შენ ნახატი ხარ დახეული!

ქცეული,ფურცელზე ან რაიმე მატერიაზე,უბრალოდ ან ბრალიანად მიხატული...ნახატი ხარ რომლისაც მხოლოდ ავტორს ესმის...სხვა მხოლოდ უყურებს და სხვა რამეს ხედავს...შენ სხვა ხარ სხვისთვის ჩემთვის კი ჩემი გრძნობები და ფიქრები ხარ...ვერ გამოხატული ვერ

ჭორფლიანი (6 თავი)

კაფეში მხოლოდ ორი სხეული ერთმანეთს აჰყოლოდა და საოცარ სინთეზს ქმნიდა. ნინია და ერეკლე, ერეკლე და ნინია. ორი ადამიანი, რომელთა ცხოვრება ერთმა დიდმა შეცდომამ დაანგრია, შეიძლება პატარა დეა შეცდომა ყოფილიყო? ვერ გაეგო ერეკლეს რა იყო შეცდომა არც ის იცოდა

ოცნებები ოცნებებად რჩება (თავი 2)

-ჩემი გოგო მოვიდაააა , მომილოცეე ეხა რას მიყურეეებ (ალე) -გილოცავ- და უხალისოდ გადავეხვიე -მე შენი გოგო არ ვარ ისე რო იცოდე -არაარაა დღეს ხარ (ალე) -იო იუბილარია უარს ვერ ეტყვი (ლუკა) -ოო კაი (მე)

მაფიის ბოსი! თავი11 (1D Fanfic) +18

ჩემი ბიჭის მოტაცება ვის აწყობდა? მხოლოდ ეს ფიქრი მიტრიალებდა ორი თვის განმავლობაში თავში. საბოლოოდ კვალი რომ ვერ ვიპოვნე მეც დავიჯერე გარდაცვალების ვერსია. ეს ორი თვე ჯესიკასთან თითქმის არ მილაპარააკია. ვიცი მისთვისაც რთულია და გვერდში უნდა დავუდგე

წარსული,აწმყო,მომავალი.(2)

კაბინეტში შესვლისთანავე საოცარი სუნი ვიგრძენი-ცივი და მკაცრი,ვარდისა და პიტნის არომატს დართული. ჩემი უფროსი კი სკამზე იჯდა,თან ხედს გაჰყურებდა ფანჯრიდან.შემოტრიალდა თუ არა მივხვდი,რომ აქამდე თითმის არასდროს მყავდა ნანახი.თუ მისი თაფლისფერი

ფერები ?! ...5...

-რას უყურებ?-მესმის შემდეგი კითხვა, მგონი ექიმი ამას უფრო ჭირდება... ნერვები აღარ მყოფნის, თვალებს ერთმანეთზე ვაჭერ, ხელების ოფლიანობას ვგრძნობ და სადაცაა ავფეთქდები -ალექდანდრე! ბრმა ვარ!- კბილებში ვცრი -ალექსი-ახლა მე მისწორებს სახელს და ჩემს

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (7)

დილით საკმაოდ ადრე ვიღვიძებ. არადა ვამბობდი მთელ დღეს დავიძინებ თქო. საათს დავყურებ და ვხვდები რომ არც ისე ადრეა თითქმის პირველი საათია. თავის ტკივილს ვგრძნობ. ბალიშზე თავს ვდებ და ძილს ვაგრძელებ. როგორც​ჩანს დაბლა ჩემზე დაიწყეს ნერვიულობა და ბექა

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (7 თავი)

სანდრო ბურთის კალათში ჩასაგდებად ჰაერში ხტება და მე მთელი სხეულით მეჯახება ისე რომ ძირს ვარდები და თავს ვარტყამ. ბურთი კალათში ვარდება და ჩემს ყვირილს საზღვარი არ აქვს. თავი იმდენად ძლიერად დავარტყი წამით სინათლეც დავკარგე. შემდეგ ფეხზე ავდექი და

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთოთხმეტე თავი)

თითქმის ოცდაათი წელი სრულდებოდა რაც ნიკოლოზი საეკლესიო ცხოვრებით ცხოვრობდა. ერისკაცობისას ვინმეს რომ ეთქვა, ერთ დღეს მისი ნებით შეიმოსებოდა, უარს იტყოდა იმ სიამოვნებებზე, რასაც ცხოვრება ჰპირდებოდა, ალბათ, სასაცილოდ არ ეყოფოდა. თუმცა ფაქტი-ფაქტად

სხეულის მიახლოების მცდელობა სულთან

სხეული ფიქრობს: არ ვიცი ვინ ხარ , არც შენ იცი ვინა ხარ თავად, ჩემში რომ მყოფობ,ამოზრდილი მცენარის დარად, არ ვიცი რა ვთქვა,არც შენ იცი რა მითხრა კვლავად, და თუმც არ გიცნობ უცხოელო, იმეფე მარად!