შრამიანი წარსული 2 ნაწილი სრულად

-მარი ჩაალაგე უკვე ყველაფერი? -კი დე, ნუ ღელავ , პასპორტიც თან მიდევს და ბილეთიც, რო ჩავფრინდები მოგწერ ფბ-ზე -როგორ მანერვიულებ რაა- მოდის და ისე მეხუტება ლამის გამგუდოს , მაგრამ მაინც არაფერს ვეუბნები , მას შემდეგ რაც აქ მთელი თვე უგზოუკვლოდ

CRUEL მეთერთმეტე +18 ( BDSM / WORLD / LGBT )

-მაგრამ ...-ლუის ჩურჩული ყურთან ესმის, როდესაც ლუი მისკენ იხრება- მე ყოველთვის შეგეკითხები. ჩემთან ყოველთვის შეგეძლება შენი აზრი გამოხატო, იმიტომ რომ მე შენი აზრი მაინტერესებს... იმიტომ რომ მხოლოდ შენი სხეული არ მიზიდავს. მე შენ მაინტერესებ...

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდარვა)

უცნაურია ცხოვრება, რაც უფრო გინდა ბედნიერება, უფრო მეტად რთულად მისაღწევი ხდება. მიიწევ მიზნისკენ, მიიწევ და გგონია, რომ შენგან სულ რაღაც ერთი ხელის გაშვერაზეა, სულ ცოტაც და სადაცაა მიწვდები, შეეხები, მის სურნელსაც შეიგრძნობ. ნელ-ნელა იჯერებ, რომ

ღამის პეპელა

სული მტკივა არა სულში მტკივა რაღაც ,სულში კი არა სულის შიგნით გული მტკივა.ის წავიდა და თითქოს ცა ჩამოიქცა,თითქოს მზემ შავები ჩაიცვა,თითქოს მთვარეც კი ტიროდა.თითქოს ვარსკვლავებმაც ხალისი დაკარგეს.თითქოს ბუნებამ სილამაზეზე თქვა უარი,ხელი ჩაიქნა და

მაისის ხოჭო (6)

-რესტორნიდან რამეს წამოვიღებ თორემ ავარიაში მოვყვებით,მეუბნება და ჩემსპასუხს არც ელოდება ისე გადადის მანქანიდან. ორიოდე წუთში ქათმის სალათით ხელში ბრუნდება. -აჰა აიღე.

MOBSTER (მე-VII თავი)

-რა კარგია რომ მოხვედით , გელოდებოდით .- ლევანი წამოდგა და კატერინას მიუახლოვდა , ლოყაზე აკოცა . კატერინა გაყინულივით იდგა , მამა არც მოუკითხავს . -როგორ გაბედეთ და ამდენი წელი ტყუილში მაცხოვრეთ ?!- კატერინა ცეცხლს აფრთქვევდა , ეს ყველაფერი გულს

ღამის სტუმარი

ოთხშაბათი საღამო იყო,ჰამაკში მჯდომი ქუჩას გავცქეროდი,ჩაფიქრებულს ვარდის საამო სურნელი თავ-გზას მირევდა.არ მახსოვს როდის ჩამეძინა, კომფორტულად მოკალათებული ტკბილ ზმანებას მივცემოდი, აგვისტოს დასაწყისისთვის შუეფერებელი ამინდი იყო...

ბატონი 1 თავი

ქარიანი საღამო იყო. ციოდა. ქალაქში სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. თუ არ ჩავთვლით ქარს, რომელიც ხმაურით ეხეთქებოდა ყველაფერს და ყველგან თავის კვალს ტოვებდა. სტელტონი სულ მარტოდმარტო დაეხეტებოდა ქუჩებში და ამით სიამოვნებას იღებდა, რადგან დროებით მაინც

ციტატები ერიხ მარია რემარკის რომანიდან "ტრიუმფალური თაღი"

"ყველანი თითქოს პატარა ნაპერწკლები ვართ, უჩინარი ქარისაგან დევნილნი." "რა უნდა მისცეს ერთმა ადამინმა მეორეს ერთი წვეთი სითბოს გარდა? და რა უნდა იყოს ამაზე დიდი?" "სიკვდილი - აი, რაშია ჭეშმარიტი სიდიადე, მასში აღწევს ადამიანი სრულყოფილებას, და ისიც

ანგელოზი

5 წელი გავიდა. 5სატანჯველი წელი , დადიანს ვერ უყურებდა ყოველ დღე, ვერ ტკბებოდა მისი ყურებით, ვერ ხედავდა მის თაფლისთერ თვალებს, არ ესმოდა მისი ხმა და ყველაზე მეტად ეს ტანჯავდა. მარიტამ მასთნ სიარული შეწყვიტა,ბოლო წელი საერთოდ აღარ გამოჩენილა...