ბრის-მიაუ (7)

როგორ გავუღე სანდროს კარები, როგორ დავტაცე ჩანთას ხელი და ლამის სპრინტით ჩავარბენინე კიბეები, ახლაც არ მახსოვს წესიერად. დაბნეული დავდიოდი გამოფენის პავილიონიდან პავილიონში სანამ სანდრო თითოეული ექსპონატის მნიშვნელობას მიხსნიდა და თავში არაფერი

კომა თავი 2

_აქ მოუთათუნე ბიჭო,ცოტა ქვემოთ,მარცხენა მკერდზე,მიდი მოეწონება. კარგი ხარ...მე ნუ შემიმჩნევ მასე გააგრძელე. თავიდან ცდილობს არ მიაქციოს ყურადღება ჩემს სიტყვებს.მოთმინების ძაფი მალევე უწყდება და ხვნეშით ჯდება საწოლის  კუთხესთან. _არ შემიძლია!

მე ისევ აქ ვარ...

მე ისევ აქ ვარ.. ისევ ცრემლებად ვიღვრები.. რა უფრო საშინელებაა უშენობა თუ სიცარიელე? შინაგანად გამოფიტული ვარ. შინაგანად ვერაფერს ვერ ვგრძობ. მხოლოდ გული ფეთქავს გამალებით.. მხოლოდ ერთი შენი გახსენება და გული გამალებით ფეთქვას... მტანჯავს აუტანელი

გამომიცანი (თავი მესამე)

-მეოთხე ტიპის ინდივიდს გააჩნია წინააღმდეგობის გრძნობა და ის ყოველთვის მართალია,სხვები კი არა...საინტერესოა...-დაინტერესებული მზერა მიაპყრო იმ მაკრატლის სურათს,რომელიც ლექტორმა მისცა.- კი, მართალია, სხვა შემთხვევაში რატომ მაკრატელი?!

ისევ მოხვედი?

ისევ მოხვედი? მოდი მე აქ ვარ, ემოციებმა დაიპყრეს გული სხვა გვარად ალბათ არც შეიძლება, ამ ქვეყნად რომ გაჩნდები ადამიანს ან სიყვარული უნდა შეგეძლოს და ან კიდევ უბრალოდ სიძულვილი, ორივე ერთად უბრალოდ შეუძლებელია, უბრალოდ ახლა ეს არარეალური ზღაპარი და

უცხო (თავი 2 )

ძალიან ლამაზი იყო ელიზაბეტი, წითელი ტანზე გამოყვანილი, კოჭებამდე კაბა ეცვა. ერთ ფეხე ბარძაყამდე შეხსნილი ჰქონდა. ზურგზე ამოღებული, წინ კი დახურული. ფეხზე შავი მაღლები ეცვა. თვალებზე მუქი მაკიაჟი, უფრო გამოჰკვეთავდა მის შავ თვალებს. წითელი ტუჩსაცხი,

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი10)

კიბეზე სწრაფად ჩამოვირბინე და დერეფანში გავვარდი, ლუკა გაოგნებული მიყურებდა თამუნა კი გამომყვა -ნია საით? -ყველაფერი მოვისმინე, ამიტომ აზრი არ აქვს -კარგი ლუკას დავუძახებ და ერთად წავიდეთ... - თამუნა შევიდა ლუკას დაუძახა ლოდინის დრო არ იყო, გრძელი

არ მჯერა...

არა,არ მჯერა არ წახვიდოდი ვერ დამტოვებდი, ასე უბრალოდ ხომ იცოდი, რომ ვერ გავუძლებდი, ისიც იცოდი?! მე რომ მიყვარდი, უსამართლოა სულ ეს ცხოვრება და ამავე დროს მთლიანად ცუდი,

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...15...

ნინ მოდი ამ საღამოს სადმე კაფეში ან კლუბში წავიდეეთ... რას იტყვი? -რავიცი არმინდა რა ქეთ. შენ დარჩი ჩემთან და ერთად შევხვდეთ 17 მაისს-ფართოდ გაუღიმა დაქალს -ნინ იმის მერე რაც ვაჩეს ჩამოსვლა გაიგე სამი დღე გავიდა, შენ კი ზიხარ სახლში,მე ესეთ ნინის არ

გავიყინე...

ყველაფერი წაშლილია... ყველანაირად განადგურებული ვარ... ისევ იმედგაცრუება... ისევ მოლოდინი სასწაულის და შემდეგ ნამსხვრევებად ქცეული ოცნებების შეკოწიწება... ყელში მაწვება ეკლებიანი ბურთის მაგვარი ტკივილის გორგალი და სუნთქვის საშუალებას არ მაძლევს...