მეორედ არ იბადებიან (თავი 3)

-ანანო, ასეთი.... ასეთი სექსუალური. იცი, როოგრ... -გაჩუმდი...მთვრალი ხარ.. ადექი, „ტაქსის“ გავაჩერებ... -იქნებ შენც წამოხვიდე, დიდი საწოლი მაქვს.. -ფხიზელი რომ იყო საკადრის პასუხს მიიღებდი-მკაცრად წარმოთქვა, ფეხზე წამოდგა და ბიჭს მზერით ანიშნა,

შეგეჩვიე XXI

ძილბურანში თებეას სიცილი ჩამესმის თან მაისურზე მექაჩება. მის სიცილს ჩემი სახელი ენაცვლება. -იოანე, იოანე, -იმეორებს და მის სიცილში ტირილიც ერევა. შემეშინდა და შიშმა მაიძულა მალე გამოვფხიზლებულიყავი. -რა ხდება თებეა, კარგად ხარ? -მირტყამს იოანე,

უცნაურია კაცის ბუნება...

ქალიც ქარია, ხან ქარიშხალი, მას ვერ აჯობებთ თქვენთან ბრძოლაში, ნადავლი გინდათ? ჯერ ჩვენ გვადროვეთ უკვე ვნადირობთ მგლების ხროვაში...

ცოდვების გამო?..(20)

თავის მართლება დავიწყე, მაგრამ არავინ მისმენდა ისე იცინოდნენ.. თემოს ვთხოვე გიგის მანქანა მოეყვანა, როგორც აღმოჩნდა მასთან სახლში გაუჩერებიათ, ალბათ მე რომ არ მენახა.. ყოველ დღე ვცდილობდი სიტუაციაში კარგად გავრკვეულიყავი, ბიჭები ამაში

ძნელია

ძნელია როცა არავინ ხარ და არაფერი ხარ... არსებობ და არაფრისთვის... როდესაც ძილისწინ ნატრობ რომ უბრალოდ აღარ გათენდეს .. ყველაფერს განიცდი და თან ვერაფერს გრძნობ ვერც ცხოვრების ჭრილობებს სულში.. როდესაც ერთი დიდი სიცარიელე ხარ და მეტი არაფერი.. განა

სამი გზა (თავი 7)

-რატომ მიმატოვე, დათა? -ცრემლებისგან აკანკალებული ხმით დაუყვირა გოგონამ. ბიჭი ადგილზე გაშეშდა. სახე ბრაზისგან წამოენთო, კბილები მაგრად დააჭირა ერთმანეთზე და გაცეცხლებული გაექანა გოგონასკენ. მკლავში სწვდა და ფეხზე წამოაგდო. ახლოს მიუტანა სახე.

ძველი პიანინო - 36

მიმის გაუჩინარება არავის შეუმჩნევია. არც ფიფო გაჩერებულა დიდ ხანს. სასწრაფოდ სამსახურში გამოიძახეს, ხელის ერთი აქნევით ისე დაემშვიდობა ხალხს მათთვის ზედაც არ შეუხედავს. მხატვარს ეგონა, რომ იქვე სადმე მიმის მოწყენილ თვალებს წააწყდებოდა, მაგრამ მისდა

ცხოვრება გრძელდება _9_

ვიღებ ბალიშს, ჯეის ზემოდან ვაჯდები და ვურტყავ. -ანნა თუ გახსოვს ბოლოს რა მოხდა ასე რომ მირტყავდი? ხელი დამიჭირა და ბალიში გვერდზე გადადო.

და მარტის მოსვლას დაველოდე...

ადრე გაზაფხულს დაიწყო ჩვენი ისტორია მზიან და თბილ მარტს და გვიან შემოდგომას დაესვა წერტილი. ნოემბრის სუსხიც მოესწრო ამ სითბოს, დეკემბერმაც განიცადა ჩემი ტკივილი. იანვარი და თებერვალიც კი გადავიტანე უშენოდ და მარტის მოსვლას დაველოდე კვლავ. გრძნობა

შენი ლექსები შენი სიტყვები

შენი ლექსები შენი სიტყვები არ წაიშლება ამ გონებიდან სუფთა ფურცელზე შენი ფიქრები აკვიატება გოგონებთან