მარრიამი ( სრულად)

-ჯანდაბა უგონოდ მეძინა, რა ჯანდაბა დამემართა. საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა ახალგაღვიძებული და არაფერი ახსოვდა გარდა იმისა რომ ბოლო ჭიქა ღვინის მაგივრად ასიგრამი არაყი დალია, ის ერთი ჩვეულებრივი ასპინძლი გოგო იყო, უჩინარი და არაორდინალური, ერთფეროვანი,

ამ ქუჩის ბოლოს

ამ ქუჩის ბოლოს, ამ ქუჩის ბოლოს, ორი მოხუცი ცხოვრობს, მათი სახლ-კარი მარტოობისგან დამსგავსებია სოროს

თურქი(თავი 3)

-კარგი რა, სამი დღის წინ პანიკები დაიმართე გათხოვება რომ გიხსენეს და დღეს ჩემმა ლურჯმა თვალებმა მოგხიბლა? -ისე თვალები მართლაც კარგი გაქვს -აჰაჰა მოგეწონე? აჰ ქრისტინე ფრთხილად იყავი შენ დაგებულ მახეში შენთვითონვე არ გაება.

მტკივხარ.

თითქმის მივეჩვიე ყოველდღიურობას შენს გარეშე, თუმცა ყოველდღიურად შენზე ფიქრს ვერ გადავეჩვიე, ვერა. ვციდილობ, ძალიან ვცდილობ საკუთარ თავს და შენ გაჯობო, მაგრამ ხანდახან ისე შემომიტევს ხოლმე შენი არყოფნა რომ წარმოვიდგენ აქ ხარ, ჩემთან ხარ და გეუბნები

შემომიშვი IV

მეგობრებო ვიცირომ ძნელია ახალ უფროსთან შეგუება თუმცაღა მინდა გითხრათ,რომ ბატონი დათა თავისი საქმის პროფფესიონალია დ აისეთივე ტემპით გააგრძელებთ მუშაობას,როგორც აქამდე. ღიმილიანი სახით ცაამთავრა მონოლოგი და აქ უკვე ახალ უფროსს გადასცა სიტყვა.

ნამდვილად ღირს ყველაფერი...

ის, რაც ახლა უცებ მივჯღაბნე. რეალურ მაგალითზეა დაფუძნებული, მართლაც, რომ ასეთი შემთხვევა ძალიან ბევრს ჰქონია, იმედი მაქვს გაითვალისწინებთ ქვემოთ მოყვანილ რჩევას, ჩემი პირველი ისტორიაა, შეიძლება ჩანახატიც ეწოდოს და ყველანაირად ვეცადე, რომ რეალურ

მაბედნიერებ! (16 თავი)

-ალექსანდრე ალუჩა მინდა-წამოვყე თავი და ალექსანდრეს გაღვიძება ვცადე. -ამ შუა ღამისას რა ალუჩა აგუტყდა დაიძიბე რა-ამოიზმუვლა და გვერდი იცვალა. -ხეპრევ ადექი და ალუჩა ამომიტანე მაცივარშია-ვუთხარი და თავში წამოვუთაქე. -თქვენი კაპრიზები შემიწირავს მე

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეშვიდე)

საოცრად ესიამოვნა ცხელი აბაზანა, გატრუნული იწვა და ფიქრობდა უცბად დატრიალებულ მოვლენებზე. მიუხედავად იმისა, რომ ლანას ერთფეროვანი ცხოვრება არასდროს ჰქონია და ყოველთვის ყველგან ახერხებდა თავის დამკვიდრებას, მაინც გრძნობდა, რომ ყველაფერი

შეცდომა თუ ბედისწერა (თავი 3)

ფეხზე წამოვხტი და დავლურის სოლოთი შევვარდი იოსთან და გაბისთან,თან ვყროყინებდი: -ქორწილია... გრიალიაა.. გრიალიი... ტრიალიიიიი იო ამყევიიი-თან დავლუსრს ვცეკვავდი და თან იოს ვეჯიკავებოდი რომ ფეხზე ამდგარიყო. და ახლა უკვე ორ ხმაში დავიწყეთ -ქორწილია

1998 #ტასასო

ანასტასიას გაეცინა. -ჰო, დაგირეკავ. და ის იყო, უნდა გატრიალებულიყო და წასულიყო, რომ ნიკუშამ მოატრიალა და მკლავებში მოიქცია: -მოიცა, მოიცა! რა დაგვავიწყდაო? შენ არ გიყვარვარ? ანასტასია გაწითლდა და თავი ჩახარა. -არა, არა, ქალბატონო! ეგ ვერ