მივიწყებული ანგელოზები (სრულად)

1935 წელი იყო, როდესაც ალექსანდრე გავიცანი. საშუალო სიმაღლის, ქერა თმებითა და ლურჯი, ზღვისფერი თვალებით... სოფელში მასზე ლამაზი თვალები არავის არ ჰქონდა. მართალია ერთ სოფელში ვცხოვრობდით, ერთ სკოლაში დავდიოდით, მაგრამ მას არ ვიცნობდი, იმ მშვენიერ

შენ სხვას არ გავხარ (1)

ყველაფერი ზუსტად ზამთარშო დაიწყო, ფოთლები გაფანტული იყო ქუჩაში ,დილით ადრე გამეღვიძა ავდექი და გადავწიე ფარდა დავინახე რა საშინელი ამინდიც იყო ბურუსი იდგა და ალბათ ციოდა კიდეც დამეზარა წასვლა სკოლაში ამიტომაც ყავა გავიკეთე და წიგნები გადმოვიღე

გაყინული სული

ცივ დეკემბერში გარდაცვლილ ხელებს სულის კანკალით დააყრი მიწას და მოიგონებ იმ უხეშ ყმაწვილს, ბოლო სუნთქვამდე მუდამ რომ გიცავს.

მისტერ ირონია და მისი ალქაჯი#1

ო ღმერთო როგორ ვერ ვიტან 17 იანვარს....დღეს როდესაც ყველაფერი თავდაყირა დადგა ჩემს ცხოვრებაში...მოდი მოგიყვებით რომ გაერკვეთ რატომ მძულს ეს დღე: მე და მამა წყნეთში მივდიოდით, ვიცინოდით, ვმღეროდით და ვმხიარულობდით....წვიმდა.ყველაფერი ნისლს

სადედოფლო კაბა

- ბედნიერი ვარ?! - ალბათ! - შეყვარებული?! - ალბათ! - უცნაურია საკუთარი ქორწილის დღეს პატარძალი ასეთ გაურკვეველი სიტყვებით გპასუხობდეს?! - ალბათ! თუმცა ეს მაინც მე ვარ, სახელს მნიშვნელობა აქვს?! თუ აქვს, მიცნობდეთ, ანი. ერთი ჩვეულებრივი გოგო

სასიყვარულო სურათები 6

თავდაპირველად საპირისპირო სქესის მქონე ადამიანებში გრძნობა ჩნდება ანუ სიყვარული. სიყვარულს თან ახლავს ამ ადამინის მიმართ ლტოვა. გინდათ სულ მასთან იყოთ, ესაუბროთ მისი ყურებით დატკბეთ. შემდეგ უკვე სიყვარულლს ვნება ემატებასიყვარული, ლტოლვა და ვნება

მთვარის ნათება (თავი 1)

პეიზაჟი იმდენად ლამაზი იყო , რომ სული და გონება აფრენისა და ამ ულამაზეს ფერთა გამაში შერწყმისაკენ მილტვოდა . ზღვას, მზის ნახევარი უკვე გადაესანსლა თითქოს მისი მარადიული წყვდიადის განათებას მისით აპირებსო, ტალღებზე მზით განათებული ბილიკი გამოჩნდა,

ბრალდებულო! თავი 14.

ეჭვი მღრღნის. ისე მიჭამს მთელ ორგანიზმს, მინდა ამოვძვრე და სხვაგან გადავსახლდე, სხვას შევეკედლო. მეც აღარ ვიცი რისი მოლოდინი უნდა მქონდეს. არც მიკვირს, უბრალოდ მეშინია. მეშინია იმის, რომ ისევ გამიცრუვდება იმედი. ყველა არაა ისეთი, როგორიც

იძულებითი ქორწინება (7)

დილას მზის სხივემა გამომაფხიზლეს რომლებიც უდარდელად ანათებდნენ ოთახს რომელის საერთოდ არ მეცნობოდა. თვალები კარგად დავახამხამე და ოთახს მოვავლე თვალი. დიდი იყო, ამაღლებულ ადგილას კუთხეში იდგა საწოლი სადაც ვიწექი. „სცენის“ ბოლოში ცალ მხარეს თეთრი

One Met (Chapter 1.2.3.4.5.6)

მოკლედ, მე ვარ ნინა ბერაძე და ვარ ესე ვთქვათ "წყნარი გოგო" მაგრამ, ზოგჯერ ასე არაა.. რთულად შევდივარ ადამიანთან კონტაქტში მაგრამ , გააჩნია როგორ ადამიანს ვეკონტაქტები, სიმართლე რომ ვთქვათ ვერ ვიტან გოგოებს რომ ვითომ უსკდებათ სიყვარულის ბუშტები,