დახვეწილი არამზადა (თავი1)

"შენი თმა ისეთი ნაზია,როგორც პატარა ია,შენი სურნელი მატღობელაა.როგორც ერთი ჭიქა მათრობელა ღვინო,შენი ტუჩები ტკბილია მარწყვივით,შენგან შორს ვარ და თან ისე ახლოს" _ჯანდაბა იქნებ მეც მინდა რაიმე მოგწერო?ვინ ხარ როდის მორჩები ბარათები დატოვებას და

საშინელი წესები გასართობად

უკვე პირველი საათი სრულდებოდა.სახლში საკმაოდ ცხელოდა,ისევე როგორც გარეთ. იატაკზე გაწოლილ დობერმანს,თავლები დაეხუჭა. შეჩვეული იყო პატრონის რეჟიმს და მის გაღვიძებას არც ცდილობდა... კარებზე საშინელი ხმაური ატყდა. ძაღლი მაშინვე წამოხტა და კარებისკენ

ის იდიოტი , მე კი გიჟი ( 3 თავი )

ნინ , პრივეტ ; დღეს ჩემი დაბ.დღეა ხო იცი არა ?! ; ხოდა მოდი ჩემთან სახლში ; ჩემები საზღცარგარეთ არიან და სახლი ჩემს განკარგულებაშია . ყველა იქნება , ასე რომ შენც გელი . შვიდზე გელიდები ჩემთან ... წავიკითხე შეტყობინება და უაზროდ ვუპასუხე :

უსასრულობა

თვალებში მიყურე...გთხოვ გევედრები თვალებში შემომხედე,არაფერიმოგივა..მე ამას შენგთხოვ და მემიჭირს შენთვის თვალებში შემოხედვა,რომ რამე არგიამბონ ჩემმა თვალებმა არმიდნა რომ გამცენ...ეს ნიღაბი უძველდებათ და ნელნელა უყვებიან სხვებს,მჭორავენ,ვძულდები

გაზაფხულის მოლოდინში

იცით?! მას უანგაროდ უყვარდა და ყოველ წამს უფრო და უფრო უყვარდებოდა. ის იყო მისი მუზა, მეგზური და ცხოვრების ერთადერთი აზრი. უყვარდა ძლიერ და გასაგიჟებლად, თუმცა ემოციების გამოხატვა არ შეეძლო და დარდებს ყოველდღიურად საკუთარ გულში იკლავდა. ცხოვრებისგან

დამალობანა

დამალობანას თამაში მიყვარს, რეალურ ცხოვრებაში. ვიმალები, ჩრდილში ვდგები იმ იმედით, რომ მიპოვიან. მპოვნელი კი არ ჩანს. არ მიკვირს- ყველა იმისკენ მიილტვის, რაც ბრწყინავს... როგორც იქნა ვაცნობიერებ, რომ მე თვითონ ვყოფილვარ ჩემი თავის მტერი. ჩავიკეტე

მე მას „დაცემული ანგელოზი“ ვუწოდე

საით წაგიყვანთ გზა , თუ თვითგადარჩენის ერთადერთი წყარო იქნება წარსული ?! არა , არ გინდათ ცრემლები . ეს ხომ თქვენი არჩევანია . ნუთუ საჭიროაა ამხელა დატვირთვა მიეცეს წარსულს ?! ნუთუ აღარ არსებობს სხვა გზა გადარჩენისა?! . . . უცნაურია არა ,

პირველი და უკანასკნელი?!? (2)

-ჯობია იყო ქალბატონი სიცივე ვიდრე მრ სიუჟმურე და გავუცინე საღამომდე ნინისთან ვიყავი ვჭორაობდით ვგიჟოდით სახლში დავბრნდი შხაპი მივიღე და დავწექი.ღამე დამესიზმრა ის დამესიზმრა არ მახსოვს როგორ მარა ვიცი ის იყო წყალი დავლიე და კვლავ ლოგინში შევწექ უკვე

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 2)

როგორც კი სხეულს დავემორჩილე, ორმაგი ძალებით დაიწყო სისხლმა მოძრაობა, თითები მიყვებოდნენ ნახაზებს, ეფერებოდნენ თითოეულ ნაწილს და მთელი სიცხადით შეიგრძნობდნენ ამ ემოციებს. ყველაფერი იყო ის დრო, ყველა ფერი რაც კი შეიძლებოდა ყოფილიყო.

მოდი!

გაფრენას ვლამობ და სიყვარულს ფრთებსაც ვუწუნებ, სიცოცხლე მინდა, მაგრამ მისთვის არ გემეტები.. დამითმე გზები რომ შორიდან მაინც გიარო რად მტოვებ? ფიქრში კვლავ უშენოდ დავეხეტები..