განვლილი წლები (2-3)

ვიღაცამ თვალი თუმცა არ მაინტერესებდა რადგან ახლა არაფრის თავი მქონდა, უკვე ჩამობნელებულიყო ის დიდი მარგალიტი ბოლომდე ჩანდა ცაზე, მთვარე სიყვარულის ციური სხეული, ასე უწოდებს ხალხი მას, უწოდებენ რადგან როდესაც ის ამოდის ცაზე, გარეთ უამრავი შეყვარებული

მორჩილება 5

ოთახში ნინო შემოვიდა -ნათია,ზურა როგორ ხართ?გამიხარდა ნათია რომ ეხლა მაინც გვეტუმრე -ბავშვი იყო ცუდად ნინო ხომ იცი,ახალ წელს გილოცავ საყვარელო,მრავალს დაესწარი

ერკე ადამიანი, დღემდე ვისაც გგონიათ

ერკე ადამიანი ვისაც დღემდე გგონიათ ერკე სხვა პლანეტიდან გასროლილი ბომბია, ფეთქებადი სიყვარულის ერთიანი ფილა კაცობრიობისთვის მავნე, გარკვეულწილად.

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(თავი 12)

არასდროს მიფიქრია რა შეიძლება მოჰყოლოდა ჩემს თითოეულ ქმედებას.ყოველთვის ვაკეთებდი იმას რაც მინდოდა.თითქოს "ერთი დღით" ვცხოვრობდი ,მაგრამ სიკვდილზე არასდროს მიფიქრია.მიუხედავად იმისა რომ ადრე შუა ქუჩაში ცეკვასაც არვერიდებოდი(მანქანების მოძრაობის

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (IV თავი)

ნელა გაუყვა ქუჩას ღამის ბინდბუნდში. მძიმედ ადგამდა ნაბიჯებს. ნუთუ საბოლოოდ იმ მდგომარეობამდე მივიდა, რომ სხეულით ევაჭრა? ჰო.. საბოლოოდ სწორედ აქამდე მივიდა. ვისთვის უნდა დაებრალებინა? ბედისთვის... დამპალი ცხოვრებისთვის... საკუთარი თავისთვის? თავს

ჯესიკა 1 თავი

ს უბ რალოდ ბედისწერა იყო თუ რაღც რაღაც არვიცი მაგრამ რაღაც მაინც იყო ჯესიკა 18 წლის (მოფერებით ჯესი) ცხოვრება არც თუ ისე კარგად აქვს აწყობილი ოო ღმერთო როგორ უნდოდა დღეს წასულიყო და მონატრებული მეგობრები ენახა

უცნობის წერილები (4)

თვალები გავახილე და თავს ისე ვგრძნობდი თითქოს თავში რაღაც ჩამარტყეს, მიმოვიხედე და იქვე სკამზე მიძინებული დედა დავინახე, თმა ისე ლამაზად გადმოჰკიდებოდა სკამის სახელურზე მინდოდა მთელი ცხოვრება მეყურებინა ამ სილამაზისთვის, მაგრამ თავი ისე ამტკივდა

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (4)

-აჰ ეგ წამალი გაგიკეთეთ, დამამშვიდებელი ვგრძნობ როგორ მაკანკალებს, სხეულში მთელი ძალით რაღაც მტეხს, მიუხედავად იმისა რომ აგვისტოა,მაინც მასხამს ცივი ოფლი. რაღაც მინდა თითქოს მოვლენათა მთელი კომპლექტი, იქნებ ვარდისფერი სამყარო, გაქცევა რეალობიდან,

შთაგონების წყარო (IV ნაწილი)

უბრალოდ მიყურებს, ნელ-ნელა მოახლოებას იწყებს, თან მეკითება: - მე დამხატავ? ზუსტად ჩემ პირდაპირ დგება, მისი სუნთქვა უკვე სახეზე მეხაბა და მიღუტუნებს, ოდნავ გაკვირვებული ვუყურებ, თუმცა მალევე ვხვდები, რომ ეს ის არ არის რისი დანახვა ან მოსმენა მას

საკანი ნომერი 421

უკვე 2 წელი გავიდა რაც ციხეში ვზივარ და ჯერაც ვერ შეჩვია თვალი 4 კედელს, დილა უჩვეულოდ დაიწყო სადილზე ჩაი და ორცხობილა მოგვიტანეს რაც წამოუდგენელი მეგონა 2 წლის მანძილზე არცერთხელ არ მოუტანიათ ორცხობილა.როგორც ყოველთვის დღესაც დილის განწყობამ