პირველ სიყვარულს და მუზას

შენზე ფიქრები მე არ მაძინებს შენი სურნელი მუდამ მაღვიძებს შენზე ოცნება მე სულ მაფიქრებს და სიყვარული მე სულ მაფითრებს

ცხოვრება

ყოველთვის როცა ახალი დღე იწყება რაღაც ახალს და საინტერესოს ველით, არ არსებობს დღე რომ რაიმე არ შეიცვალოს, შეიძლება ვფიქროთ რომ ყოველი დღე ერთმანეთს გავს მაგრამ ასე არ არის, ყველა დრეს აქვს რაღაც დეტალი რაც განასხვავებს ერთმანეთიდან თუმცა რთულია ამ

მონატრება

მონატრერება ეს ისეთი საშინელი გრძნობაა, რომ სიტყვებით ვერ გადმოცემ, ისეთი საშინელი ტკივილია, რასაც ვერაფერი და ვერავინ შველის, იმ ადამიანის გარდა ვინც გენატრება, თან იმდენათ რომ ტირი, რადგან ვეღარ უმკლავდები ამ საშინელებას, არ შეგიძლია მის გარეშე და

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ცეცხლოვანი ტანგო/6თავი

გამოცდილი ქალივით ვნებიანი ხმით ამომხდა ერთადერთი სიტყვა. –მინდიხარ!–თმაში ხელები შევუცურე ტუჩები გავისველე და მისას შევახე. გული ამოვარდნას მქონდა! ვიცოდი,ვიცოდი ეს ამბავი ცუდად დამთავრდებოდა! ვიცოდი,რომ მის მკლავებს ვერ ავუვლიდი გვერდს,ვიცოდი,რომ

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

წერილი დედას ...

მომენატრე და უსაშველოდ ამტკივდი დედი, მე შეგაზიზღე გათენება დილა ყოველის. ყოველღამ შენში ვცოცხლდები და დილით კვლავ ვკვდები, შენ კი ზიხარ და უსასრულოდ მაინც მომელი.

იმედი ! თავი მეორე

ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე .. -ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ

Iunae Lumen #1

იმ ღამით ბევრი დავლიე. რას სვამდი ისიც კი არ მახსოვს. რა ჯანდაბად წავედი მაინცდამაინც იქ, ბარში არც ეგ. მახსოვს, დაკარგული სიყვარულის სადღეგრძელო გადავკარი ბოლოს, მარტომ. ეულად. არაფერი არ მახსოვს მანამდე... გარდა სროლისა.