ფერები ?! ...16...

რატომ არ მითხარი თუ იყო ვიღაც, თუ გიყვარდა? ან როდის უნდა გეთქვა... რა ირონიაა... ყოველთვის იმას ვიძახდი, მომავლის იმედით ვიცოცხლებთქო... ახლა მეშინია იზი, ლაჩრულად მეშინია უშენოდ ყოფნის. არაფერს გეკითხები... ალბათ იმიტომ რომ პასუხი არ მინდა.

წამოსვლა...

ხასიათმა ამინდიც შეცვალა.. ყოველი დღე მოსაბეზრებელია, მაშინ როცა არაფერი ხდება. არ ხდება ის, რაც გინდა. გგონია რომ შეუყვარდები, გგონია რომ ყველაფერი იდელაურია რასაც აკეთებ. იცმევ მის მაისურს, დადიხარ ოთახიდან ოთახში, იწყენ იმ მიზნით რომ, მოვა და

,,ბედნიერება'' ,,მოიელობა"

ფიქრები ისე მომაწვა სულზე , ლამის გავგიჟდე სიმწისგან ვტირი, განარამდენჯერ შეიძლება რომ ყველამ იარა დაგატყვოს გულზე!

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 1)

-მე არაფერი დამიშავებია-ამოილუღლუღა გოგონამ და ამაოდ შეეცადა გაკავებული მაჯების გათავისუფლებას -მთელმა სკოლამ იცის, რომ მე ნინო აბაშიძე დიდი ხანია ამ კონკურსისთვის ვემზადები და არავის მივცემ უფლებას,ხელი შემიშალოს თანაც ვინ?შენნაირმა

შრამიანი წარსული სრულად

ნელა მივაბიჯებთ, უბრალოდ ვსეირნობთ. რამდენი რამე მაქვს მისთვის სათქმელი, მაგრამ ვერც ერთ სიტყვას გამოვთქვამ. განსაკუთრებული ხარ! მართლა?- რითი? ყველაფრით უბრალოდ გავჩუმდი, ყველაფრით ვარ განსხვავებული, ის აზიელია მე ევროპელი, მე 21-ე საუკუნეში

თბილისს სიყვარული და შიში მართავს ! (3 თავი)

უკვე თითქმის 15 წუთია ველოდებითათიას,დერეფანშიც არავინ არაა, ყველას ეხლა გამოუჩნდა საქმე მე რომ მარტო ვზივარ.უაზროდ დავძვრები ტელეფონში,ხან ფოტოები დავათვალიერე ხან ჩემი სიყვარულის მესიჯები წავიკითხე და წავშალე, ისე ვუყვარვარ ჭკვა ეკეტება ჩემზე და

დაკარგული დრო (2 თავი)

წარსულზე ფიქრმა იმდენად ჩამითრია რონ ვერც კი მივდვდი სახლში როგორ მივედი,ტაქსისტს ფულს ვაძლევ და მანქანიდან გადმოვდივარ.რამდენი რამ შეიცვალა დედის წერილი წაკითხვის შემდეგ,მას შემდეგ უკვე სამი წელია გასული.სახლში როგორც კი შევედი მაშინვე სააბაზანოს

მე ის რეალისტი ვარ

მე ის რეალისტი ვარ, რომელშიც შენ რომანტიკას ეძებ, მე კი არ შემიძლია მიყვარდეს ის ვინც ჩემგან გამორჩენას ელის.ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს ამ გრძნობისთვის დაღვრილი ცრემლი,ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს

გულწრფელობის საღამო (7 თავი)

ვერაფერს ვიხსენებ, არადა მინდა, კარგ პონტში გაგჩითოთ და პირღიები დარჩეთ, ისე დაახლოებით როგორც ახლა ხართ.მოკლედ მოვატასავებ რა, ,,say no more”-ზე გადადის ფლეილისტი, რაღაც ხოდზე ვარ, მეთქი დედას მოვუტ*ნავ, ვიპოვი. ცუდად ვარ, ტუალეტში მინდა, უკვე

პულსაცია "1

ცხოვრებაში არის რაღაც მომენტი,გარდამავალი რეალობასა და ოცნებას შორის.ოცნებას,რაც გინდა რომ აგიხდეს,რადგან მორგებულია შენზე და ოცნება,რომელიც მძაფრია, გწადია, მაგრამ იცი რომ არ აგიხდება, არა იმიტომ რომ სათანადოდ არ იბრძვი,არამედ იმიტომ რომ ის არაა