შენ მე დილიგიტით დამაავადე (თავი 2)

აჰაჰაჰაჰ ახარხარდა რატი და ჩემს წინ დაჯდა. -რა არის სასაცილო ვერ ვხვდები -ის რომ აქ მუშაობ,როდესაც მამაშენ კერძო კლინიკა აქვს გერმანიაში. -დამატებითი შემოსავალი არ მაწყენს ვამბობ და თითებს მაგიდაზე რიტმულად ვაკაკუნებ.

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 1)

ყურთასმენას აი მაშინ დავრწმუნდი რომ არ მომჩვენებია და წამის მეასედში გამიელვა თავში ყველაფერმა და გაშეშებული დავდექი მის წინ -ეს ჩემი ძმაკაცი ნიკა ჯაჭვლიანია ხომ გახსოვთ? გახარებულმა ჩამძახა , აქამდე როგორ ვერ მივხვდი ანროგორ ვერ გამახსენდა დავიჯერო

ფოტოგრაფის აღმოჩენა (სრულად)

-გახსოვარ საერთოდ? ნაწყენი ხმით მეკითხება დადვანი. -შეთე, კარგი რა. ერთ კვირაში ქორწილია და ყველაფერი წამში რომ გინდა მაგის ბრალია! ვწუწუნებ და მანეკენს ვეყრდნონბი კარგი ძმაკაცივით. -მანეკენზე ხომ არ მეეჭვიანა? დამცინავი ტონით ამბობს შეთე.

დრომ იცის მარტო ( 3 )

ხუმრობ? ათიათასში ერთს ამოვარჩევ და კილომეტიდან ვიგრძნობ. ალეკოს არაფერი უთქვამს მხოლოდ გაიღიმა , გაუხარდა , ასეთ დროს გრძნობდა რომ ლილესაც უყვარდა , თბილი სასიყვარულო სიტყვებით არ ანებივრებდა და როცა ეტყოდა ხოლმე რამეს ბავშვივით უხაროდა. ასეთი იყო

მწვანეთვალება (თავი 4)

სასწრაფოდ კონვერტი გავხსენი და კითხვა დავიწყე. "გამარჯობა ანაბელ,მამაშენს დავუბარე ეს ყუთი შენი თვრამეტი წლის დაბადების დღეზე გადმოეცა,და თუ ამას კითხულობ ესეიგი შენი დაბადების დღეა.

ჩემი სულის ტკივილი ხარ!

ჩემო სულის ტკივილო, ჩემო განუკურნებელო იარავ! რატომ გამიმეტე ასე? რატომ მიმატოვე? ჩვენს ოცნებებს რატომ უღალატე? რად გახდი ჩემი ტანჯვის მიზეზი? გამაგებინე რით დავიმსახურე? განა საკმარისად არ მიყვარდი?

იყალთოელი ბიჭები ,,ლენა,, (ნაწილი 14)

სანდროს ლენა იასამნების ქვეშ დაუხვდა. გოგო გაკვეთილებს ამზადებდა. ბიჭმა გაიკვირვა: -გაკვეთილებს ხვალ ვერ დაამზადებ? -როგორ, ხვალ შენ არ მიდიხარ სიმინდის სამტვრევად? -მე კი მივდივარ, მაგრამ გოგოებს რაღა გინდათ იქ?

(და)ვივიწყბთ (სრულად)

თავისუფალი ვერ ვიქნები, რადგან სიყვარული ამ ჯოჯოხეთში არ არსებობს ექიმო. თქვა დამცინავად და ჩუმად მყოფ ბიჭს დახედა ... -როგორ მეზიზღება ეს თეთრი სამოსი ,მას ჯინსი აცვია დაინახეთ? უხდება ხო ? მეც მინდა ნაღვლიანად თქვა ..მძულს ეს უაზრო თეთრი ფერი

კოლის ვივიანა

მზიანი დღე იყო, ცა კი საოცრად მოწმენდილი. ქარი ნაზად ქროდა, ტანზე სასიამოვნო ჟრუანტელს გგვრიდა. პატარა გზაზე ველოსიპედით მივდიოდი, ირგვლივ კი მზესუმზირის მდელოები იყო. მივდიოდი, ჩემს გორაზე უნდა ავსულიყავი..

ნაადრევია მაგრამ მაინც მმარხავენ ცოცხალს

მიხსნიდი ისევ უსაშველოდ როგორ გიყვარდი, გადავირიე,გამაშეშა გულწრფელად მოსვლამ. შენს სიახლოვეს ვეღარ იტანს ეს გული...წადი!