ცვლილება

ხალხი ქმნის ყალიბს, გინდა თუ არა, უნდა მოერგო. მერე რა, თუ სხვა მასალისგან ხარ ნაძერწი. უნდა შეიცვალო მხოლოდ იმიტომ, რომ ასე სურთ სხვებს. შენდა უნებლიედ ებმები უსასრულო ჯაჭვში. არ გაპატიებენ ამ მთლიანობის დარღვევას.... ხელს გკრავენ, გიბიძგებენ,

როგორ მინდა ტყეში სახლი...

როგორ,მინდა ტყეში სახლი ოჯახი და სითბო მათი გულში სითბოს ნაპერწკალი მიღვიოდეს მათი სახით მოგიზგიზე ბუხარით და

ლოგინის გოგოები (თავი პირველი)

რა უნდა მექნა?! სამყაროს სისტემა ადამიანებს ერთმანეთს აერთებს. უსიამოვნება კი არავის სურდა, არც მე მათ შორის... და რომ მეთქვა, ,,იქნებ უბრალოდ შეეშვათ“ ესეც კი მე შემომიბრუნდებოდა ცუდად. ამიტომ როგორც მხდალი, ამ მშვენიერი გარემოს დეკორაცია,

როიალები (9)

გველი ზღვის ნაპირას იწვა. თეთრ, პრიალა ტანზე სისხლის ლაქები შეხმობოდა. მზე ჩასასვლელად ემზადებოდა, ცაზე შავი ღრუბელი ჩამომდგარიყო და აქა-იქ თეთრი, წვრილი ზოლები იშლებოდა. თითქოს აღარასდროს გადაიღებდა, მუდამ უნდა ეწვიმა. ნაპირი. მიხვდი, ადამიანო,

შემიყვარდი..არ დამტოვო (2თავი)

თვალებს დახუჭვის საშვალებას არ ვაძლევდი, ძალებს ვიკრებდი, მინდოდა რაიმე გამეხსენებინა. რას ვაკეთებდი ასეთ უცხო გარემოში. მახსოვს, ბოლოს რა ბედნიერი ვიყავი მას ჩემი ხელი ეჭირა. ერთნაირი რიტმით ვსუნთქავდით, მთელი სამყარო ჩემი მეგონა. ასე რატომ დამსაჯა

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 11 თავი

--გულო გრძნობების წყარო ხარ დაუშრობელი,გულის სიცოცხლე მის სიცოცხლის წყაროდ ქცეულა, გულის სისხლძარღვებს ამოძრავებს კაპილარები, სისხლი მჩქეფარე ნაკადულად ამოხეთქილა.სასიყვარულო სიტყვით გამოვიდა გეგი და შემდეგ სათითაოდ გადახედა ყველას და ისევ თქვა;

როცა არავისგან ელი...

როცა არავისგან ელი, მოსალოდნელია "მარა" ჩემი სახელია შენი, აღარაფერი თქვა კმარა... როცა სიცივეში ვიღაც მოვა გაგათბობს და წავა, შენ კი ვერ იკავებ ღიმილს, თითქოს აღარ გრჩება ძალაც.

სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 3)

ხდებოდეს,ჩემს გამო რატომ უნდა იტანჯებოდეს ბელსი.არა არ დავუშვებ.მე ვიცოცხლებ ხომ ღმერთო? ხო ვიცოცხლებ?... ვეკითხები ღმერთს​,თუმცა პასუხი არ ისმის,ანდა ვინ მიპასუხებს,მგონი მართლა გავგიჟდი.პატარა მანძილი გვაქვს გავლილი,როდესაც ალექსანდრეს

ნამდვილი სიყვარული (13)

სწავლის დაწყებამდე ორი დღით ადრე, შაბათი დილა. მე ჩემი ნივთების გადატანა დავიწყე კამპუსში, იმ ნივთების რომელიც არდადეგებზე წამოვიღე, მიდნოდა ყველაფერი მომეწესრიგებინა მანამ სანამ სწავლა

იო (თავი 2)

-მაღალი ქუსლები, მუხლამდე კაბა. თეთრი პერანგი ყელამდე შეკრული, თმის დავარცხნაზე ალბათ, დიდი ხანი წვალობდი. ჰო, და ეს დაყენებული... მომღიმარი სახე. -თავის მოძრაობით საკუთარი სახისკენ ანიშნა ლეას. -უშინაარსო ფიტულს ჰგავხარ.