არჩევანი (თავი 8)

და აი შაბათიც დადგა. ნანუკა და ლენა 8 საათზე დამადგნენ თავს. მათი შემყურე ძალა მემატებოდა და უკვე მერამდენედ ვწირავდი მადლობას ღმერთს აღარ მახსოვს მათი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენისთვის. ბავსვებს ჯერ კიდევ სძინავთ მაგრამ მე ბარგი უკვე მმზადა მაქვს.

ბედისწერა (თავი 9)

ატირებული გარეთ გავვარდი,ისე რომ არავის შევუმჩნევივარ.ღმერთო ეს რა ბედი მაქვს ელიზბართან როგორმე ურთიერთობა უნდა გამოვისწორო თორემ მის დაკარგვას ვერ გადავიტან.რესტორანში შევედი და მაგიდას უჩუმრად მივუჯექი.

Siempre Staccato 5

სანდრო ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ყოველ მილიმეტრს ჯერ ნაზად, მერე კი მთელი ძალით მიკოცნის. ვგრძნობ, რომ რაციონალური აზროვნების უნარს სრულიად ვკარგავ. მთელს სხეულზე ცეცხლი მეკიდება და თავს ძლივს ვიკავებ, რომ ხმამაღალი კვნესა არ ამოვუშვა. სახიდან

***

ნეტავ ჩამობნელდეს ჩემს ქუჩაზე, წამით თვალთახედვა დაიკარგოს, ბევრს გიყურებდეთ და ვეღარ გცნობდეთ იქნებ, ამით ხმები მაინც დაიმდაბლოთ.

თვალები (თავი 2)

ოთახში ვზივარ, ძალიან მეცნობა აქაურობა. ცისფერი კედლები, პატარა საწოლი, ირგვლივ ყველგან სათამაშოები ყრია. მგონი ეს ჩემი ოთახია, სარკეში ვიხედები და მეც 6 წლის ბავშვს ვგავარ. უცბათ კარები იღება და ჩემს ოთახში დედა და მამა შემოდიან.ჩემს წინ დგანან და

სიმპათიური სტუმარი ( 15 თავი)

იქ ჩამძინებია. გაბრომ კი გაუღვიძებლად წამომიყვანა. - სულ ხელშიაყვანილი მოგყავდი? - რავი მანქანით არ გამჭირვებია, თან იმდენად მძიმეც არა ხარ. - ცუდი ბიჭი ხარ! - მაშინ შენც ცუდი გოგო გამოდიხარ, რადგან მე შემიყვარე. - მითხრა და თვალებში შემომანათა

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი4)

-სანდრო სად ხარ? -რაიყო ბიჭო რა ხმა გაქვს ხომ მშვიდობაა? მე და ნიკა ჩემთან ვართ. -სასწრაფოდ შემხვდით რაზბორკაზე მივდივართ. -რა რაზბორკაზე გაგიჟდი? რა ხდება ხომ მშვიდობაა?

მელაპარაკე..

მელაპარაკე, მესაუბრე, მალაპარაკე. მათქმევინე და დამავიწყე ჩემი ოხვრები. გადამავიწყე რა ძლიერად დამაღალატე, როცა გეძახდი და შენ მაინც აღარ მოხვედი.

პატიება

მიყვარს სოფელი.მე სოფელში დავიბადე და აღვიზარდე.მიყვარს სუფთა ჰაერი...ჩიტების ჟღურტული...ჭრიჭინების ხმა ღამღამობით...ტყეში ხეტიალი...ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის საათობით ყურება...მიყვარს სიჩუმე...მიყვარს სეირნობა როცა მთვარე გზას ანათებს...საოცარი

მგონი შემიყვარდი (თავი 3)

უეცრად ჩამეხუტა ხელებს ძლიერად მიჭერდა და თმებზე მეფერებოდა.მერე ნელა გამიშვა და გაბრაზებული სახით შემომხედა. -სად ხარ გოგო გული გამიხეთქე. -სანაპიროზე ვიყავი და შენ რა გჭირს?