რელიქვიების მცველი. გაგრძელება

- ივ. - ამოიხრიალა ემმამ, და ხელი მკლავზე დაარტა. ივანი იმდენად მაგრად ეხვეოდა რომ სუნთქვა შეეკრა და იგუდებოდა. - მაპატიე.- ხელი გაუშვა ივანმა.- უბრალოდ შენი ნახვა ისე გამეხარდა. ცოტახანს უყურა, შემდეგ თავი ვერ შეიკავა და ისევ გულში ჩაიკრა

მარტოობა

და მარტოობა დღეს თუ არ შემცვლის და უშენობას დღეს თუ მე ვძლიე, ხვალ თვითონ მოვალ და თვითონ გეტყვი, რომ შენ მიყვარხარ ყველაზე ძლიერ.

ვარამის სამხარი

ცოდვილები გვეუბნებიან, რომ ილუზიებში ვცხოვრობთ. დედამიწა თითქოს გამოკვლეული ქონდეთ და იცოდნენ რაარის ილუზია და რაარის რეალობა. ყველას აქვს თავისი შეხედულება ცოდვებისადმი. მე გამოქვაბულში გავიღვიძე, ალბათ ცუდი კარმაა.კედელზე ამოტვიფრულ თითოეულ

დრამინა თავი 2

ბავშვების ხორხოცზე გეგასაც გაეღვიძა და ჩამომხედა,ჩემი საწყალი მზერა რომ დაინახა,გაიცინა და თავი უკან გადააგდო -აუ გეგა გავიჭიპე და გამიშვი რაა -ო დიდი ამბავი ჩემი ხათრით აიტანე!დაიბუზღუნა და ჩამომხედა

მებაღე (ნაწილი 12)

ექიმის სიტყვებზე პატრონი შემობრუნდა ,,საავადმყოფო ამოვა აქ!’’ სასტიკი მზერა მიაპყრო, მისი ხმა იმდენად მტკიცედ ჟღერდა, რომ ექიმმა სიტყვა ვეღარ შეუბრუნა და შიშისაგან გაილურსა... პატრონი უმალ მთელ ქალაქს ამოიყვანდა სახლში, ვიდრე მისი სამფლობელოდან

ჯანდაბა! (29)

-არაფერია.-ჩემკენ გადმოიწია,თითები ლოყაზე დამადო და შუბლი შუბლზე მომაწება.თავი მელოდრამის გმირად წარმოვიდგინე,შეყვარებულები რომ ამშვიდებენ ატირებულებს.მეგონა მაკოცებდა და თვალები დავხუჭე კარგად,რომ მეგრძნო ის წამი.მიუხედავად სენტიმენტალურობისა მაინც

ასეც ხდება ხოლმე (მეორე თავი)

შაბათი დღე იყო.. ისტორიის ლექცია უკვე მთავდებოდა კარი ლუკამ, რომ შემოაღო თავის ძმაკაცთან ერთად.. მხარზე გადასაკიდი ჩანთა იღლიაში ამოედო, მარჯვენა ხელი წელზე ქონდა მიდებული და კოჭლობით მოიწევდა ჩემსკენ ..-ბექა მოდი მომეხმარე ბიჭო .. გადაულაპარაკა

მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები...

მახსოვს პირველად რომ დაგინახე წამით მოგკარი უეცრად თვალი... უჩვეულო და უცნაურ ქცევას თან ახლდა შენი ჩვეული შარმი...

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #6

შემეშინდა,ვერ მივუახლოვდი. ვერ ვინძრეოდი,ერთ ადგილად ვიყავი გაშეშებული,გატოკებული. ეს იყო პიკი,პიკი ყველაფრისა. კარს გავხედე და გამოვიქეცი.

შემომიშვი III

სახლში მისულს ნენეს უკვე ეძინა.მეც ემოციურად დატვირთული დღის შემდეგ,საწოლის დანახვაზე უცბათ მომერია ძილი.ტანსაცმელი გავიხადე და ფუმფულა საწოლში შევწექი.იმდენად კომფორტულად ვგრძნობდი თავს,ნეტარება იყო ამწამს წოლა და დაძინება.ზილის წინ,დღევანდელი დღE