First Hug

მე ემი ვარ.ვცხოვრობ მშობლებთან და დასთან ერთად.მეთორმეტე კლასელი ვარ.მომავლისთვის დიდი გეგმები მაქვს, წელს უნივერსიტეტში ვაბარებ და დიდ იმედებს ვამყარებ. ყოველთვის დამჯერე შვილი ვიყავი და ოჯახისთვის პრობლემები არასოდეს შემიქმნია, ბევრი ჩემი

მგლები

თქვენმა ოჯახმა თუ მარტო თქვენ? ნუთუ ვერ აცნობიერებთ რომ მარტო დარჩით მათ ყველა გაანადგურეს და თქვენი მშობლები რომ არა თქვენც მათ ბედს გაიზიარებდით-მათ გახსენეებაზე ცრემები მომაწვა თუმცა გზა მალევე დავუხშე საკმაოდ დიდი ხანია ჩემი გრძნობების ოსტატურად

დაუმორჩილებელი (თავი 6 )

-მერე ვიღას მოიყვან ცოლად ? დააწია კარებში უყურადღებობით გაღიზიანებულმა -ვინმე ნორმალურს ,იმანაც კარიდან მოაძახა და სახელური ჩამოწია. -შემიძლია გვანცა შემოგთავაზო გუშინდელი გაახსენდა და ტკივილმა და ბრაზმა გულზე მოუჭირა ახლახანს გაანალიზა რა უთხრა

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 9)

უკვე რამოდენიმე დღეა რაც ჩვენი წყვილები გაიპარნენ. დღეს? დღეს უკვე 10 იანვარია. ენემი მსოფლიო ჩემპიონატზე 18 რიცხვში გადის. ამიტომ აუცილებელია დროებით ყველაფერი გადადოს, და ვარჯიშს მიუბრუნდეს, რათა მოიგოს. ვერ დაუშვებს რომ ვინმემ აჯობოს. მას ხომ

ილიანა(7)

დიდხანს ისხდნენ და ეწეოდნენ ხმისამოუღებლად,თვალი სხვადასხვა მიმართულებით გაშტერებოდა თითოეულს,მათი გონებაც სადღაც შორს,მომავალში ანდა წარსულში იყო,ვინ იცის.ბოლოს სეიდმა დაარღვია სიჩუმე და თვალებგაშეშებულმა ამოთქვა: _დედამიწაზე იმაზე ბევრად უფრო

ექიმები (მესამე თავი)

გამარჯობა ახალგაზრდა ექიმო, იქნებ ახლა მაინც აღიარო ჩემი კვლავ ხილვის სურვილმა რომ მოგიყვანა აქ.-სიცილით უთხრა ლევანმა და გვერდით მიუჯდა. -ხუმრობ ? თუ ასეა, მინდა გითხრა საერთოდ არ გამოგდის. -კარგი რა ცოტა გამხიარულდი, მოეშვი მოდუნდი, გაერთე. გინდა

ასაკი ყველაფერს ცვლის 3

გოგო, რომელსაც რეალურად არავინ ჰყავს, დიახ, არავინ ჰყავს ისეთი ვინც ბოლომდე გაუგებს, მიხვდება იმას თუ როგორია, ან ეცდება მაინც რომ მიხვდეს. დედა? და? ძმა? თუ მამა? იქნებ მეგობრები მაინც? არა, არავინ ვერავინ ვერაფერს ხვდება იცით? ცუდ ხასიათზე რომ ვარ

*********

'ძალიან რომ იღლები. ძალიან რომ გტკივა. ძალიან რომ ცარიელდები. და რომ გგონია, მეტი აღარ შეგიძლია. გარედან არაფერი გეტყობა, მნაირები.'

რენესანსი (4)

და აი, ის მომენტიც დადგა, კამათში, იოანეს ყველაზე მეტად რომ უყვარდა; ჩაფიქრებულ ნიას სიტყვა შუაზე გაუწყდა, თვითონვე გაჩერდა. წამით იოანეს შეხედა, შემდეგ კი, ისე დადგა, თითქოს გაქვავდაო და მზერა სადღაც უკიდეგანო სივრცეში გადაისროლა. დადუმდა. მიხვდა,

წახვალ შორს

წავა შორს,დღეის შემდეგ აღარ გინატრებს, შენ კი ხედავდი,მაგრამ მაინც გენატრებოდა, გავა დრო,დროის შემდეგ ამას ინანებს, მას სულ ხედავდი,ხედავდი და მაინც გელანდებოდა.