ღამის თამაშები [სრულად]

ორი დღეა სამსახურში ათენებს და აღამეს, უფრო სწორად მუყაოს ყუთში. უფროს ყავს დასჯლი, რამდენიმე კვირით ადრე დანიშნული შეხვედრა ჩაშალა და ახლა შოთა ცდილობს სამაგიერო გადაუხადოს. არადა რა ლილეს ბრალია ინტრიგნული კითხვების დასმა რომ არ შეუძლია. ერთ-ერთ

ბიზნეს გარიგება [7] დასასრული

ვერ მიხვდა ამ ამბავზე გულიანად უნდა გასცინებოდა თუ რეაქცია არ უნდა ჰქონოდა, მაგრამ როგორი მშვიდიც არ უნდა იყოს იმის გაგებისას რომ ერთი და იგივე ქვეყანაში, ასე უეცრად ორი ერთ დროს ერთმანეთისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი მიფრინავს და თანაც ამ

ველური, შავტუხა ქალი

დიდ, ფრიალა კაბებს რომ ჩაიცვამდა, რომლებიც მე თუ მკითხავთ, საერთოდ არ უხდებოდა მის გამხდარ, გველივით მოქნილ სხეულს და ბევრს დარბოდა მინდორში. ხელს კაბის კალთას მოკიდებდა, ცალ ხელს გაშლიდა ხოლმე და უშნო კაბებით და გაშლილი თმებით ნამდვილად ჰგავდა

მორიგი წერილი დამიანეს

სიცხემ ისევ ამიწია, დამიანე. რა სამწუხაროა რომ ახლოს არ ხარ და ვეღარ მიზომავ ტუჩების შუბლზე დადებით სიცხეს. ლიმნიან ჩაის ვსვამ, ამბობენ კარგიაო, მაგრამ მე ხომ ვიცი რომ ეს სიცხე გაციების კი არა ტკივილებისგანაა გამოწვეული. ძვლებში მამტვრევს, 38ს

ტყუილი მომავლისთვის 5 თავი

ქალებმა კარი გაიხურეს და ბუტბუტით გაუყვნენ ბილიკს. -რა კულტურულად გაყარე დედა, სიცილისგან სულს ვეღარ ითქვამდა ნიტა -კულტურული გაყრა არ ვიცი მე, მეც ყელში ამომიყვანეს ამდენი ენისჭარტალი -ჰმ..

დაობლებული სული ანუ სიცარიელე

ადამიანი იმდენად ეგოისტია ,რომ სურს მიიღოს მარადიულობა მაგრამ ამ მარადიულობაში დროებითს ვერ აფასებს და კარგავს იმას რასაც მისი გაბედნიერება შეეძლო.როდესაც ვიღაცის ღიმილიანი სახე შენი ბედნიერების დასაწყისი ხდება ,აქ მასთან განშრება დიდი ტკივილია.და

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 4)

გოგოს შემხედვარე გეგას ბედნიერება ედებოდა სხეულზე და იმ წუთას შეეძლო ეთქვა, რომ პირველად იგძნო სიცოცხლის არსი და იმ არსს უწოდა ინა. ის გრძნობა რაც თავბრუს ახვევდა , თავს აკარგვინებდა და გონებას უკარგავდა სიყვარული იყო. გააზრებულიც ქონდა, რომ ეს

აერევა ფეხი გრძნობას უთაურს

უცაბედად ამერია გონება, რა უდროოდ გამითეთრდა ფიქრები, უკვდავება, რასაც გული მონებდა, წავიდა და სიბნელეში ვინთქმები. უმისობას მოვთქვამ მთელი სხეულით, დაქსელილი ვენებიც კი კვნესიან,

კიდევ გავფრინდეთ ერთად

შენ არ ვიცი როგორ ხარ, მე არც ისე კარგად. ყოველ ღამე, როცა ვწვები, არ მასვენებს დანაშაულის გრძნობა. მგონია გაგიშვი და ისე ვერ დაგაფასე, როგორც იმსახურებდი. ყოველდღე ვზივარ ფანჯარასთან სიჩუმეში და შენს მოსვლას ველი. მიუხედავად იმისა, ვიცი აღარ

ცხრაწლიანი მეგობრობა

ჩვენ სწორედ ამ დღეს სულ 9 წლის წინათ ვიდექით მარტო ჯურღმულის პირას მაგრამ ვიყავით ჩვენ მხოლოდ რკინად არ დავიღუპეთ ჩვენ არვის სიტყვად