გვირილებით მოვირბენ შენთან... (თ.ჯ)

მე გაზაფხულზე გვირილებით მოვირბენ შენთან, მოგიტან ვარდებს, ყოჩივარდებს მოგიტან ჩემო... მოვალ უმზეოთ, აპრილის თვეს მოგიყვან ჩიტებს, და დაგაჯერებ, რომ ბავშვები კვლავ მოჰყავს წეროს!

ჩემო გულის ფრიალო

ავიტან ყველა სიძულვილს, ავიტან ყველა გოლგოთას, ოღონდაც შენ ერთს მოგწონდე, შენ ერთს გიყვარდე ოღონდაც.

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 5)

თუგინდა წავიდეთ სხვაგან სხვა ქვეყანაში გადავსახლდეთ. ისინი ამშვიდებნენ, თუმცა იცოდნენ რომ ეს ანაზე არ მოქმედებდა. ის როგორ ტკივილს გრძნობდა ღმერთმა იცის. ანი ადგა სააბაზანოში გავიდა, კარი ჩაკეტა. წყლის ქვეშ იდგა და ვერაფერს გრძნობდა, ვერაფერს.

ჩემებურად

მოგესალმები... იმედია... მოიწონებ... მსგავს პოსტს... აქ არის ნაკრები იმ სურათებისა რომლებიც მე მომწონს და თქვენ ნახავთ იმსტილის სურათებს რომლებიც ჩემი ერთ-ერთი "ფავორიტებია" ასევე გეტყვით რომ სურათები ერთი კატეგორიის არაა.

ჭირვეულის მორჯულება (3თავი)

ნათიას რომ გაეღვიძა უკვე ოთახში იყო,ფეხის ხმა რომ გაიგო თვალები დახუჭა არ უნდოდა არავისთან ლაპარაკი ამ ეტაპზე, საბა მიუახლოვდა თაზვე ხელი გადაუსვა როგორც კი ტაომ დააყარა მიხვდა რომ ეღვიძა -ნათი, გძინავს? ვიცი რომ არ გძნავს...ისიც ვიცი რომ ჩემზე

შენს გვერდით სხვა ბიჭი არ დამანახო! (6)

იხდიდა, იქვე სკამზე მიაგდო და დაკუნთული ტანი გამოაჩინა. ამის დანახვისას სახეზე სისხლი მომაწვა. ჩემკენ მობრუნდა, წყლიანი ბოთლი ტუმბოზე დავდე და მოვბრუნდი, რომ გამოვსულიყავი. -დეა - გავიგე მისი ბოხი ხმა და გული ამიჩქარდა. ერთ ადგილას გავჩერდი და ნელა

ერთი დღე

ჩემი ძმის უსაყვარლესი ლექსი დილით გამოვალ სახლიდან, ქალაქს ჩავივლი ქუჩებით. ვხედავ რომ ბიჭი გოგონას ტუჩებს უსველებს ტუჩებით. გაშტერებული ვუყურე

ლუციფერი (10)

- დეამინ ??დეამინ...დეეეეეამინ (ბოლოს სასწაულ ხმააზე იღრიალა ლუციუსმა) - რა ჯანდაბა გაყვირებს ? (თვალებაწითლებული დეამინი სააბაზანოდან გამოვიდა) - ახლა არ მითხრა რომ ტიროდი ? (ხელები გადააჯვარედინა ლუციუსმა და ტუჩები პატარა ბავშვივით დაბუშტა

მაინც მოგარჯულებ(6)

ბექა რას მაინუნობ მიგვხსენი ბორკილები დროზე. -ტასო მე გითხარი შეურიგდი ან იმას გავაკეთებ რაც არასდროს გამიკეთებიათქო და აი გავაკეთე. -ბექა მე დახმარება გთხოვე ბორკილების დადება და ასეთი სისულელებიი არ მითხოვია მგონი.-ვიცი! -არ მოგვხსნი.-არა არ

მეგობარი

ალბათ ათასობით ფურცელს გავიმეტებდი,დავღლიდი და დავამძიმებდი ამბის გადმოსაცემად..ტკივილნარევი ამბის... მანამ კი სადმე ჩამოვჯდებოდი რომელიმე ცარიელ სტრიქონზე სიმძიმის მოსახსნელად..გაუთავებლად შემიძლია ვისაუბრო იმ ტკივილის შესახებ რომელიც შიგნიდან