ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 4)

გიორგი მეტრეველმა თავისი კომპანიონებიც დაპატიჟა ოჯახითურთ. რათქმაუნდა ახვლედიანებიც იყვნენ. წვეულება უკვე დაწყებული იყო ენემმა რომ შეაბიჯა დარბაზში თავის მეგობრებთან ერთად. მას ტანზე გამოყვანილი, მუხლს ოდნავ აცდენილი, ზურგ ამოღებული, ოდნავ

სიყვარულს

სიყვარულო შენზე მწარე არაფერი არ მინახავს ვერც სიკვდილის მზე და მთვარე შენზე მწარედ მე ვერა მკლავს

ბედნიერების ათვლის წერტილი (სრულად)

ზღურბლზე მდგარი ცოტნე გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან ადგილზე გაქვავადა ნაცნობ სახეს რომ წააწყდა. გაოგნებულმა აათვარიელა მის წინ მდგარი თვალებგაფართოებული გოგონა, რომელიც აშარად მასზე ნაკლებად შოკირებული არაფრით იყო, სიტუაციიდან გამომდინარე. მის წინ

The night of death 2

მიუხედავად იმისა რომ ანასტასია და კატერინა ამ ყველაფერს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდნენ მე მაინც დროს კარგად ვატარაებდი ემისთან ერთად. ერთადერთი რაც ხელს მიშლიდა ეს გამოცდებისათვის მზადება იყო. ცხოვრება გრძელდებოდა მე კიდევ უკვე მივეჩვიე რომ ჩვენთან

გაფრენილ წამებზე ავაწყობ ცხოვრებას

ვიტყვი, შემისწორეთ შიშები მხნეობით, ნატვრისგან განმძარცვეთ გრძნობების დათმობის, ძაძები გამხადეთ ერთი მოძრაობით, მომგვარეთ ფერები ცისა და მნათობის,

იო (თავი 12)

როგორც იქნა, სანაპირომდე მიაღწია გოგონამ და როგორც ვარაუდობდა, იო იქ დახვდა. ზურგით იჯდა ამაღლებულ ქვაზე და მდუმარედ გაჰყურებდა ზღვის ჰორიზონტს. ზურგს უკვე დასრულებული ფრთები უფარავდა, რომელიც მხრებისკენ გადადიოდა, თითქოს გასაფრენად ემზადებოდა.

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 8)

ქალი ლოგინზე იწვა. თავი ბალიშზე დაედო და თვალებიც დაეხუჭა. ზმანებაში იძირებოდა და ბალიშს ჩაბღაუჭებული ხელებს უფრო უჭერდა. ერიკი სამსახურიდან გამოვიდა. რამოდენიმე ხანში ქალს მიესალმა და სახლში შევიდა. ოთახები გაიარა და ერთ-ერთ ოთახში შევიდა. თეთრ

შეწიტულნი (თავი 2)

რატომ ეძახდნენ ჩვენს დასახლებას სოფელს ვერ ვხვდები. საკმაოდ დიდ ტერიტორიაზე გადაჭიმულ, მრავალმოსახლე დაბა უფრო იყო ვიდრე სოფელი. იმდენად დიდი იყო რომ სამი სკოლა გვქონდა. თავში, ბოლოში და შუაში. არ ვიცი რატომ მაგრამ ჩვენი მომკითხავი და გონს მომყვანი

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად...

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად... ისევ სურვილი მიპყრობს შეხების... არანაირი დრო არ მიშველის... ვიცი უშენოდ დავიღუპები... დრომ შეიძლება მოიტანოს სხვისი გრძნობები, მაგრამ გახსოვდეს მე ერთგული შენი დავრჩები...

კონტროლი (თავი 3)

ყველაფერი იდეალურად იყო. არც ინტიმურობა იყო საჭირო, რადგან მაშინ ეს უბრალო შეხება ან უბრალოდ ერთ ოთახში ყოფნა იყო ყველაზე ინტიმური, ერთი ჰაერის სუნთქვა და ერთი გონებით ფიქრი. ისევ ერთმანეთის გულები უცემდათ, ისევ ერთმანეთის სხეულებში...რა გრძნობაა