მოგონილი რეალობა

აუსრულებელი ოცნების დასაწყისი ჰორიზონტს მიფარებულ ტალღების დანაკლისი ღამესთან დამარცხებულ მზის ჩასვლის საწყისი

უცხო ქალის ცრემლი 10 თავი

ასეთ მძიმე ავადმყოფს, ვერსად ვერ წაიყვანთ.ჯერ წარმოადგინეთ საბუთები,რომ მისი ნათესავი ხართ.აქ ჩართულია მილიცია და საელჩო,მე მათ უნდა შევატყობინო,ამიტომ თქვენი მონაცემები მჭირდება.ხო,შეგიძლიათ მითხრათ რა ჰქვია გოგონას?ჩვენ დღემდე არ ვიცით მისი სახელი.

დაუმორჩილებელი ( თავი 12 )

-ისევ თავიდან ვიწყებთ დილანდელ საუბარს ? ხმა გაუღიზიანდა -არაფერს ვიწყებთ ლიზ. აქ სალაპარაკოდ არ ვარ,უნდა გიყურო . ალხეინად გადაიდო ფეხიფეხზე და კომფორტულად მოთავსდა -შენ ავადმყოფი ხომ არ ხარ ? რა უნდა მიყურო ,არ გითხარი არ მინდა შენი დანახვათქო

არჩევანი(თავიXIII)

ნუკას პასუხი არ გაუცია,დაწვა და ჩაეძინა.მას დაესიზმრა ერთი მოხUცი ქალი,რომელსაც ნუკას ხელი ეჭირა და წინ მიუძღვოდა,ბნელი გვირაბიდან სინათლისკენ... – გეხვეწებით დამეხმარეთ ...არ ვიცი რა ვქნა ...ვერ ამირჩევია. – ზოგჯერ როდესაც ვერ წყვეტ,ეგეც

პირველად რომ დაგინახე...(11)

ვეღარც ვტიროდი, გული მიმდიოდა... წამომაწვინა და აბაზანაში გაიქცა, ოდნავ წყალი შემასხა სახეზე. თვალები დავხუჭე რადგან სინათლე მაწუხებდა, თვალები ტირილისგან დასიებული მქონდა. მას ეგონა რომ გული წამივიდა. -ლიზა, ლიზაა! შემომხედე, ლიზა! არ დახუჭო

უცხო ქალის ცრემლი 8-9 თავი

იცი?არ გიცნობ და არ ვიცი ვინ ხარ,მაგრამ შენს მიერ წარმოთქმულმა ერთმა სიტყვამ ,,დედა'' ჩემში გაიარა და ტკივილად მოედო მთელ სხეულს.ათი დღეა უკვე გიყურებ და მდუმარედ ხარ,შენც იბრძოლე შენი თავის გადარჩენისთვის.ვინ იცის, შენი დედა როგორი მოლოდინით

შავთვალება მონსტრი(თავი 1)

-ანასტასია მომეხმარე-გაბრაზებულმა დაუყვავა დივანზე წამოგორებულ,ტელეფონში მომზირალ ქალიშვილს და კიბეებს აუყვა. -აუ დეე,ორი წუთიც და მოვალ-სწრაფად მისწერა დაქალს შეტყობინება,ტელეფონი მაგიდაზე შემოდო და დედას უკან გაჰყვა-აბა ახლა რას ვაკეთებთ? -მე

ძიძა თავი მეთერთმეტე

მეც მივეხუტე და ხელი მხრებზე შემოვხვიე.ლოყაზე რამდენჯერმე ნაზად ვაკოცე.კაცს ჩემს საქციელზე გაეღიმა, არ ელოდა. თითებზე ვეთამაშებოდი. ისეთი ნატიფი ხელები ჰქონდა ბევრ ქალს შეშურდებოდა. ცოტა დავლიეთ, ბევრი ვიცინეთ. ნიკომ ბავშვობაზე მკითხა. მოვუყევი

ფერები ?! ...6...

-ნუ ცელქობ-გამაფრთხილებლად დაიბუბუნა ბოხი ხმით,ამაზე კიდევ უფრო გამეღიმა,თავი ოდნავ ავწიე და ტუჩები ყელზე შევახე, მაშინვე შეირხა, ვიგრძენი. ტუჩები მფეთქავ არტერიასთან იმაზე დიდხაანს გავაჩერე ვიდრე ელოდა, იმ წამს არც მე ვიცოდი რას ვაკეთებდი, ხელი

მარტოსული

ღამე დავეხეტები, მთვარე ვეღარ ანათებს. გული დამებზარა და ნეტავ რა გაამთელებს?!