ორმაგი გრძნობები(3)

არ ვიცი რა დამემართა წამიერად გავითიშე, მაგრამ მაინც მოვახერხე მისი კივილი შემეჩერებინა. კარი უცებ მივხურე ზედ ავაკარი და პირზე ხელი ავაფარე. ვერც კი გავიაზრე ჩემი ქცევა. მხოლოდ მის გაფართოებულ თვალებს ვუყურებდი და ნელ ნელა ვგრძნობდი მისი სხეულის

მორაგბე გოგონა თავი 6

ორაგბე გოგონა თავი 6 დილით რომ ავდექი და სანდროს ოთახში შევიხედე არავინ დამხვდა,საწოლი გასწორებული იყო...წავიდა...თვალებზე ცრემლები მომადგა..თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა და ჩუმად ავქვითინდი...ჩემი ბრალია,უარით რომ გავისტუმრე... ჩემს ოთახში დავბრუნდი

თითქმის ვიპოვე... (სრულად)

ბებიაჩემის სახლში ვარ... წვეულებაზე?! წვეულება? აქ იშვიათად კიარა თითქმის არასდროს არ იმართება წვეულებები... მეგრამ ფაქტია რომ მე ნამდვილად ბებოს ზღვისპირა სახლში ვარ და იმ ქართული სიმღერების მელოდიებს ვაყოლებ ტანს რომელიც ბებოს მე თვითონ ჩავუწერე.

თამაში მუსიკის წესებით (სრულად)

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა, აშკარად ამინდის შეუფერებლად ეცვა.

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(5 თავი)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა.უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე ვიყავი.1.ნიკამ 'ჩემი ' ოთახი გამომიყო 2.ორშაბათიდან სამსახურს ვუბრუნდები. ჯერ ესეც მეყოფა.

60/2 ანუ 30 წამი

თვალები ვაიმე თვალები აი ეგ იყო პიკი პანიკა ზუსტად მაგ თვალების გამო მივხვდი ზუსტად 30 წამში,რომ დემეტრე ხვისტანი სამუდამოდ ჩაიბეჭდა ჩემი მახსოვრობის ფურცლებზე და ვერცერთ საშლელი ვერ მოახერხებდა ამ საოცრად მიმზიდველი ბიჭის ამოშლას იქიდან

მებაღე (ნაწილი 3)

რაც პატრონმა დადა შვილად გამოაცხადა, მის მერე მოეშვა თავის ძველ საქმიანობას, გახსენებაც კი აღარ უნდოდა, მაგრამ ყმაწვილი კაცის - ზეკის, გამოჩენა კი კვლავ ახსენებდა ძველ დროს... ზეკი კი ისევ ისე განაგრძობდა ქურდობასა და ყაჩაღობას, იღბლიანი იყო, ალბათ

მოსკოვი...ჩემი ბედნიერები მიზეზი

მოსკოვი. ღამის 01:00 საათი. მე და მონტაჟისტი სერგი გაუნძრევლად ვზივართ სამონტაჟოში. ვერ გადაგვიწყვეტი და ვერ შევთანხმებულვართ თუ რა ამოვჭრათ ჩემი სიუჟეტიდან. ღმერთო როგორი მოსაბეზრებელია ეს ყველაფერი. ერთფეროვანი და უინტერესო. როდესაც საქართველოში

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია

ბნელა ყველაფერი უკუნით სიბნელეში იძირება გარბის, როგორც შეუძლია გარბის, მისდევს ერთადერთ სინათლის სხივს, მისდევს, რომელსაც უსასრულობაში მიჰყავს, ჩერდება აქეთ-იქით იყურება იბნევა გონებაში ყველაფერი ერევა, იკეცება სახეს ხელებში რგავს, მთელი სხეული

დროებითი საცოლე (სრულად)

თავს პატარა, გამოუცდელი, თინეიჯერი ბიჭივით ვგრძნობ, ვერ ვხვდები რატომ ვიბნევი ასე და რატომ მივლის ჟრუანტელი მასთან ახლოს რომ ვდგავარ, ზოგჯერ მგონია რომ სერიოზული პრობლემები მაქვს გულზე, არც კი ვიცი რა ვუთხრა, თუ არავისთან არ ვიბნეოდი, მასთან