Black Widow_შავი ქვრივი #6

-ის უმანკო უნდა იყოს, ყველანაირად წმინდა... -და შენ გგონია ის მართლა ასეთია? იქნებ მოგატყუეს სებასტიან! -თავად მითხრა....თუმცა მალე გაირკვევა უმანკოა თუ არა._სებასტიანის ხმაში დამცინავი ტონმა მატულებს და წარამოვიდგენ ირონიულ ღიმილს მის სახეზე.

13 თვე…

13 თვე… თეკლა იორდანაშვილი თავი 1კერესელიძე ანი რომ გავიცანი, 7 წლის ვიყავი. ანი 9-ის იყო. მას მერე ვმეგობრობთ. ანის მეჯვარე ვარ ორივე ქორწინებისას. ზუსტად ვიცი, მესამეჯერ თუ გათხოვდა, უჩემობას ვერ აიტანს. რაც საკუთარი თავი მახსოვს იმ დროიდან

გოგონა ხიჯაბში (Vთავი-დასასრული )

-ამირა შვილო არ შეიძლება ეგრე . ბავშვზეც უნდა იფიქრო ... ნარმანულად არც ჭამ და არც სვამ . (ამირის დედა)- დაიწყო ისევ ლექციები ...დავიღალე უკვე ! -არ მშია ...- პასუხი გავეცი და მაგიდიდან ადგომას ვაპირებდი მაგრამ ... -დაჯდა ! (ამირი)

დღიური(თავი-10)

მოვიდა ეს ნანატრი 5 საათიც და მანქანაში ჩავსხედით,საჭესთან დაჩი იჯდა,მის გვერდით კი მე ვიჯექი. ჩვენს უკან სანდრო და ელენე ისხდნენ ხელი ხელ გადახვეულები.მუსიკას ვუსმენდით და გზას მივუყვებოდით.უკან ლუკა მოგვყვებოდა თავისი მანქანით,ტასო კი რაღათქმაუნდა

ორმაგი გრძნობები(14)

უბრალოდ ვბედნიერდები... მაბედნიერებს მისი არსებობა ჩემ ცხოვრებაში . ახლა ვგრძNობ სიმშვიდეს ,რომელსაც თან ახლაც ღელვა ,ყველაზე სასიამოვნო ღელვა და გიჟური ქარიშხალი...

ცოდვების გამო?..(5)

ჩაილაპარაკა თემომ, რადგან ამჯერად გიგიმ დაივიწყა, ჩემი იქ ყოფნაც და ყველაფერი ისე გაიქცა, უშვერი სტყვებით ჯერ დაარტყა და მერე ფეხით შესდგა, მარი ბიჭების დსაძახებლად გაიქცა, იმ ბიჭის მეგობარი უშედეგოდ ცდილობდა გიგის გაჩერებას, გიგიმ გააფრთხილა..

სადღაც შორს... მთებში თავი 20

სოფო გაოცებული იყო თამუნას გადაწყვეტილებით. მოულოდნელად მან შვებულება შეწყვიტა, საჩქაროდ დაემშვიდობა მეგობარს და უკან დაბრუნდა. მიზეზი კი იმით ახსნა რომ დიდხანს დაჰყო სამსახურის გარეშე. დროა დაბრუნებულიყო. -შენ რაღაცას მიმალავ და ვერ ვხვდები რას ან

დრამინა თავი 5

-ლილე თავბრუ დაგვეხვა და იქნებ დაჯდე და მოისვენო! გადაღლილმა წამოიძახა მელანომ -შენ საერთოდ ხმას ნუ მცემ უნამუსო!გაბრაზებულმა შევუბღვირე და იქით-აქით სიარული განვაგრძე...

უსათაურო

როცა ცრემლი თვლათან ჩნდება, გული სიყვარულით თვრება ფურცელს ცრემლით ვაწვდით სიტყვებს და კალამი მუდამ მიწვევს,

მებაღე (ნაწილი 15)

დადა კი ამ დროს თავს დაჰკანკალებდა დაჭრილ მეგობარს. საკუთარი ხელით უმზადებდა და აჭმევდა. როცა მებაღე ღიმილითა და ვედრებით უხსნიდა მეტი აღარ შემიძლიაო, იბუზებოდა, და იმდენს იზამდა, სანამ ბოლომდე არ მოასუფთავებინებდა თეფშს. მებაღე ბედნიერი სახით