უნობი (7)

მე ის მიყვარს, ისე როგორც არავინ არასდროს მყვარებია, მე ვგრძნობ მის სურნელს, მის ყოველ შეხებაზე ტანში ჟრუანტელი მივლის, მის დანახვაზე ჩემი თვალები ინთება და ბრწყინავს, მისი თითები მიყვარს ის გრძელი თითები რომელსაც მანქანაში ათამაშებდა, მე ის მიყვარს

მაფიის ბოსი! თავი 1 (1D Fanfic) +18

1...2...3 პროჟექტორი აინთო.ვიღაცამ მიკროფონი მომაჩეჩა.სიმღერის სიტყვები მავიწყდება.რა მემართება?!. ჯესიკა აზრზე მოდი, ახლა ფარდა აიწევა და შენ უნდა იმღერო.გავამხნევე ჩემი თავი და მიკროფონს ხელი მოვუჭირე.ფარდა იხსნება.ჩემი გულისცემა ყურში

დაგელოდები (სრულად)

“ყოველ ცოცხალ არსებას უყვარს სიცოცხლე, ისევე როგორც შენ და მხოლოდ შენ უნდა შეძლო ყოველ ცოცხალ არსებაში საკუთარი თავი იპოვნო და აღმოაჩინო. და როცა ამას შეძლებ, მიხვდები, რომ არავინ და არაფერი, არასოდეს არ უნდა მოკლა დედამიწის ზურგზე, რადგან სიკვდილს

ძველი პიანინო - 3

ფიფომ მოუხშირა მიმისთან სტუმრობას. მიმის დედა სიხარულისგან ქოთქოთებდა, გაბადრული ღიმილით ცვლიდა ლარნაკაში „მომავალი სასიძოს“ მიერ გამოგზავნილი ახალ-ახალ ყვავილებს. როგორც იქნა მიმიმ გააკეთა არჩევანი, ხელსაც არაფერი უშლიდა, დედა ბედნიერი იყო... მიმი

ცეცხლწაკიდებული - ერკე მიდასი

ცეცხლი ეკიდა გუშინღამ მთვარეს შეყვარებული გეგონებოდა, ზედ ამოენთო, სისხლიც დავღვარეთ ალბათ გგონია, რაღაცებს ვბოდავ.

არეული კაიფია

სიყვარული ავურიე დეკემბერში, ვადა გასულ საცხოვრებელს შეჩვეულმა... სიცივეა გადაქანცულ სექტემბერში, სათნოებამ მომიარა ჩემეულმა...

სამი კაციდან ის ერთი (ნაწილი 1)

-არ ნერვიულობ?-მისი ცისფერი თვალები კვლავ მაშტერდება,გამჭოლ მზერას არ მარიდებს და გამომწვევად მიღიმის..ვერ ვხვდები რა უნდა,ან ახლა რატომ მისვამს უსინდისოდ ამ შეკითხვას ?? საკურთხეველთან მდგარი ნერწყვს ხმაურით ვყლაპავ და ძალით ვუღიმი საპასუხოთ.

Genner (თავი 1)

ვაგონის გარე მხრიდან ნელი ნაბიჯები ისმის, შემდეგ კი სილუეტი მოჩანს, გვირილებით მოხატულ მოკლე კაბას ისწორებს და პირველ რიგში ჯდება, ინტერესით ვათვალიერებ გოგოს, პატარა ცხვირზე და დიდი თვალების ქვემოთ ოდნავ გადაჰკრავს ჭორფლი, ცხვირი გასწითლებოდა,

დაუჯერებელი 'თავი 5'

-რამდენი ხანია აღარ მინახიხარ-გადამეხვია ჩემი კურსელი ანანო და გვერდით მომიჯდა -ხო, ხან მე ვაცდენ უნივერსიტეტს ხან შენ-გამეცინა მე -ლექციების მერე გავისეირნოთ და ჩავიჭორაოთ-თვალი ჩამიკრა მან და ლექტორს გახედა, რომელიც იმ წამს შემოსულიყო. დიდხანს

ყვითელი გული (მეორე თავი)

ზურამ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა იმ იმედით რომ შოთას დაეწეოდა და მომხდარის შესახებ ჰკითხავდა. ზურამ იცოდა რომ ის ასე არასოდეს იქცეოდა, იგი სხვის მიმართ ყურადღებას არასოდეს იჩენდა მაგრამ ახლა რაღაც მოხდა, რაღაც რის შესახებაც აუცილებლად უნდა გაერკვია.