***

ჩემი ოცნებაა ფრთები ასე გადვუფრენდი ხეებს, ასე სიამაყის გრძნობით თვალებს დავხუჭავდი ნატვრით, რომ ამ შემოდგომის შემდეგ

Secret/საიდუმლო (თავი 1)

თვითმფრინავიდან ვიყურები და წინასწარ ვეგუები ჩემს ახალ ცხოვრებას. რთულია იმ ადგის მოწყდე სადაც დაიბადე, გაიზარდე და შენთვის საყვარელი მოგონებები გაკავშირებს, მაგრამ ჩემი დის და დედის დაკარგვის შემდეგ მამამ გადაწყვიტა რომ ნათესავებთან ლონდონში

სასიყვარულო სურათები 13

ზოგჯერ უნდა გაიქცე, რომ დაინახო, ვინ გამოიქცევა შენთან ერთად. ზოგჯერ რბილად უნდა ილაპარაკო, რომ დაინახო, ვინ გისმენს სინამდვილეში. ზოგჯერ უკან უნდა გადადგა ნაბიჯი, რომ დაინახო, ვინ არის შენს მხარეს. ზოგჯერ უნდა გააკეთო არასწორი არჩევანი, რომ

ცოდვების გამო?..(12)

გავიხედე და დიტოს ეუბნებოდა, გიორგის წამოყვირებაზე და დიტოს სახის გამომეტყველებაზე, გიგიმ გიტარა გვერდზე დადო და შემობრუნდა.. ადგა თავზე ხელი დადაისვა რამდენჯერმე, თითქოს გონებას ხელით ეხმარება გააზრებაში რასაც ხედავს და ინერციით წამოვიდა..

მებაღე (ნაწილი 25)

პატრონმა ერთი კი იფიქრა გაგრძელება საჭირო აღარ იყო, მისთვის საინტერესოს ვერაფერს ხედავდა, ამიტომ სხვის ასე სულში ჩაძრომას კითხვის შეწყვეტა სჯობდა, მაგრამ უცებ თვალი მოკრა ნაწერს სადაც დადა მას ახსენებდა და ამიტომ უფრო გულდასმით შეუდგა კითხვის

ჩემი “უცნობი მეგზური”

08:25 საათია, ორშაბათი. მაღვიძარა რეკავს პატი გაიღვიძე! საკუთარ თავს მოვუწოდებ ასადგომად, მაგრამ ტვინს კიდევ 5 წუთი უნდა ძილი და მერე ადგება..ვინ არის პატი? მე და დიდი კომპოზიტორი ლუდვიგ ვან მეთჰოვენი ერთ ქალაქში დავიბადეთ. გერმანიის ქალაქი ბონი

სიზმარი სიყვარულისა (3 თავი)

დღეები სწრაფად გადიოდა. მას მერე რაც საავადმყოფოდან გამომწერეს, ალექსანდერე აღარც გამოჩენილა, თითქოს მიწამ ჩაყლაპა.... ისვ ტკივილი. ისევ მონატრება. ისევ უმედობა, არა და გონს რომ, მოვედი მისი სახის დანახვისას მართლა მეორედ დავიბადე, გავიფიქრე რომ

დასასრული

შენ მალე მიხვდები, რომ შენი ყველაზე დიდი შეცდომა ჩემი დაკარგვა იყო და თავს იმით გაიმართლებ, რომ ჩემს გარდა სხვაც დაკარგე და ამასაც აიტან. მაგრამ,ეგ ყველაზე არაგულწრფელი აღიარება იქნება.შენ

მესხი და ავტომატიანი(ნაწილიII)

ჰკითხა ანამ ავტომატიანს და თვალი კიდევ ერთხელ შეავლო კარვებს. -ომის შეჩერებას ვცდილობთ, მე და ჩემი ბიჭები, უფროსებთან ვთვალთმაქცობთ, ვითომ ყველაფერი რიგზეა, რეალურად კიდე ხალხს უკან ვაბრუნებთ, ჩვენ ჯარისკაცებს თავიანთ სახლებში ვაბრუნებთ და ამათ

იალა (1თავი)

ცამეტი წლის ვიყავი პირველად, რომ გავაცნობიერე ჩემი განსაკუთრებულობა. ერთ მშვენიერ დღეს სარკეში ჩავიხედე და მივხვდი ჩემსა და სხვა თანაკლასელებს შორის რამხელა სხვაობა იყო