არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეცამეტე )

დილით შვიდ საათზე ყველა ფეხზე იდგა. ამინდი მართლაც მშვენიერი იყო, აი ისეთი სიარულის სურვილს რომ გიღვივებს და გექაჩება წადი გაისეირნეო. სწორედ ამიტომ მართა დილაადრიან წამოხტა , ყველა სანდროს ელოდებოდა რომელსაც იმდენად გემრიელად ეძინა გაღვიძება

ჭორფლიანი (2 თავი)

გემრიელად გავიზმორე და საათს კმაყოფილმა შევხედე. წამოვდექი და სააბაზანოში გავედი, როგორც კი მოვწესრიგდი ტანსაცმლის არჩევას შევუდექი. საბოლოოდ დავადგი საშველი და შავი ტყავის კაბა, შავი მაღლები და თეთრი საროჩკა ჩავიცვი. ხელზე საათი გავიკეთე და როგორც

გამანადგურებელი ანგელოზი

"- რატომ? - ძალიან დიდხანს მეზიზღებოდა ადამიანები - და მაინც რატომ?

საშინელი წესები გასართობად

მთელი გზა მეძინა.მხოლოდ ჩასვლისას გამეღვიძა... - დავბრუნდით! - სესილის მხიარული ხმა გავიგე...ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიგრძენი,რომ მენატრებოდა...უცნაურია,ხუთი წელი ეს გრძნობა არ მქონია...- არ მჯერაა! - თამუნამ წამოიყვირა.ერთად საიდან ვართ?ბოლო

ძველი პიანინო - 71

- დარწმუნებული ვარ არ მომილოცავს... თუნდაც იმიტომ რომ არც გავახსენდები... და თუნდაც იმიტომ, რომ პრინციპულად არ გავახსენდები. ისე მომიქნია, ისე გამაგდო მისი ცხოვრებიდან, რომ უკანაც არ მოუხედავს და ახლა რაღა უნდა?.. ანდა რაღა აზრი აქვს?... მიმი

უჟმური და დარტყმული

-ნენსი ადექი , დაგაგვიანდება. - ჩვეული სიმკაცრიდ ჩაილაპარაკა . არა რა ხომ ვამბობ ხეა-თქო. აი სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. ხმა მაინც დაითბილოს ან რაღაც ქნას რა, რაუბედურებაა ეს სულ ჯმუხობა. ატანა არ მაქ ასეთი ადამიანების და ჩემი საკუთარი ძმა ზუსტად

ჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

დაგვიზამთრდა

საყვარელო ნახე ფიფქები ცვივა ციდან , რა მაგარია შევძახე ლოგინიდან ახალწამომდგარმა და ყელზე მოვეხვიე ჩემს ახდენილ ოცნებას. ის თვალების ფშვნეტით წამოიმართა , ფანჯრიდან გაიხედა , მერე ნამძინარევად მომხვია წელზე ხელი და ჩაილუღლუღა : “ოჰო დაგვიზამთრდა?!”

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეთორმეტე)

წარმოიდგინეთ უღრან ტყეში ხართ რას გრძნობთ ? შიშს იმისა რომ ღამით რომელიმე ცხოველი დაგგლეჯს ? შიშს იმისა რომ შეიძლება სამუდამოდ ამ ტყეში დარჩე თუ იმის რომ მარტო ხარ ?მართას სხეულიც ამ უსიამოვნო გრძნობას მოეცვა დაეპატრონა მის სულს და შიგნიდან ჭამდა .

თავისუფალი სუნთქვა #2

ვიცი, არაფერი მომივა… ვიცი… - თვლები ცრემლებმა დაახრჩეს და უკვე ყელშიც მიჭერდნენ. ხმას ვერ ვიმორჩილებდი, ვცდილობდი ჩემი მშვიდი იერი შემენარჩუნებინა, მაგრამ იმ მომენტში ეს ყველაზე რთული იყო. - მეშინია. - ჩუმად ამოვიხვნეშე. ხელები მაგრად შემომხვია.