უფროსო ძმაო!!!!

ძმაო, სად ხარ? აქ ხარ? მოხვედი? შენთან საუბარი მინდოდა, მინდოდა მეკითხა რატომ მიმატოვე? რატომ დამტოვე ამ სამყაროში კენტად? რატომ ჰყავთ ისეთებს დიდი ძმა ვისაც საერთოდ არააქვს სურვილი, და მე რატომ არ მყავს? ნუთუ შეგეძლო ისე წასულიყავი რომ ერთხელ

მაბედნიერებ! (9 თავი)

მცხეთისკენ მიმავალი გზა მეტად დამღლელი აღმოჩნდა. გავყურებდი ფანჯრიდან აბიბინებულ მდელოებს, აყვავებულ ხეებს და ჩაბნელებულ ხეებს. როცა ადგილზე მივედი ნინოს ჩემს სპორტის მასწავლებელს და საუკეთესო მეგობარს დავურეკე. -ნინ რგორ ხარ? სახლში ხარ? -მარიიი.

3.პროფესორი მეტიჩარა

ლარნაკში ჩაწყობილ ყვავილებს ცხრაასმეერთედ ვუყურებ და ვფიქრობ რა გავჩნდი ასეთი დებილი საკუთარი დაბადების დღე, რომ დამავიწყდა და ლოგინიდან ათრეულმა ვერც სოფოს საჩუქარი შევამჩნიე. გარდა ამისა ნიკას გამოგზავნილ კესანეებსაც ვერ გავუბედე გადაყრა, ნუ რა

სველი იასამანი [2]

ზუსტად რეზის პირდაპირ ვზივარ და მის მზერას ვეღარ ვუძლებ. ვერ ვხვდები რა მჭირს, თითქოს არაფერი, მაგრამ შიგნიდან მეწვის ყველაფერი და ერთადერთი რაზეც ვღელავ, გარეგნულადაც არ შემეტყოს, ლოყები არ ამიწითლდეს. მთელი სხეული დაჭიმული მაქვს, არც თაზოს

ცისფერი ყინული-3

უკმაყოფილოდ, ბურტყუნ-ბურტყუნით გააღო მანქანის კარი და გრილ სალონში აღმოჩნდა, რომელიც ნაცნობი მათრობელა არომატით გაჟღენთილიყო.  ნიკოლოზის სუნამოს სუნი იყო, მაშინვე იცნო.  -ჰო მიდი, სახლში წამიყვანე, ალბათ, გარედანაც კარადას მოადგამ ჩემს ოთახს და

სიმართლე.....

როცა იცი სიმართლე და გატყუებენ, მხოლოდ მაშინ ხვდები ზოგი ადამიანის ნამდვილ სახეს, ზოგი კი ამას ხშირად აკეთებს, მართალია თავადაც გრძნობ, რომ მაიცდამაინც არ ეხატები გულზე ამათუიმ ადამიანს, მაგრამ მაინც ვერ წარმოიდგენ იმას რომ ის შენზე რამეს იტყვის,

მარწყვის სურნელი (11)

ყველანაირად ვეცადე სასიამოვმო და სახალისო თავი გამოსულიყო, შეიძლება არც ისე დიდია მაგრამ მართლა ვერ ვახერხებ გამოცდების გამო დიდი თავების წერა, სადაც დრო გამომიჩნდება მაშინვე ვიმუხლები და ვწერ რომ როგორმე დიდი თავი გამოვიდეს.. რაც არის ეს არი..

festina lente(2)

დილით დარიას ადრე გაეღვიძა.მაშინვე მისი ოთახისკენ გაიქცა,მაგრამ მხოლოდ სუფთად აკეცილი საწოლი დახვდა.დემეტრე კი არსად ჩანდა.დარიას ჩაეღიმა,მოეწონა წესრიგის მოყვარული ადამიანი რომ აღმოჩნდა დემეტრე.უცებ გაემზადა და სამსახურში წავიდა.მისვლისთანავე

მე ვნახე ის...

თეთრი კაბა ეცვა. ლურჯი ყვავილებითა და გვირილით მორთული. მაშინაც ასე შეემოსა სხეული როცა ხელი სთხოვეს, უბრალო ქალაქის უბრალო კაფეში, უბრალო ხალხითა და სავსე გრძნობებით გარემოცულ სამყაროში.. მე ვნახე ის...

ვნება (სრულად)

-ეკატერინე,-თითქმის ჩურჩულით მეუბნება და თითებს ჩემ თმაში ხლართავს-შემიყვარდი,-გული ამიჩქარდა,ყურებში რაღაცამ წუილი დაიწყო,თითქოს სადაცაა გონებას დაკარგავო,ავკანკალდი და დაბნეული ჩამოვცილდი,მე არც კი ვიცი რა უნდა ვუთხრა.