საწოლში მტერთან(ნაწილი 4)

გაბრუებულს გამეღვიძა, თავი საშინლად მტკიოდა. ხელი უნებურად ტუჩებზე მოვისვი, ალექსის კოცნა გამახსენდა..თბილი და ცოტა უხეში, წამიერი. თვალები დავხუჭე რომ უკეთ შემეგრძნო, უცნაური გრძნობა მაქვს როცა ალექსთან ვარ. მომწონს, მაგრამ თან ცოტათი მაში

სიყვარული

-გიტირია სიყვარულისთვის? -არა არასოდეს -მაშ არც გყვარებია? -კი მიყვარდა მაგრამ ტირილი ხომ ბანალურია, სასაცილოც -ნუთუ ისე გყვარებია ვინმე, ცრემლი თვალზე არ მოგდგომია? -არასოდეს...

ჭირვეული 2

გოჭების ინციდენტის შემდეგ ვალერიამ გადაწყვიტა მანამ არ წაყოლოდა სამუშაოდ ადამიანებს სანამ არ გაიგებდა რა სახის სამუშაოს სთავაზობდნენ და სწორედ ამიტომ ვერ იშოვა ალბათ სამსახური რამდენიმე კვირიანი

მეგობრის ხათრით (დასასრული)

გაბრაზებულმა იმ დღესვე ჩავალაგე ბარგი, როგორც ჩემი, ისევე ბავშვების. დედაჩემი ეთო ამდენი ხნის შემდეგ ძლივს ვნახე გულიანად გაღიმებული. უხაროდა ჩვენი ‘შერიგების’ ამბავი. ბავშვებისთვის მართლა ასე აჯობებდა, მგონი. ცალ-ცალკე ცხოვრება ყოველთვის ცუდად

ბიზნეს ვუმენი (თავი 1)

დილით ამ დაწყევილი მაღვიძარას ხმა მაღვიზებს და მეუბნება ადექი ლექცია გაქო, მე კიდე ეხლა ადგომას სიკვდილი მირჩევნია, მაგრამ უცებ გამახსენდა, რომ ჯერ ტორტი უნდა შევჭამო, რომელიც გუშინ ჩემი დაბადების დღეზე უნდა დამეწრა და მეჭამა , მაგრამ ისე

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეცხრე თავი)

ერთი კი შეავლო თვალი ციხის უფროსის კაბინეტს ელენემ, იგივე კედლები, იგივე ფარდები, თუმცა ავეჯი აშკარად შეეცვალა ირაკლის. მარჯვენა კედელთან ორკაციანი სამი სავარძელი და ჟურნალების მაგიდაც დაემატებინა მასპინძელს. იქვე კუთხეში პატარა მაცივარი და ბარიც

უცხო ქალის ცრემლი

ემიგრანტად ყოფნა ნიშნავს, რომ შენ უცხო ქვეყნის შვილი ხარ.უვადო პატიმარი, რომელსაც მოსამართლე არ ჰყავს.ემიგრანტს გვენატრება ყველა და ყველაფერი ჩვენი სამშობლოსი,ის რაც ჩვენს მიწა-წყალს გვაგონებს. დიდი გულისტკივილით ვუძლებს უძილობას, ჩუმად დადენილ

უსასრულობაში დაკარგული

ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო ჩემი ცხოვრების მზიანი და თან ნოსტალგიით სავსე მართალია ზამთარი ცივია თავისი ბუნებით, თუმცა ეს დღე თბილი იყო.....საათები საათებს მისდევდა და თანდათან ბინდდებოდა, სიცივე იპყრობდა სამყაროს, მზეც მიიმალა..... მე ჩვეულებრივ

ძველი პიანინო - 69

თავიდან ფიფოს ეგონა, რომ ამ საქმის ძირი დაახლოებით ოცი ან ოცდაათი წლის წინ იწყებოდა, მოგვიანებით კი ახალი ვერსიებისა და ფაქტების მოზღვავებამ, დანაშაულის მოტივის წარმომავლობამ, იგი უკვე ორმოცი წლით გადასწია უკან და ისიც მხოლოდ მიახლოებით და

კატასტროფულად ვნებიანი (III)

თითქმის ყოველდღე ასეთ დროს მოვდივარ სახლში. ღამის საათებში როცა ქუჩაში უკვე ხალხიც კი აღარ მოძრაობს და ალბათ მე ის განსაკუთრებული ვარ რომელიც შეიცნობს მთელი ღამის სილამაზეს. ჰაერიც კი განსხვავებულია ამ დროს... საიდანღაც ისმის ოდნავ ნასვამი