"ნი" "ნე" (თავი9)

აღელვებული ვაწვები ზარის ღილაკს რამოდენიმე წამი,კაკუნზე,შემდეგ ბრახუნზე გადავდივარ და ის იყო შემტვრევას ვაპირებ უცებ რომ იღება,გონებაში დაწყობილი სიტყვები მაშინვე მეფანტება

უცხო ( თავი 18 )

- არ გაინძრე თორემ ადგილზე მოგკლავ! - უსიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა, ადგილზე გაქვავდა. ეშინოდა, მაგრამ არაფერს იმჩნევდა. - ჭკვიანი გოგო ხარ.. - ავხორცად ჩაილაპარაკა.

მორჩილება 32

მარიამი ძალიან განერვიულებული იყო.სავარძელზე ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო.ახლა სულ მარტო იყო,გვერდშიც არავინ ედგა,რაც კიდევ უფრო ამძიმებდა მის მდგომარეობას.საყვარელმა ადამიანმაც კი მიატოვა და ზურგი აქცია.ახლა მხოლოდ ორნი იყვნენ - ის და ბავშვი.მუცელზე

უკარება სრულად

მე მარტის თვრამეტში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერთი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ყველაფერი დავიწყოთ ახალი ფურცლიდან

ჩემს ოთახში სიმშვიდეა... სრული ჰარმონია. ტელეოფონში ჩართული სიმღერების ხმა სულაც არ მაწუხებს და არც ქარის, რომელის თითქოს მეჩურჩულება. ქარის ხმა მყუდროებას მაგრძნობინებს, თავად ქარ კი წარსულს მახსენებს და ასე მგონია მივიწყებული ემოციებისგან უნდა

თამაში თავი 1

ისტორია რომელსაც მე მოვყვები ნამდვილად არ არის სასიამოვნო წასაკითხი თუმცა ბევრი ფიქრის შემდეგ მაინც გადავწყვიტე დამეწერა... ამაზე შეიძლება ბევრმა ილაპარაკოს ბევრმა გამაკრიტიკოს და ბევრმაც გმირად ჩამთვალეს მაგრამ მთავარია რომ ძლიერი ვარ! მთავარია რომ

სიმშვიდემდე შეშლილი(5)

კარი ზუსტად ცხვირწინ მეხურება და ლამის ვეჯახები . წინ ხელი მხვდება და ადგილზე ვეყინები მისი სუნთქვა რომ მეფრქვევა ყელზე -მკურნალობისთვის გასამრჯელოს არ ითხოვთ ექიმო?

თინა(თავი2)

დაბადების დღემ კარგად ჩაიარა, იმდენი დავლიეთ, იმდენი ვიცინეთ და იმდენი კარგი მოგონება შევმატეთ ამ დღეს.დილას თავი საშინლად მტკიოდა,მეგონა აგურები მედო.. - ჰოდა, გუგამ გამოვიდეთ პახელიაზეო - ნინა მირეკავდა. - სანამ მანდ მოვალ - ამოვიწიწუნე და

უცხო ( თავი 17 )

- მადლობას გიხდით მობრძანებისთვის, მინდა გაგაცნოთ ჩემი მომავალი მეუღლე ანასტასია დანელია და ჩვენი ქალიშვილი ელიზაბეტ სამხარაძე. - გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა მათ და თითოეულ სიტყვას სიამაყით წარმოსთქვამდა.

სამი გზა (თავი 19)

თეკლეს ცრემლები გადმოუგორდა. გიორგი კი სერიოზული გამომეტყველებით ჩაშტერებოდა თვალებში და ხმას არ იღებდა. შემდეგ კი თეკლე სწრაფად წამოდგა, გიორგის მოპირდაპირედ მუხლებზე დადგა მთელი სხეულით მიეკრო.