ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი23)

-ნოე იცოდე შენ თუ ხარ...?! - ხმამაღლა დავუყვირე, მაგრამ გამაყვეტინა - თუ ხარ რა, შე ქვეშაფსია ლაწირაკო. -შე პ........ო, ვინაა შენი ლაწირაკი, გამ.........ი ფსიქოპატი, კარგად მომისმინე, სანდროს რომ თმის ღერი ჩამოუვარდეს არ გაცოცხლებთ, კარგად დაფიქრდი

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეოთხე თავი)

აჩი ამ ფიქრებში იყო გართული ,როდესაც ჩაძინებულ ემილიას გამოეღვიძა და განათებულ ტელეფონს დახედა,შემდეგ აჩის გადახედა და უხერხულად შეიშმუშნა. -შენი შეყვარებულია?(უარყოფითი პასუხის მოლოდინში მოუთმენლად გადაულაპარაკა ემილიას) -ვინ? -(თითით ანიშნა აჩიმ

პირველად რომ დაგინახე...(20)

დილა... საუკეთესო დილა ჩემ ცხოვრებაში. საერთოდ ყოველი დღე ესე უნდა დაიწყოს, საყვარელი ადამიანის გვერდით, ჩახუტებულმა უნდა გაიღვიძო და დღეც კარგად ჩაივლის... მაგრამ ეს დღე არ იყო ერთ-ერთი მათგანი... რადგან დღე კარგად იწყება, ეს იმას არ ნიშნავს რომ

შენ მოკვდები-სუნთქვა თავი 1

„ შენ მოკვდები" ყველაფერი ზუსტად გახსოვს...არ იცი რატომ მაგრამ ვერცერთ წამს ვერ ივიწყებ...თითქოს შენი ცხოვრების ყველა დეტალს ყველა ხედავს...რა იქნება თუ ზუსტად იცი რომ ის ვინც გიყვარს მოკვდება? „სიკვდილის დრო 10 საათი და 27 წუთი"

სინათლის სხივი წყვდიადში (13)

მე გაშეშებული ვიდექი შუა ოთახში, ვერ ვიჯერებდი რომ ჩემს გამო კიდევ ერთი ადამიანი დაზარალდა. თავს ვერ ვპატიობდი რომ როცა შანსი მქონდა ნიკოლასს არ ვესროლე, მე ერთი გასროლით შემეძლო ყველაფრის დასრულება ახლა კი დანიელი წაიყვანა და არავინ იცის კიდევ

მოსწავლის ნათლია (თავი3)

-ხორავა, გეხვეწები გაჩუმდი, თორემ ისეთი გამწარებული ვარ, სეტყვამ რაც დაგაკლო, მე აგინაზღაურებ იცოდე. - კბილებში გამოსცრა შიომ და უფრო მეტად მიიკრა სიცივისგან, თუ შიშისგან აცახცახებული გოგონა სხეულზე. ნენეც გაისუსა. ხმა აღარ ამოუღია, ქუხილის ხმაზე

"ყველა ფერი" თავი 2

ერთადერთი პლიუსი აქვს ღამით მასწავლებლებთან სიარულს. ბავშვობიდან მიყვარს ღამე ქუჩაში მარტო სიარული, მაგრამ სამწუხაროდ ამის შესაძლებლობა არასდროს მქონდა, ახლა კი თითქმის ყოველდღე მიწევს ინგლისურის, ფრანგულის ან მათემატიკის გამო. როგორც აღვნიშნე

ბედნიერების რეცეპტი (მეორმოცე თავი)

ისევ ცხენს მიაგელვებდა თორნიკე, მიმართულებაზე დიდად არ ფიქრობდა, თუმცა ჭკვიანი ცხოველი თავადვე იკვლევდა გზას. კარგად ნაცნობი ბილიკებით სასაფლაოზე მიიყვანა ვაჟი. საქონლისგან დასაცავად მავთულებით ჩახლართული კარები შეხსნა და ტერიტორიაზე შევიდა, თითქმის

ჭირვეული (სრულად)

-არა ტონიო არ თქვა ბოლოს ეგ რომ მითხარი ორ დღეში საკუთარი ნებით გამაგდე სახლიდან არ თქვა გთხოვ -მპირდები რომ შემირიგდები?-ტონიომ გოგონა წამით მოიშორა და თვალებში ჩააშტერდა -იცი მე .......-დაიწყო ვალერიამ

მოხუცის თვალების სითბო

შემომხედა იმ სითბოთი და სიკეთით რომლითაც მხოლოდ მოხუცებს შეუძლიათ ყურება. ისინი გასცემენ სთბოს, რომლის გაცემას სხვას არავის შეუძლია და ამის ფასი სამყაროში არაფერი არ არის. მე იმ მომენტში ვიგრძენი ნაცნობი, მაგრამ უკვე მივიწყებული ბედნიერება.