ჩემს თათიას

რვა წლის წინ რომ შემიყვარდი თათია მერე ვითომ დაგივიწყე, კაი რა შენზე ფიქრი ჩემთვის ხომ სულ დარდია ამ საღამოს მე ამ დარდმა დამრია

სინათლის სხივი წყვდიადში(4)

საღამოს 8 საათი, კარზე კაუკუნი გაისმა. კარი ჰელენმა გააღო -გამარჯობათ მისის ჯონს დიანას წასაყვანად მოვედი -გამარჯობა დანიელ, დიანა მზად არის ახლავე დავუძახებ -ჰელენი ზევით ამოვიდა -დროა ძვირფასო, დანიელი ქვემოთ გელოდება -მოვდივარ დედა -მე

უცხო ქალის ცრემლი 5 თავი

შორიდან რომ ეტრფოდი კონკიას ამდენი ხანი,დაგადგა საშველი?წყვილი ვახოს ღიმილიანმა ხმამ დააშორა ერთმანეთს და თინის იმდენად შერცხვა მიშოს ზურგს უკან ამოეფარა,თან მკლავზე მაგრამ უჭერდა მის სუსტ ხელს მთელი ძალით.მიშომ არაფერი არ უთხრა,მაგრამ ტკივილისაგან

ბედისწერის მნიშვნელობა (2 თავი)

1 კვირა გავიდა.ქორწილის იდეა ჯერ კიდევ ცოცხლობდა და ემზადებოდნენ. მირა ცდილობდა თავიდან აეცილებინა,თუმცა არ გამოსდიოდა,მამასთან საუბარი,დედასთან ყველაფერი სცადა.. -დემეტრე?(მირა)-ფიქრებიდან დემეს ზარმა გამოიყვანა. -მირა,როგორ ხარ?(დემე)

ჩარლზ ბუკოვსკის გამონათქვამები

საშინელება სიკვდილი კი არა, ის გამოფიტული სიცოცხლეა, რომელსაც ადამიანები სიკვდილამდე ატარებენ. ზოგიერთი ადამიანი არასოდეს გიჟდება, წარმომიდგენია, რა მოსაწყენი ცხოვრება აქვთ.“

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 1)

მე ნუცა ვარრ, 19წლის, ბათუმელი ვარ მაგრამ ეხლა თბილისში ვართ მე და ჩემი დაქალი სასწავლებლად და ერთად ვცხოვრობთ.ვარ მაღალი, ხუჭუჭთმიანი,მუქი მწვანე თვალებით, ასე რომ თაყვანისმცემლები არ მაკლია.ჩემს დაქალს ემილი ქვია,ისიც 19 წლისაა, მაღალი გრძელი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (3 თავი)

უკვე 5 დღეა რაც ამ სახლში ვცოხვრობ და სანდრო ისე მექცევა მე როგორც მოსიახლე მტერი.ვერაფერი გავუგე რატომ ვერ მიტანს? მე ხომ ძაით არ შევჭრილვარ მის ცხოვრებაში. უნივერსიტეტში წასვის დროა. სანდრო რა თქმა უნდა თავისი მანქანით მიდის. მე გარეთ გავდივარ და

6.პროფესორი მეტიჩარა

-ჰოო,-ბრძნულად ხვნეშის სოფიკო და რიგით სამოცდამეერთე სხდომას გახსნილად ვაცხადებ. მორჩა! რაღა გაუძლებს კიდევ ერთ ლექციას?!-გაფრთხილებ! მოკეტე და ხმა არ გაიღო!-ხმამაღლა ვკივი.-დააყრუე მეზობლები.-მებუძღუნება.-ჟენია, ლამარა, ნადია და რუსიკო ყრუები არიან

ცოდვების გამო?..(24)

-ვინ არა, რა გინდა? ხმაში სიბრაზე მეტყობა და ეღიმება.. -თუ ფიქრობთ, რომ თქვენზე ინფორმაცია მივეცით პოლიციას, შეგიძლიათ მშვიდად იყოთ, მხოლოდ ის ნაწილი მივეცით რაც მხოლოდ ჩვენ დაგვეხმარება. საუბარში ერევა დავითი, რაც რუხზე კარგად მოქმედებს:

დაკარგული

ზოგჯერ დრო კი არა წამები ჩერდება...უბრალოდ ხვდები რომ ისეთი აღარ ხარ, როგორიც ადრე იყავი...თავიდან ეს სულის წამებად მიგაჩნია და დრო ჩერდება...გინდა მალე გაქრეს ტკივილი, ტირი როგორც კი იხსენებ რა ხდება მაგრამ ამაოდ....ბოლოს ფიქრობ რომ სიკვდილი