ჩემი შინაგანი მე!

თუ კი ცხოვრება ფილმია, და სცენარის ავტორი შენხარ მენდე უფალო, წერა შენი საქმეა მაგრამ, კარგი მწერალი ვერხარ. განა უსასრულო სიცოცხლე მსურდა? როცა განწირული ვყვიროდი არავის ესმოდა სუყველა დუმდა!

მიყვარხარ

არ მეგონა თუ, ეს დღე ესე ბედნიერად გათენდებოდა აქამდე იყო სიცივე ყინავდა ბნელოდა გატეხილი გულიც არ მთელდებოდა ახლა მას ვუყურებ ღამის 3-მია საათი ჰო, ამ სიყვარულის მთავარ პერსონაჟს

სისხლიანი ძალაუფლება(6)

კეტრინს ერთი სული ჰქონდა როდის მიიყვანდა დაწყებულ საქმეს ბოლომდე, უნდოდა ყველაფერი სწრაფად გაეკეთებინა რათა კვლავ შეხვედროდა სიბილს და მისგან მომავალ ბრძოლაზე მიეღო იმფორმაცია. თუმცა ყველაფრის დასრულება ჯერ კიდევ შორეული პერსპექტივა იყო.

შურისძიების მსხვერპლი 25 თავი

-საით? -სახლში! -წაგიყვან -შენი წაყვანა არ მჭირდება! -უკვე გვიანია -როგორმე თვითონ მივხედავ საკუთარ თავს -რატომ მეწინაადეგები? ხომ იცი რომ მარტოს არ გაგიშვებ

ფიქრები

ვწევარ საწოლზე ფიქრებით ხელში არ მაქ იდეა დრო გადის ბნელში დიდიხანია არ მიწერია ხოდა, გადმოგცემ მე შენ ამ ლექსში

უსასრულო (თავი მეორე)

-ასეთი რაა, ნუ დაგვზაფრე (ბარბარე) -მოვდივარრრ დახუჭეთ თვალები (მაკო) -ერთი, ორი, სამი გაახილეთ (მაკო) -ასეთ ვიცოდი, ვინმემ წყალი მომეცით, ნია იმედია კორსიზი ვალიდოლი წამოაყოლე ხელს, თორემ შენც მიგაყოლებ (თათა) -ახლავე ოღონდ მაცოცხლე

ნატას ღიმილი

მეტროში პატარა სკამზე ვიჯექი,მუხლებზე ბლოკნოტი მედო, კალამი მქონდა მომარჯვებული, არსაიდან მოფრენილ სიტყვებს დავტრიალებდი. მიყვარდა მეტროში მჯდომს მელანქოლია, რომ გამიტაცებდა ხოლმე, სადღაც შორს გადამისროდა.

სისხლიანი ძალაუფლება(5)

რთულია გამარჯვება როცა არ იცი რეალურად ვინ არის შენი მტერი. ერთია იბრძოლო ხილული მტრების წინააღმდეგ, ხოლო მეორე იმ მტრებს გაუმკლავდე რომელსაც მეგობრის სახე აქვს. კეტრინის გონება ზედმეტად დაღლილი იყო გადაწყვეტილებების მისაღებად, ამიტომ სახლი დატოვა

მექალთანეს სათამაშო თავი 17

ჰოლში ნერვიულად მიაბიჯებდა და ცდილობდა სანდროს გაქცეოდა, ჩანთაში იქექებოდა და მობილურს ეძებდა, ჯანდაბა, ჯანდაბა სად წავიღე,ხელები უკანკალებდა, თავს ვეღარ თოკავდა,ჩანთა ძირს დაუვარდა, ჩაიკეცა თან ანერვიულებულს მთელი სხეული უცახახებდა.

გაყიდული ღირსება (თავი 19) (დასასრული)

ოველთვის ეუბნებოდა ზურაბს, რომ რასაც დღს ხედავს შეიძლება ხვალ აღარ ქონოდა, ამიტომ როგორც მამაისმა, ანუ მე, უნდა ესწავლა და კაცი დამდგარიყო, მართალია მე გზას ავცდი ნანას სიკვდილის შემდეგ, მაგრამ ზურაბისთვის ჩემი ცხოვრების ნაწილი სამაგალითო უნდა