პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (2 თავი)

-არ გაეღვიძება წადი-თავი დამიკრა და ტანის რხევით გავიდა. ტანსაცმელებს დავავლე ხელი და საყვარელი ნათლულის ოთახში შევედი. ტკბილად ეძინა ჩემს ბიჭს. ბიჩიმ ერთი შემომიღრინა და მასაც მივეფერე. მთელი იმ დროის განვმალობაში როდესაც ვბანაობდი არ ამომდიოდა

საცდელი თავი

-ამდენი ხანი სად იყავით,ახლა გაგახსენდით და გგონიათ,რომ ყველაფერი ძველებურად იქნება?! -შვილო,ანა მოგვისმინე ჩვენ არ ვიყავით მზად იმისთვის,რომ ბავშვი გაგვეზარდა -მაშინ საერთოდ არ გაგეჩინეთ -ასე ნუ ამბობ,ახალი ცხოვრება გექნება,ახალ სახლში იცხოვრებ ,

ბენჟამინ !

შორია სითეთრე სულის და რითმების, შორია შენამდე მოღწევა ბენჟამინ. გავსებ და ამავდროს მე ისე ვიცლები, ვერ აღწერს სიტყვებით ჩემს გარდა ვერავინ.

მზე.შეხვედრა.

თავიდან გგონია რომ გაგიჟდები, უბრალოდ ვერ გადაიტან, ჭკუიდან შეიშლები, ას, ათას, მილიონ ნაწილად დაიშლები და მაინც ვერ გადაიტან იმ ტკივილს, რომელსაც სულში გრძნობ. გულს იხოკავ ბასრი დანებით, ხელებს მოუსვენრად დააფათურებ შიგნით, ყველგან, ყველაფერში. მას

ბედისწერა IV თავი

ნახევარ საათზე მეტია გზაში ვართ. ჩემს თავზე მეშლება ნერვები. ისეთი უსუსური ვარ ვერაფერს ვეკითხები. მისი მეშინია, თუ ამ გრძნობას შეიძლება შიში ვუწოდოთ. როდის გავხდი ასეთი ჩემთვის უცნობია. ამ წამს გადავწყვიტე, უნდა დავაბრუნო ძველი მე. ბოლო ხმაზე, რაც

სექსუალური პატარძალი -თავიIII-

ოხ ნინა! ყოველთვის იცდა როგორ უნდა შემოვერიგებინე. არც ახლა შემცდარა. ნინასთან საუბარი უკვე დავიწყებული მაქონდა. თანაც იმასაც ვიაზრებდი რომ ასე თუ ისე მართალი იყო. ისიც მესმოდა ნიკას სურვილების და მოთხვნილებების დაკმაყოფილება რომ უნდოდა, მაგრამ ეს

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 4)

ყველაფერი უხმაუროდ მოაგვარა ნუცამ,ხელი ისე მოაწერეს არავისთვის უთქვამთ,არ უნდოდა ნინო აბაშიძის და მისი მეგობრების წინაშე ისე გამოცხადებებულიყო როგორც ბაბლუანის საცოლე,მისი გამოჩენა მეტად ეფექტური იქნებოდა,თუ ბაბლუანი ნუცას როგორც ცოლს ისე

უცხო ქალის ცრემლი 2 ნაწილი 4-5

-დამიჯერე 8 მარტს წადი,ყველაზე კარგი დღეა 8 მარტი.საერთო ქალთა დღეა.ინტერნეტში წავიკითხე ამ დღეს ძალიან დიდ პატივს სცემენ მამაკაცები მანდილოსნებს.ეს კი ძალიან დასაფასებელი იქნება შენგან,ხომ გიყვარს და რა იცი,იქნებ მასაც კი უყვარხარ.

კვლავ

გლოვის ზარების ამაყი რისხვა დაჩოქილ ღამის თვდებად იქცა ჩაწოლილ ბურუსს სალამი მისცა არსად ჩქარობდა,ჩემს თავთან იჯდა ვატყობ,მიბიძგებს,დავტოვო მიწა გულის სიღრმეში შენც ხომ ეს გინდა და მთელ სივრცეში ტკივილი წვიმდა

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაექვსი)

ელვის სისწრაფით გავრცელდა მონასტრის დაწვის ამბავი ხეობაში. შეიძლება ადგილობრივი მოსახლეობა ტაძარში სიარულითა და მარხვით არ გამოირჩეოდა, მაგრამ ღვთის მოშიშობა სისხლში ნამდვილად ჰქონდათ გამჯდარი. ჯერ კიდევ ბავშვობიდანვე განსაკუთრებულად უყვარდათ ნიკა