მე არ დამისრულებია...(XIII თავი)

დილით რატომღაც სიმძიმის შეგრძნებამ შემაწუხა. თვალები ზანტად გავახილე და მძინარე გაბრიელი შევნიშნე, რომელიც ნახევრად ზედ მეწვა. თავი ჩემ კისერში ჰქონდა ჩამალული და მშვიდად სუთქავდა, ხელებს ისე მიჭერდა თითქოს სადმე გავრბოდი და მთელი ძალით ვყავდი

ყველაფერი შესაძლებელია!! (1)

აეროპორტიდან ამაყად გამოვიდა მაგრამ მის გულში რა ხდებოდა არვინ იცოდა, ავტოსადგომზე მისი რაში დახვდა, მანქანაში დაჯდა და თავის ახალ აშენებულ სახლისკენ გაემართა. სახლის დიდ გალავანთან იდგა და შიგნით შესვლა არუნდოდა. რატომ? ალბათ იმიტო რომ იქ არავინ

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეოცე )

მანქანაში, გულის ამაფორიაქებელი, სიმშვიდე იყო გაჯერებული. თანანო, გონებას არ აძლევდა საშუალებას აზრი გამოეთქვა ამ სიტუაციათან დაკავშირებით. გულის კარნახს მიჰყვებოდა, გულს უჯერებდა. თავი ფანჯარაზე მიედო და ტკბებოდა მამაკაცის ყაყაჩოს სურნელით,

ყველაფერს დაკარგვის შემდეგ ეძლევა ფასი(2)

თავი 2 დილით თვალი, რომ გავახილე არიას ჯერ კიდევ ეძინა მე კი სიცოცხლე მეზარებოდა, თვალები მაგრად დავხუჭე, თითქოს მინდოდა სამყაროს მოვწყვეტოდი და თვალები სხვა სამყაროში გამეხილა.

ღირსება, ფული და სიყვარული(3)

თავი 3 -ასე რატომ დაგაგვიანდა ძვირფასო?- იკითხა აღელვებულმა ნატალიმ -მანქანით ვინ მოგიყვანა?- ბრაზნარევი

მეტი ვიდრე სიყვარული 24

მეორედ მასზე აღარ გაბედო ლაპარაკი გასაგებია! ვის უბრაზდება და ვისზე?ღმერთო რა გაცეცხლებულია. -ჰოო!მინდა და გავბედავ მეტიც პირშიც ვეტყვი რომ კაცებზე მონადირეა.

ციტატები

„სიყვარული ისაა, როცა გინდა ვიღაცასთან ერთად წელიწადის ოთხივე დრო გაატარო. გინდა ვინმესთან ერთად გაზაფხულის ქარიშხლებს გაექცე, ფეხქვეშ კი იასამნები გეფინოს, ზაფხულობით ხილი შეაგროვო და მდინარეში იბანაო.

არჩევანი [სრულად]

გაოგნებული ვუყურებდი ჩემს წინ მდგომ ახლაგაზრდას და სიტყვებისათვის თავი ვერ მომეყარა. ისე უტიფრად ათვალიერებდა ჩემი სხეულის თითოეულ ნაწილს,როემლსაც ჯინსის ტანზე მომდგარი შარვალი და უბრალოდ თეთრი მაისური ფარავდა. სახეზე სიწითლემ გადამიარა,

ღამის სამიზნე [მეორე ნაწილი] [სრულად]

-დღეს დილით ქალბატონმა ნატამ რომ მოიყვანა და დატოვა იმის მერე ბავშვი არ მინახავს, წეღან მასწავლებელი შემოვიდა და მითხრა რომ ანაბელი ეზოში თამაშის დროს გაქრა. იმ წამსვე თქვენ დაგირეკეთ. _ქალი განერვიულებული ათამაშებდა თითებს და შუბლშეკრულ და შვილის

სიკვდილის ანდერძი

ღამის ნისლში გავეხვევი უთვალავის მნახველი, წყვდიადია ამას იქით მხოლოდ ჩემი სახელი, საფარს მივცემ ომში დევნილ ელს და ირანელს, შენ კი ჩემო მადევარო, რომ მომძებნი, ინანებ. უკვდავების ბურუსისფერ მოვიხურავ ფარაჯას, და სიყვარულს აღარ მივცემ თავის კუთვნილ