გაბრიელ ლიპარტელიანი! (10)

-ხუჭუჭა როგორ ხარ გოგო ასე უნდა დავიწყება?... დამიანი გოგონას გაბრაზებაზე გადავიდა... -ჰო მგონი ყველა დაიბნა... გაბრიელმა სიყვარულის თვალები მოავლო ყველა მათგანს..

ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 6)

-შემიძლია მე გაგისინჯო საჯდომი-მისი ტუჩების სიმხურვალით აფორიაქებულმა,ვერც ვიგრძენი როგორ ჩამიცურა მარჯვენა ხელი და ცალ დუნდულაზე ძლიერად მომიჭირა-მგონი რაღაც დაგეტყო,რას იტყვი?-ისე ახლოს მედგა და მისი ხელი ფათური ისე მაგიჟებდა,რომ რამდენიმე წამი

ვინ დაგაძალა ეს სიყვარული

ვინ დაგაძალა რომ შეგიყვარდა ვინ დაგაძალა ფიქრები მასზე, რატომ უჩივი საკუთარ ბედს და ლამაზ სახეს რატოღა არცხვენ,

!

გზა აგებნათ? შიშის გეშინიათ? რისთვის , ან ვისთვის. უმანკო კედელს ძალაც აღარ აქვს, ნაკუწებად აქციეს.

შენ მაინც დარჩი (თავი 1)

მე მინდა შევეცადო და სიტყვებით გადმოგცეთ რას გრძნობენ ისინი ვინც,ზამთარში ფოთოლშემოცლილ გაშიშვლებულ ხეება ემსგავსებიან მათი მარტოსულობით,მარტო სულობით,იმიტომ რომ,ისინი მიატოვეს ან სიკვდილმა შთანთქა მიწის დახმარებით.მათი,საკუთარი საყვარელი

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (17-ბონუს თავი)

-ლიკუნა გაჩერდით!-წივილით ვიშვერ ხელს,გვიანია! ფილმის კადრივით ვხედავ დაცურებული ლევანის დაღებულ პირს და ნეფე-დედოფალი იატაკზე იშხლართება,ინსტიქტურად ვიწევი წამოსაყენებლად.ფეხქვეშ მიწა მეცლება,ჰო თუ ლოგიკურად ვიმსჯელებთ ეს ბაჩუკის შემდეგი ილეთი არ

ჩემი გულის ქურდი .( I თავი )

მე მქვია ალექსანდრა ,ვარ 17 წლის .ვსწავლოდ მე-12 კლასში .მამაჩემის სამსახურის გამო ბევრი სკოლა მქონდა გამოცვლილი ამიტომ სკოლის პირველი დღე არ მანაღვლებდა. 12 წლის ასაკში დედა გარდამეცვალა ამიტომ მამა მზრდიდა ,რომელიც თავისი სამსახურის გამო დიდ დროს

მენატრები

შენთან ყოფნას ვნატრობ... წუხელ, მთვარე მოვაბრუნე გზიდან... დღეს კი, ისევ უშენობას ვდარდობ... ცა ისეთი ლამაზია, წმინდა... ახლაც, დილა დაათენდა ფიქრებს... შენთან ერთად, სიყვარული მინდა... რომ წარსული დამიბრუნო

იძულებითი ქორწინება (11)

*ჯონკუკის დაბადების დღე, დილა * -მის ჰეილი!- გასახდელში შემომივარდა სიუ, თან ბოლოხმაზე კიოდა და ძვლივს სუნთქავდა. ახლოს მოვიდა, წელში გასწორდა და 32 კბილით გამიცინა -საქმრო გირეკავთ. -კარგი, მადლობა- მეც გამეღიმა, ისეთი საყვარელი იყო.-გისმენ ჯონკუკ.

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (2თავი)

მივრბივარ, მივრბივარ და ადგილიდან მაინც არ ვიძვრი, ვხედავ როვორ ინგრევა ჩემი ოჯახი და ვერაფერს ვაკეთებ, სასოწარკვეთილი ვკივი მაგრამ არავის არ ესმის ისინი კვდებიან მაგრამ ვერ ვშველი………