ცუდი გოგო "ენემი" დასასრული

როგორც უკვე მოგახსენეთ, ბიჭებმა საერთო ვილა იყიდეს რათა გოგონები ერთად ყოფილიყვნენ და არა ცალ–ცალკე. მართლაც უხაროდათ ერთად ცხოვრება და ბედნიერი სახეებით დადიოდნენ სულ. მაგრამ უკვე 3 თვე ნახევარი გავიდა უკვე იმდენად ვეღარ დადიან ლილე , ენემი და

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 4

- მოიცადე ვიკა ალექსანდრე ლაბაძის დაა? -ვიკითხე გაოცებულმა. -ხო იცნობბ?- იკითხა ინტერესით. -საზღავრ გარეთ რომ ვიყავი სასწავლებლად ერთ უნიში ვსწავლობდით. ვიცოდი რომ და ყვადა მაგრამ არასდროს მინახავს-გაოცებული ვლაპარაკობდი მე. - ხო ალექსი არც ჩვენ

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (5)

გზა გრძელი და დამღლელი აღმოჩნდა თუმცა ფშავური სილამაზის ყურება ნამდვილად არ მწყინდებოდა. ფშავი მთლიანად მწვანეში იყო ჩაფლული თბილისისგან განსხვავებით. თითქოს მთელი საქართველოს სიმწვანე ამ ერთ ტერიტორიაზე მოგროვილიყო. წამებში შემიყვარდა აქაურობა

ჩემს ერთადერთ დაიკოს

ახლა ამ ლექსს მივუძღვნი ჩემს მშვენიერ დაიკოს მასზე მნიშვნელოვანი ჩემთვის ვინ უნდა იყოს

პირველად რომ დაგინახე... (5)

-მაშინ ჯერ რატო არ ვქორწინდებით? შენ გგონია მე ოდესმე მომარჯულებ?!! -ლიზა, ადი ოთახში და ნუ ეძებ მიზეზს იმისთვის რომ მეჩხუბო. -არ ვეძებ, ძალიან ბევრი მაქვს ისედაც. ლევან, მამაჩემს გეფიცები როგორც კი შესაძლებლობა გამოჩნდება გავიქცევი და ცხოვრებას

ბედნიერება რაშია

სა გადის ზღვარი ბედნიერებას და რეალურ ცხოვრება შორის?სად უნდა იპოვო ის რასაც ეზებდი?როგორ უნდა ამოიოცნო შენი საკუტარი მე?რა არის ჭეშმარიტება და რატომ ცხოვრობ ამქვეყანაზე?რა არის ის ძირიტადი კითხვა რომელსაც შენს თავს დაუსვამ? ეს ის კიტხვებია რომელზეც

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 2)

მე და გაბო კიავედით სახლში, გამოლვიცვალე და დავიწყე თეფშების გამოტანა მალე ამოვიდნენ ლექსო და ემი , 15 წუთში ჩვენც გავაწყვეთ სუფრა და დავიწყეთ ჭამა, ხმა არცერთ არ ამოგვიღია, როცა დავასრულეთ მე და ეემიმ ავალაგეთ ჭურჭელი გავრეცხე და გავედით ბიჭებთან

ასაკი ყველაფერს ცვლის 5

გუკამ მიმიყვანა სახლთან და დამემშვიდობა მე კი მშვიდად ავუყევი სადარბაზოს კიბეებს სახლში შევედი და ისევ არავინ იყო მკვდარივით დავესვენე დივანზე და ფეისბუქი ავსქროლე მერე ჩემ დას დავურეკე დიდი ხანი არ გვისაუბრია მოვიკითხე უბრალოდ და მითხრა ხვალ

7.პროფესორი მეტიჩარა

მიწაზე ბებიაჩემის დალიანდაგებული საბანივით ვარ გართხმული. ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ჯერ კატოკმა გადამიარა, მერე კი ვიღაცამ პირში გავარვარებული შანთი ჩამჩარა, რომელიც გალღვა გაცივდა და უზარმაზარ, უხეშ ბურთად გადაიქცა. ლარის კურსივით არეული

განაჩენი

მემღერება სიმარტოვის ჰანგები ნაბიჯს ავრევ,მაინც გზაზე დამხვდები უმომავლოდ დარჩენილი ბავშვები ვებრძვით წარსულს ,გრძნობებს ვეთამაშებით.