ძველი პიანინო - 56

გოგონა ორიოდე წლის თუ იქნებოდა, პერანგისა ამარა, გაპუწული თმებით, ხელში გაქუცული პლუშის დათუნია ჰქონდა ჩაბღუჯული. „ნუთუ ყველაფერს უყურა?.. ან როგორ ვერ შევამჩნიე... არადა ვიცოდი, რომ მთელი კვირა მარტო უნდა ყოფილიყო...“ დროის დაკარგვა არ ღირდა,

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 3 -მისთვის ტრაგედია სხვისთვის

ერთ დღეს ალმას კარებზე დააკაკუნა,არ იცოდა რას ეტყოდა,რას მოუყვებოდა და გაანდობდა. მიესალმა თუ არა მაშინათვე დივნისკენ წავიდა და ჩაესვენა შავ დივანზე. მხოლოდ თავისი სახელი და გვარი უთხრა და მაშინათვე წასვლა დააპირა,საუბარი ვერ დაიწყო და დაემშვიდობა

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 9

-შეუძლებელია… ანამ თავი გააქნია რა სისულელეა ,ღმერთი ამას არ დაუშვებდა არა არა არაა.ანა თავს უაზროდ აქნევდა. -გაჩუმდი გოგოო გაჩუმდი რმერთს ნუ სცოდავ ამას არ დაუშვებდა კი არაა ღვთის წყალობა ეგ .. და თანაც ჩემი გიგის შვილია.. -არაა არაა გიგის

იო (თავი 8)

კარი გამოაღო და ადგილზე გახევდა. ზღურბლზე ნიკოლოზის ნაცვლად იო იდგა და სახეზე მისდაგასაკვირად ღიმილი აღარ შეემჩნეოდა. ბიჭი თამამად შევიდა სახლში ისე, რომ ლეასთვის არც შეუხედავს. ოსტატურად გააგნო მისაღების ოთახს და იისფერ დივანზე მოკალათდა.

უძღები ვარ შვილი...

ვიცი უღმერთობა მტანჯავს... რწმენა შერყეული ვკვდები... მაგრამ მომიტევოს მინდა... მე ხომ უძღები ვარ შვილი...

მეგობრის ხათრით (თავი 3)

როგორ ცხელა!.. წარმომიდგენია ახლა ქალაქში როგორ ეცხელება. კიდევ კარგი დედაჩემს კოსტა სოფელში მიჰყვადა, ჩვენთან. თორემ ალბათ ქალაქში არც გავატანდი მის თავს. შუადღისით ჩამოსული ბებია კოსტამ იუცხოვა. არადა არასდროს, არავის უცხოობს.

არ შემიძლია!!

არ შემიძლია უარი ვთქვა იმაზე რაც ადრე ღიმილს იწვევდა ჩემს სახეზე.ეს მოგონებები ჩემთვის ძვირფასია და არ მინდა ისინი გაქრეს.არ მინდა დამავიწყდეს მისი სახე,ხმა,ღიმილი.. არ მინდა დამავიწყდეს როგორ მიყვარს და ერთ დროს მასაც როგორ ვუყვარდი(( მისი

მე ამ წუთას...

მე ამ წუთას გეძებ მთელი გულით მე ამ წუთას მენატრები ალბათ, მე ამ წუთას გელოდები ისევ, თუმცა ვიცი რომ შეხვედრის არ გწამს.

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა..(თავი მეოთხე).

ცისფერთვალებავ!!!ანქანაში უკან ვიჯექი,წვიმდა. ძალიან მაგრად წვიმდა , თითქოს ცა ტიროდა... თავში ყველაფერი ამერია, ტელეფონზე გაუჩერებლად რეკავდა თორნიკე, ნოდო წავიდა , გავუშვი მიუხედავად იმისა , რომ საშინლად მომექცა, სურვილი მკლავდა მაგრად ჩავკრობოდი

დაბრუნება (თავი 5)

- როგორ შეიძლება ბავშვმა რამე დაამძიმოს ან გააფუჭოს? თუ რა თქმა უნდა ეს ცუდი არაა… - ვუღიმი და ლოყაზე ხმაურით ვკოცნი. - ივა, ბავშვს სიცხე აქვს შენ კი რა სისულელეებს მეუბნები. წავედით. - ვეუბნები და გზას ისე ვუბრუნდები, ვითომც არაფერი. უბრალოდ