წარსული,აწმყო,მომავალი.(2)

კაბინეტში შესვლისთანავე საოცარი სუნი ვიგრძენი-ცივი და მკაცრი,ვარდისა და პიტნის არომატს დართული. ჩემი უფროსი კი სკამზე იჯდა,თან ხედს გაჰყურებდა ფანჯრიდან.შემოტრიალდა თუ არა მივხვდი,რომ აქამდე თითმის არასდროს მყავდა ნანახი.თუ მისი თაფლისფერი

ფერები ?! ...5...

-რას უყურებ?-მესმის შემდეგი კითხვა, მგონი ექიმი ამას უფრო ჭირდება... ნერვები აღარ მყოფნის, თვალებს ერთმანეთზე ვაჭერ, ხელების ოფლიანობას ვგრძნობ და სადაცაა ავფეთქდები -ალექდანდრე! ბრმა ვარ!- კბილებში ვცრი -ალექსი-ახლა მე მისწორებს სახელს და ჩემს

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (7)

დილით საკმაოდ ადრე ვიღვიძებ. არადა ვამბობდი მთელ დღეს დავიძინებ თქო. საათს დავყურებ და ვხვდები რომ არც ისე ადრეა თითქმის პირველი საათია. თავის ტკივილს ვგრძნობ. ბალიშზე თავს ვდებ და ძილს ვაგრძელებ. როგორც​ჩანს დაბლა ჩემზე დაიწყეს ნერვიულობა და ბექა

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (7 თავი)

სანდრო ბურთის კალათში ჩასაგდებად ჰაერში ხტება და მე მთელი სხეულით მეჯახება ისე რომ ძირს ვარდები და თავს ვარტყამ. ბურთი კალათში ვარდება და ჩემს ყვირილს საზღვარი არ აქვს. თავი იმდენად ძლიერად დავარტყი წამით სინათლეც დავკარგე. შემდეგ ფეხზე ავდექი და

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთოთხმეტე თავი)

თითქმის ოცდაათი წელი სრულდებოდა რაც ნიკოლოზი საეკლესიო ცხოვრებით ცხოვრობდა. ერისკაცობისას ვინმეს რომ ეთქვა, ერთ დღეს მისი ნებით შეიმოსებოდა, უარს იტყოდა იმ სიამოვნებებზე, რასაც ცხოვრება ჰპირდებოდა, ალბათ, სასაცილოდ არ ეყოფოდა. თუმცა ფაქტი-ფაქტად

სხეულის მიახლოების მცდელობა სულთან

სხეული ფიქრობს: არ ვიცი ვინ ხარ , არც შენ იცი ვინა ხარ თავად, ჩემში რომ მყოფობ,ამოზრდილი მცენარის დარად, არ ვიცი რა ვთქვა,არც შენ იცი რა მითხრა კვლავად, და თუმც არ გიცნობ უცხოელო, იმეფე მარად!

დროს

მე შევძელი და გადავურჩი დროს.

უცხო ქალის ცრემლი 7 თავი

ნაბიჯს აუჩქარა და ქუჩის გადაკვეთაზე სასტუმროსთან ახლოს ვიღაც მამაკაცი დაეტაკა უხეშად,თითქოს ეცნო მისი ანთებული თვალები და დიდი სქელი წითელი ტუჩები,მამაკაცმა ჩანთა გამოგლიჯა ხელიდან და გაიქცა.ეს ისე მოულოდნელად მოხდა ჯერ დაიბნა და შემდეგ გაეკიდა

ასაკი ყველაფერს ცვლის 7

-ჰოო ვიცი, აუ გოგო ის შენი ტრენერი მოვიდა, შენ უკან არი და არ გაიხედო, მაგარ ვიდზეა -ვაიმე მოგკლავ ელეენე -გამარჯობათ ბავშვებო -გამარჯობათ თორნიკე ბიძია გველურად გავხედე მე

ბიზნეს ვუმენი (თავი 10)

ტანზე კაწვრს ვგძნობ სახეზე კი თითიქოს რაღაც მლოკავდა, თითქოს არა რაღაც მართლა მლოკავდა, ის შეგძნება ისეთი საშინელი იყო რომ თვალები დაფეთებულმა გავახილე. არა. არა. არა. ოღონდეს არა და თუ გინდა ალექსანდრეს დავეტოვრბინე თავისთან სახლში,მაგრამ მოიცადე,