ჰილეგი (15)

საკეტის გადატრიალების ხმამ ქეთი გამოაფხიზლა, სახელური გამოძრავდა, კარი გაიღო და ზღურბლს იქით, მაქსიმე გამოჩნდა. ცივი, დალაგებული მზერით. წარბებს შორის გაჩენილი ნაოჭით, დაჭიმული ნაკვთებით. ქეთიმ ხელები ჩამოყარა, თავი გვერდზე გადასწია და ამოისუნთქა.

აგარაკი|ოთარ ჭილაძე|

აცვივა წიწვი გადაშლილ წიგნებს, ჭადრაკის დაფებს,ზურგებს და მუცლებს... რაღაც გაკლია და ფიქრებს იკრებ, რაღაცა მოგწონს,რაღაცას უძლებ

ნოემბრის 13 (თავი 4)

ასე მგონია ჩემი მომავალი აღარ არსებობს. წარსულიც, აწმყოც და მომავალიც ერთ კოლოფშია მოთავსებული, ერთმანეთშია არეული და ვერ გამიგია რა არის მტლიანობაში. ამას ცხოვრება არ ჰქვია... ეს უფრო ტანჯვაა. ტანჯვა, რომელიც დაწყებულია და ალბათ არც არასოდეს

იძულებითი თანაცხოვრება (2თავი)

თორმეტი სრულდბეოდა ნატას სანახავდ რომ ავიდა... -საუზმე აქ ამოვატანინო? -ხმაში ისევ ის სიცივე ქონდა შეპარული ნატამ პირველად რომ გაიგონა და შეეშინდა... მიხვდა როგორი ცვალებადი ხასიათი ქონდა და გადაიფიქრა დალაპარაკება მაგრამ მერე მოიხვდა რომ მომენტს

ცხოვრება ლაბირინთია

ჯერ მოდი დავწერ პროლოგს და კომენტარებისა და ლაიქების მიხედვით დავდებ მეორე თავსაც ... აბა ... იაქტიურეთ იმედი მაქვს რომ კარგი გამომივიდა, ამიტომაც უბრალოდ გთხოვთ რომ წაიკიოთხოთ და შემიფასოთ თუ რამეა დამიმატეტ ფეის ზეც ლიზ'ა ლიზ'ა მიყვარხართ

იყალთოელი ბიჭები ,,ღამეული ექსპედიცია (ნაწილი 7)

მთვარეს ღრუბლები წამოჰფარებოდა და აღარც ვარსკვლავები ჭიატობდნენ ცაზე. პირღია ვეშაპს ჰგავდა შავ ღამეში ბუჩუკურთელების სახლის მაღალი სხვენი. იქ კურდღლის ძილით ეძინა სანდროს. წარამარა წამოხტებოდა ლოგინიდან, თვალებს ფართოდ აჭყეტდა და ყურდაცქვეტილი

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე

უბრალოდ საშინელებაა უყურებდე შენს მშობლებს რომლებიც აღარ სუნთქავენ, მათი კანის ფერი ქათქათა ღრუბელს მაგონებდა და უბრალოდ ისინი ვეღარ მამშვიდებდნენ ვერ მარეიგებდნენ: - ესეც გაივლის, უბრალოდ არ დანებდე... ეს გრძნობა რომელიც ბოლოს გიღებს, ყველა ფიქრი

ცხოვრების გზები (თავი 3)

მეორე დღეს ჩვეულებრივ კოლეჯში წავედი. ლექციებმა როგორც ყოველთვის მოსაწყენად ჩაიარა. რატომღაც სანდრო არ ჩანდა!! ცოტა მოვიწყინე! თაკოსთან ერთად ბოლო ლექციაზე ვიყავი როცა რაღაცის ჩამტვრევის ხმა გაისმა. თავი ავწიე, გავიხედე და...

Secret/საიდუმლო (თავი 17,18,19,20)

-წამოდი, - ქვემოდან ამომძახა ზეინმა. ხელები აივნის კიდეებს მაგრად ჩავჭიდე, არ ვიცოდი რა მექნა და თავი მისგან როგორ დამეღწია. მთელი დღეა ჩემი და ჰარის საუბარი თავში მიტრიალებს. -არ შემიძლია, - ჩუმად ჩავსძახე და კბილებით ლოყის შეიგნიდან ხორცის კვნეტა

გაზაფხულმა შემოაღო კარი...

მარტია უკვე!!!... გაზაფხულმა კარი გააღო!!!... ხვალ მზის სხივებით... გაზაფხული შეგვეგებება... სულ გახაფხულით გულში... სულში... ასე გვეცხოვროს... და სიყვარულიც... სულ ასეთი დაგვებედება...