ისტორიები ნაწილი 8

ალბათ, ასეთი უმწიკვლო და ანგელოზივით ბავშვი იყო ერთ დროს ლექსოც. მის გულში და თვალებში მხოლოდ სითბო და ინტერესი იკითხებოდა გარემოსადმი. მერე კი სადღაც გაქრა მისი უმწიკვლობა და უბრალოება, მისი თბილი და სიკეთით სავსე გული ბოღმამ და სიბოროტემ ისე

უშენობა ვისწავლე(18)

მოწყენილობა დაავიწყდა როცა მონატრებული დედა დაინახა საღამომდე ისხდნენ და ამბებს ცვლიდნენ დედის მუხლებზე ედო თავი და ყველაფერს დეტალებში უყვებოდა....-ემილი დე ალექსანდრესაც გაუგე მთვრალმა ვერც გაიგო რა გააკეთა-არ ვიციი რაა არაფერი ვიცი იმის გარდა რომ

ორმაგი გრძნობები(6)

არ მეხება მაგრამ ვგრძნობ სულ მილიმეტრები აშორებს ჩემამდე მისი სუნთქვა ზურგზე მეფრქვევა . შემდეგ ტავს წევს და ყურთან აქვს ტუჩები,ზუსტად ყურთან რომ დაილაპარაკებს თანვე კანზე შემეხება და ვხვდები რომ მეც ამ წამს ველი ... უთავმოყვარეო არსების ტყავში

მგონი შემიყვარდი(თავი12)

თვალი,რომ გავახილე ბექა არ იწვა.ავდექი შხაპი მივიღე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.სამზარეულოში შევედი და ნაცნობმა ხმამ მკითხა. -დედი როგორ ხარ?? -რავი კარგად შენ??-წლიან ჭიქას ხელი მოვკიდე და გავედი.უცებ რო გავიაზრე რა მოხდაა წამით ვიკივლე,მერეე ჭიქა

DAMN (1)

-ჯანდაბა, შეგიძლია მოკეტო? - სიცილით ვუყვირი ჩემს საუკეთესო მეგობარს, მარკს, რომელიც თითქმის მთელი შესვენებაა მღერის, ამმ, შესწორება,ყროყინებს. -ჯორჯ, შენსავით იდიოტი არ ვარ, რომ მთელი დღე უაზროდ ვიჯდე. - მეუბნება და თავში მირტყავს. -ჰეი, ეს

სულში მარტოობა ისევ დაწანწალებს...

სულში მარტოობა ისევ დაწანწალებს ღამეს უშენობა თეთრად დამჩნევია... ზოგჯერ ისე მინდა წამით რომ შეგიგრძნო მზად ვარ მთელი სამყარო მტრად მოვიკიდო... მაგრამ მაფხიზლებს კვლავ რეალობა და ვხვდები ოცნება ამაო ხდება... რამდენი ღამე ფიქრში გავატარე რამდენჯერ

ჰილეგი (2)

მერე, ქალი გადახტა. ამის დეტალებში გახსენება არ უნდოდა, მაგრამ მაინც ასტკივდა თავი როცა ჰაერში აალებული წითელი თმა გაახსენდა, წყალი კიდევ ერთხელ მოსვა და თითები საფეთქლებზე მიიჭირა. შეუმოწმებელს არ დატოვებდნენ, მაგრამ როდის? ჩანთა არავის გაუხსნია

Black Widow_შავი ქვრივი #4

სახეზე ცივი ოფლი მასხავს, რადგან ვხვდები, რომ მშრალზე არ ვდგავარ. გვერდით ვიწევი და სისხლის უზარმაზარ გუბეს ვხედავ. პირზე ხელს ვიფარებ რომ არ ვიკივლო და ვცდილობ გავიგო საიდან მოდის ეს სისხლი. თვალები მიშტერდება და მეორე ხელს კისერზე ვიდებ.

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-დილა როგორც ასეთი... (10)

-ოოო შეიძლება სულ ძირს ვეგდო?! -აბა გოგო, რა ბედი გაქვს ეს არა? -ეხლა გამასწარი აქედან ალექსანდრე სანამ მაღაზიამდე მეთვითონ არ მიგაცილე! -ეგ როგორ?-თან იცმევდა თან მეკითხებოდა. -გამოგეკიდები ჩემო საყვარელო ქმარო! ეხლა კიდე დროზე მაღაზიაში!

შეუმჩნეველი (V ნაწილი)

იმ ღამეს დამესიზმრა რომ თბილისის ყველაზე მაღალ ადგილას მდგარი ქანდაკება ვიყავი. მთლიანად გაშეშებულს ხელები ჰაერში მქონდა აღმართული და თბილისს ზემოდან დავჰყურებდი. ვხედავდი ხეებს, ძველ და ახალ შენობებს, ზოგჯერ გადატენილ ზოგჯერ კი - ცარიელ ქუჩებს,