ვაჩე & ნია (სრულად)

ნია უკვე ვიშლები ხოიცი ვერ ვიტან ასეთ რაღაცაებს!-მის ასეთ საქციელზე უფრო და უფრო მეშლებოდა ნერვები. -ვაჩე-მომესმა მისი ჩურჩულის ხმა. -რატო ჩურჩულებ?-შევცბი მის ჩურჩულზე. -შენთან მოსვლა მინდოდა და.... -არ მითხრა, რომ იმ უბნიდან წამოხვედი

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეოცე თავი)

-კაი კარგად აბა, ჰე ძალიან მომენატრეთ და მალე გესტუმრებით, მაგრამ ახლა აუცილებელი საქმეები გვაქვს და თქვენი წასვლის დროც მოსულა-მიაყარა აჩიმ და გასასვლელამდე მიაცილა -ვიცი თქვენი საქმეები-სანამ კარს დახურავდა მიაძახა ნიკამ და კიბეებზე დაეშვნენ

აკრძალული გრძნობები დღითიდღე ძლიერდებიან•

•დღეს პირველად შემხვდა 1 წლის შემდეგ. მივესალმე და მთელი ძალდატანებით ვეცადე გამეღიმა. გადაკოცნა ვერ გავბედე. თვითონ უხასიათოდ იყო, ღრმა ნაფაზებს არტყამდა, უცხოპლანეტელივით მაკვირდებოდა. დავიბენი. არ ვიცოდი რა მეთქვა, ან რა მქონდა სათქმელი?

ჩემი ცხოვრების ორი წელი (პირველი თავი)

სამყარომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი წამართვა.რატომ ხდება ყოველთვის ასე?რატომ არ შეიძლება ახლა ჩემს გვერდით იდგეს ჩემი ანგელოზი და ერთმანეთს ვუყვებოდეთ რა მოხდა დღეს კარგი და რა ცუდი?მე აღარავინ მყავს.ის იყო ჩემი ყველაფერი.მისით ვიღვიძებდი და

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 5)

"არ მინდა,ის მცირე ურთიერთობაც კი გამიფუჭდეს რაც გამაჩნია,ამიტომ იმ დღევანდელზე ბოდიში... ჩათვალე არაფერი მომხდარა. p.s. და მაინც,საოცარი ქალი ხარ" ამის მოწერას სულ არ მოეწერა სჯობდა... ახლა ვიგრძენი უხერხულობა.. მივხვდი ის ფიქრობდა მომხდარზე, და

საოცნებო პრიზები შეყვარებისთვის 2

- წადი სანდრო დაჯექი- ხელი მოუთათუნა თეამ და ბიჭი გამოატარა. - მადობა თეა მას- მომნუსხველად გაუღიმა ახალმა, რასაც საპასუხოდ კლასში მყოფი გოგონებს გმინვა მოჰყვა. - მეტიჩარა იდიოტი - დაისისინა მიამ. -რაო შენც ხოარ მოიხიბლე-გაეცინა მარის.

17 წლიანი ოცნება თავი 4

გადიოდა დღეები...გვანცა და ცოტნე უფრო და უფრო ახლოვდებოდნენ.ყველა ხედავდა როგორი თვალებით უყურებდნენ ერთმანეთს და ყველას უნდოდა გვანცას ადგილას ყოფნა. შაბათი დღე იყო.გვანცა როგორც ყოველთვის ისვენებდა.დაახლოებით დილის 11 საათი იქნებოდა ცოტნემ რომ

ღამის სტუმარი 14 (დასასრული)

წყვდიადიდან გამოფხიზლება ხელახლა დაბადებას ჰგავდა! სიცარიელიდან უსასრულობამდე... ღამის კოშმარიდან გამოფხიზლება ყველაზე ძნელი გამოდგა ჩემთვის,სიბნელიდან რეალობაში მოხვედრილს თავი მომჭრა სინათლემ,რამდენიმე წამს დამაბრმავა

ცოდვების გამო?..(25)

ზოგჯერ არის მომენტი როცა გრძნობ რომ შესაძლებლობების მაქსიმუმი გააკეთე და ყველა რესურსი ამოწურე, აი ეს დროც დამიდგა.. სწრაფად დავტოვეთ წეროვანი და უხმოდ მივდიოდით დასავლეთის მიმართულებით, რომ ქუთაისიდან შევძლებდითსტამბულში წასვლას, გარკვეული მანძილის

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ხუთი )

ხანდახან საერთოდ არ გჯერა იმის რასაც აკეთებ. მაგრამ, მაინც აკეთებ, რადგან რაღაც ან ვიღაც, ან საკუთარი თავი გავალდებულებს. ხანდახან საერთოდ არ გინდა იმ რაღაცის გაკეთება, რაც შენს ხასიათში არ ჯდება, მაგრამ პრინციპებს ეწინააღმდეგები.