომელიც ფიქრობდა,რომ მისი პირველი სიყვარული უკვე დავიწყებული ქონდა.თუმცა ნათქვამია ნამდვილი სიყვარული ადამიანს მხოლოდ ერთხელ ეწვევაო.იქნებ ეს