ქუჩის სამოთხე (მეექვსე თავი)

- მივდივართ ჩქარა. ვწიკვინებდი და ხელებგადაჯვარედინებული ველოდი როდის გამოაღწევდა სახლიდან დამიანე. ბავშვები უკვე წავიდნენ მე კიდე ამ ველურთან და თბილთან დამტოვეს. აბა წყვილებს შორის ხომარ ჩავძვრებოდი.ნუ ჯერ თოკო და თამარი წყვილი არ არიან, მაგრამ

ტკივილმა გამტეხა...

ტკივილმა იმდენად გამტეხა სულით მიჭირს დავიბრუნო ძველი იერი... ის აღმაფრენის უნარი წლებია არის ჩემში ჩამკვდარი...

ერთი სიცოცხლე თურმე ცოტაა, ერთი სიკვდილი ძალზე ბევრია

შერჩება ლექსი ხსოვნის ბარათებს, ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი.

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 7 )

ცხოვრებაში ყოველთვის ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც ჩვენ გვსურს... მე ეს უკვე კარგად გამაგებინა რეალურმა სამყარომ და უნდა მცოდნოდა, რომ ისევ გამოჩნდებოდა, რაღაც რაც წინ გადამეღბებოდა და საშუალებას აღარ მომცემდა, რომ ჩემი გზა გამეგრძელებინა... ახლა

ჩრდილები სიბნელეში(7)

ერთი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. ერთი კვირის მანძილზე ჩემს სახლში უამრავი ხალხი ირეოდა, დეკორატორები და ორგანიზატორები. მუშები რომლებიც კაილას ყველაფრის მოწყობაში ეხმარებოდა. ჩემი შეშლილი მეგობარი ამ საქმის ნამდვილი ოსტატია, ამიტომ ჩემი

მეტი ვიდრე სიყვარული

მთავარი მოქმედი პერსონის თხოვნით გთხოვთ მას მოუსმინოთ : მე სრულიად უინტერესოდ მეჩვენება გითხრათ თუ რომელი წელიწადის, რომელი თვის, რომელ რიცხვში ხდება მოქმედებები, მხოლოდ მცირედით შემოვიფარგლები და დავიწყოთ იმით რომ იყო საღამო, ახლა გთხოვთ მოვუსმინოთ

შენი ფანჯრიდან მზე,სულ სხვანაირი ჩანს

გადავყავარ,ფეხის კოჭებიდან ტვინამდე არტერიას მოუყვება და ორგაზმივით ამოხეთქავს, ექსტაზში მაგდებს და გარესამყაროსგან მთიშავს.მასთან სულ სხვანაირი ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც სინამდვილეში ვარ,სწორედ ისეთი როგორიც მინდა,რომ ვიყო.ცხოვრებაში არსებობს

შემოტევა

ჩემი დაბადების დღიდან ბუნებრივია, ვერ დავიწყებ ისტორიას. და თუ ხვდებით იმიტომ რომ ჩემი ბავშვობა ისევე, როგორც ყველას ძალიან ბუნდოვნად მახსოვს. ისე რომ ვთქვა არც არაფერი მომხდარა, იმ საოცარ დღემდე განსაკუთრებული ჩემს ცხოვრებაში. არასდროს დამიგეგმავს

ძველი პიანინო - 7

რთული წელიწადი დაუდგა ფიფოს. ერთი საქმე არ ჰქონდა ბოლომდე მიყვანილი, რომ მეორე სხვა ახალი ემატებოდა და ამ მატებაში გაუხსნელი ძველი საქმეების გროვას ბოლო არ უჩანდა. ვერაფერს თავი ვერ მოაბა, ყოველი ახალი საქმე ახლებურად და წინანდელზე უფრო მეტად იყო

კედების ქურდი (სრულად)

ყოველ კვირას ყიდულობდა, აღებული ხელფასიდან ფულს ცალკე დებდა, აგროვებდა და ყოველ კვირაში ახალ, ორიგინალ კედებს ყიდულობდა, 2 წელზე მეტი აგროვებდა კედებს...165 ცალი შეაგროვა Nike-ები, ყველა ორიგინალი, ყველანაირი, ახლა კი...ახლა კი გაგიჟებული დაიარება