მიდიან შორს!

ერთ მშვენიერ დღეს მე და ჩემი მეგობრები უნივერსიტეტიდან გამოსვლისთანავე, ბაღში დავჯექით, ჩვენთანერთად ბენიც წამოვიდა, მე რათქმაუნდა ბენის წა,პსვლა ძალიან მახარებდა, რადგან ის ძალიან მომწონს....ბენი ძალიან მხიარულია, ზოგჯერ ზედმეტიც მოსდის, თუმცა ეგ

The perks of being a reader

იყო მკითხველი- ეს თავისთავად სასწაულია, მკითველი- ეს სწორედ ისაა ვისაც შეგიძლია ისედაც ვიწრო საძილე ტომარაში შეყვარებულებს შორის იწვე და სულაც არ იყო ზედმეტი, მეტიც, ზედმეტი კი არა აუცილებელიც ხარ, რადგან წიგნის ავოტორმა ასე ინება. მკითველად

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეხუთე )

ამიტომაც ჩემთან ერთად მოდიხარ - მითხრა გაკრეჭილმა. მოიცა ამას სიცილიც შეუძლია ? ღმერთო , რას მოვესწარი. - მასწავლებელთან მაგვიანდება - გამოსავალი მოვძებნე და გახარებულმა შევბრუნდი უკან. , მაგრამ ვინ გაცალა ? ხელი დამიჭირა და მისკენ შემატრიალა. -

სანამ სიცოცხლე დაიწყება

სახლის კარი მიაჯახუნა,უკან მოიტოვა თავისი რისხვით გაოცებული დედა,აქამდე არასდროს მოქცეულა ასე,არასდროს აუწევია ხმა დედას წინაშე,ახლა კი გაბედა,ამდენი წლის ნაგროვები დარდი ერთინად ამოხეთქა,იხსნა მისი სული ამ მძიმე ტვირთისგან, ქალს ფეხი არ მოუცვლია,

ასაკი ყველაფერს ცვლის 1თავი

მომავლლისთვის ბრძოლა არც თუ ისე ადვილია, შენზეა დამოკიდებული ის თუ როგორი იქნება შენი მომავალი, ამ სიტყვებს ყოველ დილას უმეორებდა კატერინა თავის თავს და შემდეგ მოტივირებული მიემართებოდა სკოლისკენ. კატერინა იგივე კაწკა დარჩია, 15წლის შავგვრემანი 1.70

დრამიონი 2,3,4 თავი

დრაკო: გინდა შემეჯიბრო სისწრაფეში? მკითხა ირონიით და ცალ ხელში კულონი აათამაშა. მე:როდიდან გახდი მალფოი ასეთი მამაცი არც მე დავაკელი ირონია. დრაკო: მე სულ ასეთი ვიყავი ჰერმიონ უბრალოდ ჩემი სიმპათიურობის ფონზე ვერ ამჩნევდი. მე: საიდან ამხელა ამბიცია?

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთერთმეტე თავი)

ისევ სწრაფად მიდიოდა ჯუმბერი, ისევ აკვირდებოდა თანამგზავრს. დეჟავუს მძაფრი განცდა არ ტოვებდა მამაკაცს. ისტორია მეორდებოდა, თუმცა ახლა აფორიაქებული ელენეს ნაცვლად, ტუჩებ მოკუმული ქართველიშვილი ეჯდა გვერდით. ავტომობილი „რეზბალნიცის“ სადგომზე გააჩერეს

დაუმორჩილებელი (თავი 3 )

-გაჩუმდი ,5 წუთი გაჩუმდიიი გესმის ?? დაუყვირა თვითონაც და ყბებში წაავლო ხელი თვითონაც ვერ მიხვდა რატომ მოუნდა იმ გოგოს კოცნა ვინც უკანასკნელი სიტყვებით ლანძღავდა იქნებ იმიტომ რომ ეს ამ წუთას მისი გაჩუმების ერთადერთი გზა იყო და გაამართლა კიდეც .

*ბაიკერშა* (5თავი)

ქამარი მოვიხსენი და ლაშას ხელზე შემოვუჭირე. -ცოტახანიც მოითმინე კარგი?(ლაშა)მითხრა და ხელები სახეზე მომკიდა. -ბოდიში რა.ძალიან ცუდად ვარ თვალები მეხუჭება(მე)ძლივს ვლაპარაკობდი. -გთხოვ ოღონდ თვალები არ დახუჭო მალე მოვლენ ბიჭებიც(ლაშა)ჭკუიდან

ბიზნეს ვუმენი (თავი 4)

იმავეს ვერ ვიტყვი ბატონო ალექსანდრე - ვუთხარი თამამად, რადგან მივხვდი, რომ ჩემი რეაქცია კარგად შეამჩნია. -ვიცი, სახეზე გაწერია -მითხრა ღიმილით და სკამზე დაჯდა. მეც მის თქმას აღარ დაველოდე და მივბაძე, რაზეც უფრო გაეღიმა. -კარგი, სიმართლე რომ გითხრა