ყველაფერი,ყველაფერი..

"რომ ვერასოდეს ვისეირნებთ მთვარიან ღამით, არც მზის ამოსვლას შევესწრებით, ჩვენ ხომ საერთო მხოლოდ ის დაგვრჩა, რომ ცუდად ვართ ათასი რამით, მაგრამ ცალ-ცალკე (ძვირფასო) და უერთმანეთოდ."

ორმაგი ცხოვრება

ეს ამბავი შემოდგომას დაიწყო მიშომ და ემილიმ ერთმანეთი მეგობართან სალოსთან გაიცნეს, თითქოს მათ მაშინვე მოეწონათ ერთმანეთი მაგრამ მიშოს შეყვარებული ყავდა "ეკუნა" აქედან გამომდინარე ემილის არანაირი იმედი არ ჰქონდა რომ ისინი ოდესმე ერთად იქნებოდნნენ,

დანაშაული და სასჯელი 2

-სულაც, არა... -მაცდურად გაიღიმა მიამ და დავითისკენ წავიდა, დაბნეულმა დავითმა მისდაუნებურად უკან გადადტგა ნაბიჯი, მიას გაეცინა და მაინც გაყვა ნაბიჯებით მისკენ, დავითიც ნელ ნელა უკან იხევდა და წიგნების კარადას მიეჯახა ზურგით. მიამ მიაღწია მასთან და

ქაოსის ორქიდეები (სრულად)

ვგრძნობ, რომ მისი სითბო ჩემში ნაზად იღვრება. იღვრება მთლიანად, მაგრამ ამასთან ისე, რომ ორივეს გვეკუთვნოდეს. თითებს ჩემს თმებში ნაზად დააცურებს, ჩემს სურნელს შეიგრძნობს, ისევე, როგორც - მე. მთლიანად ბურუსში ვარ გახვეული. თითქოს ვერაფერს ვხედავ,

მარის - ჩემს პატარა დაიკოს

ჩემი სიცოცხლე და სიხარული ჩემი სიმშვიდის დედა ფარული სულ ჩემი სევდა გადამალული ჩემი წუხილი გადაფარული

რატომ მე

ადრე ამაზე არ მიფიქრია, მაგრამ რომ დავინახე ჩემმა ტოლებმა შეყვარებულები გაიჩინეს და ყველაზე ლამაზები და მომხიბვლელები ეგენი გამოჩნდნენ, დავფიქრდი. ჩემს გარშემო ყველგან:სოციალურ ქსელებში,ქუჩაში, სკოლაში, ჩემი თანატოლები ბედნიერები იყვნენ, რადგანაც

ნაცრისფერი გოგონა

ის ყოველ დღე გაივლიდა ნაცნობ ადგილს, ფეხით, სრულიად მარტო. მნიშვნელობა არ ჰქონდა ეს იყო გაზაფხული, ზაფხული, შემოდგომა თუ ზამთარი, ტრადიციას არასდროს არღვევდა. ქუჩის შესახვევში პატარა, მყუდრო კაფესთან გაჩერდებოდა, ცოტა ხნით დაფიქრდებოდა, შემდეგ კი

ჩატეხილი ხიდი

"გიჟიაო" ამბობდნენ მეზობლები, "დეპრესიაშია, გადაუვლისო" სათქმელს ალამაზებდნენ ნაცნობები და მეგობრები. "თავი დაანებეთ ჩემს შვილსო" დაიცავდა ხოლმე დედა, თუმცა შემდეგ ქანდაკებად ქცეული შვილის ოთახში შევიდოდა და გონებაში აზრი გაუელვებდა, რომ მეზობლების

ერთი წვეთი (თავი II)

ღამის სამი საათია... ბარბარეს ჩემს მკლავებში სძინავს... ქანცი გამძვრა. თავიდან მეშინოდა ლევანი არ გამომყოლოდა და ხელში ატაცებული ბავშვით კარგა ხანს მოვრბოდი, ახლა კი როცა ვხვდები, რომ შესაძლოა, ისევ იქ ეგდოს გონ დაკარგული სადაც მე და ბაბიმ დავტოვეთ,

with(out) you (III თავი)

ორივე რაღაც წამიერ ვნებას ავყევით მეტი არაფერი. - შედარებით ჩუმად ჩაილაპარაკა გოგონამ და თავი ჩაღუნა. თავის ფეხსაცმელებს ყურადღებით დააკვირდა, რომლებიც დიდი ხნის სიარულის შემდეგ საკმაოდ შელახული და ტალახში ამოსვრილიყო. რაც უფრო დიდხანს უყურებდა, მით