ჩემი სიყვარულის ისტორია (სრულად)

ომას ვუყვარდი,მეც მიყვარდა,ერთმანეთი გვიყვარა. სულმოუთქმელად. ყველაზე მტკკივნეულად. წარმოუდგენლად გვიყვარდა. იყო ჩვენს ურთიერთობაში რთული პერიოდებ. იყო ჩხუბიც,იყო დავიდარაბაც,ყველაფერი იყო.

ფიქრები შენზე

აზრები სიტყვები ერთმანეთს ეწყობა და ეს ყველაფერი იმ არაჩვეულებრივ სამყაროს ქმნის სადაც არ არსებობს ტკივლი სადაც მხოლოდ ბედნიერება სუფევს სადაც შემიძლია შეხება შენი სადაც აფასებენ სიყვარულს და ერთმანეთს უბრალო ქაღალდზე არ ყიდიან და არც ერთმანეთს

დასასრულის დასაწყისი ნაწილი 3

გონების დაკარგვის ზღვარზე, ყველა წამს მნიშვნელობა აქ მიწაზე ვეცემი და შოკურ მდომარეობაში ვარ ჯერ-ჯერობით ტკივილს ვერ ვგრძნობ ვცდილობ მანქანი ნომერი დავიმახსოვრო გამომდის... ტკივილი უფრო და უფრო მაწვება ვცდილობ პანიკაში არ ჩავარდა ჩემ სხეულს დავყურებ

ვარსებობ რომ შეგიყვარო -თავი 8

დილიდანვე ველოდებიდი დამიანეს შეტყობინებას,ზარს ან მოსვლას თუმცა არა! უკვე შუადღე იწურებოდა და არ ჩანდა .პირველად ხდებოდა ასე მთელი შვიდი თვის განმავლობაში .ვნრვიულობდი და ამას უკვე მარიამიც ხვდებოდა . -ვაიმე ელენე დაწყნარდი გოგო რა იყო -აუ მარუს

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 5

-რატომ გამომყევი? -რაა?ალბათ ყველაფერს მოველოდი და ამ კითხვას არა,არც მიფიქრია ამაზე რა სულელი ვარ აი მართლა რატომ გამოვყევი?იმის მაგივრად რომ მეჩხუბა,მეყვირა ჩემს ოთახში როგორ აღმოჩნდა მოტოზე მოვუსკუპტი და აქ გამოვყევი,

მე უშენოთ პირველი თავი

-დედა ადრეულ ასაკში გარდამეცვალა, -ჩემთვის, ძალიან ძნელი იყო მის გარეშე ცხოვრება! -რადგან, ბავშვობიდან ძალიან ვიყავი დედაზე მიკედლებული,

ქამელეონი - აღარ (სრულად)

-მე ვარ ქამელეონი. საბამ გაკვირვებით შეხედა. -შანსი არაა. შენ და ქამელეონი. ლიზამ გაუღიმა. -ყოფილა შანსი და მაინცდამაინც მე გამიმართლა.

- ეს ვარ მე (სრულად)

აღარ მინდა ! არც ის მინდა, შენზე ვწერდე და მერე საკუთარ ნაწერსაც უარვყოფდე. მგონი, იმისიც მეშინია საკუთარ თავს, რომ გამოვუტყდე. ერთადერთი, რაც გამომდის, ნაწილებად გაფანტვაა. ნაწილებად, რომელსაც არავინ აგროვებს.

შენამდე (7თავი)

-დავიღალე!-ღუღუნებს საყვარლად,მე კი ამ ხმაზე სისხლი თითქოს ძარღვებში მიდუღდება. -ჯერ მხოლოდ ორი საათია ვმეცადიებთ ანა!-უკმაყოფილებისგან ვვოხრავ და ვცდილობ არ დავნებდე.მოულოდნელად მასში რაღაც იცვლება.სახეზე უცნაური ჩრდილი უვლის და ერთიანად

ქოლგების წვიმა

ფანჯრის რაფასთან ვზივარ სიგარეტით ხელში რაღაც იაფფასიან წითელ ღვინოს ვსვავ და ვაკვირდები წვიმის წვეთებს, როგორ ეცემა ხალხს, როგირი უწყინარია. ხალხი ირევა ქუჩაში ბუზებივით , გეგონება წვიმა არ ენახოთო ისე დარბიან და ეფარებიან მაღაზიებს, სადარბაზოებს