ბედნიერების კვალდაკვალ ნაწილი 2

მაგრამ ჩვენი თითოეული ქმედებით მათ განუზომელ ტკივილს ვაყენებთ. ყველაზე მეტად კი ჩვენს საკუთარ თავს ვსჯით და ბედნიერებისკენ მიმავალ გზას ვუჭრით. თავისუფალი ქმედებებისკენ ჩვენი ტკივილი გვიღობავს გზას. ჩვენი სიამაყის გამო გულშივე ვკლავთ გასაჭირს,

კომა თავი 3

_გეყოფა  დალევა!ვინ მიგათრევს მერე სახლამდე ?! _ცოლივით ნუ მეჯუჯღუნები ,რამდენსაც მინდა იმდენს დავლევ! თითს ჩემსკენ იშვერს და მიმტანს კიდევ სთხოვს სასმლის მოტანას.

გრძნობების მორევში(3)

-ცივია თან ჩქარი და შეიძლება დინებამ წაგიღოს გვიანია უკვე ცოტახანს გავჩერდეთ და მერე წავიდეთ- ალექსმა დაასრულა და წყალში ჩახტომის ხმაც გაიგონა გვერდით მოიხედა და მარიამის ფეხსაცმელები დაინახა მხოლოდ - მარიამ რა ჯანდაბა გააკეთე - დაიყვირა და ქვემოთ

უცხო ( თავი 6)

ადამიანი ისეა მოწყობილი, როცა ბედნიერია, იმაზე არ ფიქრობს, რომ ერთ დღესაც დაკარგავს. როცა ყველაფერი დაგეგმილი აქვს, ვერ წარმოუდგენია გეგმების შეცვლა. არადა ყველაფერი შეიძლება უარესობისკენ შეიცვალოს.ძალიან ეძინებოდა, ვეღარ კითხულობდა. დღიური გვერდზე

მე სულ შენთან ვარ

მე შენგან უკვე დავიწყებული შენზე ფიქრებით გაბრუებული ვზივარ ჩემს თავთან მარტო ეულად ალბად მე მართლა გადავრეულვარ

როიალები (4)

ბელას უგონო სხეული ესვენა მახარაძეს მკლავებში და სისხლით მოსვრილ სახეს უკოცნიდა. მკერდის ქვემოთ, მუცლიდან სისხლის ჩანჩქერი იღვრებოდა, თითქოს ერთბაშად გამოჰქონდა სხეულიდან ყველაფერი, რაც ნიკოს მასში უყვარდა.

ისევ და ისევ სიყვარული

მინდა შეგიმკო თმები გვირილით, მაგრამ შორსა ხარ ჩემგან ძალიან: ჩემი სიცილი, ჩემი ტირილი --- იცოდეს ყველამ --- შენი ბრალია.

დაბრუნება (სრულად)

ფანჯრის რაფაზე ვზივარ და სიგარეტს ვეწევი. ღამის სიჩუმეს საათის წიკ-წიკი და შოპენის ნოკტურნი არღვევს. ლამპიონებით განათებულს ბაღს გადავყურებ და მახსენდება ყველი დღე ერთად გატარებული. მონატრებულს, თვეებით უნახავს ამ ბაღში რამდენჯერ დამლოდებიხარ?!

69 დღე ტყვეობაში ( სრულად 1-18 )

-შენ კივილის მეტი რამე იცი?-ბუზღუნის გამოვიდა სამზარეულოდან მისი დაქალი,ერთი ლუდის ბოთლი გოგონას გაუწოდა,მეორე კი თვითონ გახსნა,ერთი ყლუპი მოსვა და გოგონას გვერდით დაჯდა. -მაგალითად ის რომ როგორც იქნა ყველაზე მაგარი სერიალის ახალი სეზონის

დამსჯელი (3)

-იქნებ პირდაპირ გეთქვა რომ მკვლელად მუშაობ,-გაბრაზებული გაბრიელი ხელიდან სისხლს იწმენდდა და თან ჯერ კიდევ გაცეცხლებულ ლიზას ისე უყურებდა თითქოს მისი შეჭმა სდომებოდა -მე მკვლელი კი არა დამსჯელი ვარ