ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 6)

ქალს გაეღიმა. თავი კაცისკენ მიატრიალა და მის ტუჩებთან მოუხვდა ტუჩები, თვალებში ჩახედა და მათში ტკივილი, სევდა და შიში ამოიკითხა... უეცრად კაცმა მის წელს ხელი შეუშვა და გაშმაგებით ეძგერა კისერში საკოცნელად, მის თმაში ჩაეფლო, მერე კი ბაგეზე დაეკონა.

ერთი სიცოცხლე

აბა, გოგოებო, შემოდიიიით - მხიარული ჩანდა და ღიმილით გააგრძელა: - დიდი ხანია არავინ მომიკლავს. უჰ, უკაცრავად, გამარჯობა - გამარჯობა ვახო ექიმო - მხოლოდ თეა მიესალმა. ლიკამ თეას გახედა, თეამ თვალი აარიდა.

დანაშაული{2}

სახლში გამთენიისას შევიდა. შხაპის პარალელურად მომხდარზე ფიქრობდა. ლილიანის სახე თვალებიდან არ ამოსდიოდა, ვერ ივიწყებდა მის ცრემლებს, ბრალდებას ვერ ივიწყებდა. ძალიან უნდოდა, თავის მართლება შეძლებოდა, მაგრამ თავს თავადაც დამნაშავედ გრძნობდა.ოჯახს

ყვავილები არ დაყარონ

შემოვიდა მაღალი, ღირსეული, დადგა ჩემს გვედით. მე დაბალი თაგვივით მშიშარა. დამადო მხარზე უზარმაზარი ტორი და მთელ კლასს გამოუცხადა: მე ანიკა მიყვარსო - და გავიდა.

სიყვარულის შვიდი საიდუმლო (თავი 6)

-არ უნდა მოუშვა ახლოს -რატომ? -მე ვნახე.. როგორია რეალურად ვნახე და ჩემს თავზე გამოვცადე , ვიმწვიე კარგად .. ბოლო თვეებში მცემდა კიდეც, დაიჯერებ ? -არც კი ვიცი… არ ვიცი.. -აგერ შრამი დამიტოვა- სვიტერის საყელო ჩამოსწია, ყელზე უზარმაზარი შრამი

19 + 1

ერთ დღეს როდესაც მივედი და სურსათი და წყალი მივუტანე. ოდნავ მოშორებით, ხეზე მიბმული წვერებიანი გადამთიელი დავინახე.

სვანის სვანი (8თავი)

- რა არსებახარ? - რაიყო? გამეცინა. - რა რაიყო გოგო მეღადავები?

მაღაზიის ბიჭი (სრულად)

-ნია! - თითქმის იყვირა და კედელს უხეშად მიმანარცხა ზურგით. თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს, მის თვალებში სურვილს ვხედავდი და ჩვენი ბაგეები ერთმანეთს შეხვდა რამდენიმე წამს.

კომუნისტი (მეორე თავი)

მეორე თავი ძალიან მინდოდა ერთი საღამო მარტოს გამეტარებინა. თანმხლები პირების გარეშე უბრალოდ მებოდიალა და მეღო ფოტოები. ზედმეტი, არაფრისმომცემი, ფასადური დიალოგებისა და კითხვების გარეშე. დამესვენა მომაბეზრებელი თარჯიმნისა და კუთხე-კუთხე ვითომ

ქალაქის ცაცხვებმა იცოდნენ

მე ვტიროდი. კატო არა. გავიფიქრე, აუცილებლად ისევ ჩამოვიდოდი და ამ უცნაურ, უნიჭიერს ადამიანზე სიუჟეტს მოვამზადებდი. დავპირდი კიდევაც.