ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #2

მე დაძაბული დავდიოდი ყველგან, ვაი თუ შემხვდათქო, მერეც მიშველიდა მანქანების უკან დამალვა ?! დოდოს კორპუსიდან სირბილით გამოვდივარ წვიმს თავსხმა წვიმაა

იმედის შუქი / light of hope თავი 13

ახლა ის ხომ ჩემი თვალებია,ჩემი თვალისჩინი,მე მისით ვხედავ ბუნებას არ იღლება რომ ყველაფერი დეტალურად ამიღწეროს ხე,მთა მინდორი,ქუჩა მდინარე

სადღაც შორს... მთებში თავი 13

ისევ წარსული გაახსენდა. თითქოს ეს იყო მისი ბედი. ყველა გარბოდა მისგან. თითქოს კეთროვანი ყოფილიყო. მითუმეტეს იმის მერე რაც თავის ამბების შესახებ მოუყვა ბიჭს. ათასი ფიქრი აერია თავში და ისე აიბურდა რომ ბოლო არ უჩანდა. ფიქრობდა რომ ბიჭი გაურბოდა და

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 3

უკვე 1:30 იყო ვიღაც მანქანით მოვიდა ფანჯრიდან გავიხედე და რას ვხედავ იოანე დემე ლაშა და ალექსანდრე ოთხივე სმოკინგებში გამოწყობილები, მე ზევით ვიყავი და ქვევით ჩასულს ისინი შემოსულები იყვნენ და ყველას ყურადღება მიიქციეს -ჩემი იუბილარი გოგოო

გისოსების იქით 1

ისმის ბრახუნის ხმა..უკვე თერთმეტი საათია და დროა საკვები მივირთვათ.რკინის კარებზე ამოჭრილ ფანჯარაში პლასტმასის თეფშს დგამს და მალევე ქრება,ნელა ვდგები საწოლიდან და ვუახლოვდები ფანჯარას.თეფშს გამწარებული ვავლებ ხელს და ისევ საწოლზე ვჯდები,პიურე

ნინი and დამიანე ( IV ნაწილი)

-ეე აქ რას აკეთებ? ავთოო, გაიღვიძე._მოვუღიტინე, ამან გაჭრა და საწოლიდან წამოხტა. -აუ ნინი რა გრძელი ხელები გაქვს რაა._მითხრა ძილისგან დაბოხებული ხმით. -ჩემ საწოლში რა გინდოდა ჩემი ძმა?

შეცდომით მოტაცებული (თავი 1)

სამსახურიდან დაღლილი გამოვიდა. მიუხედავად ამისა ფეხით გაუყვა ქუჩას. გარეთ თოვდა და ამის გამოტოვება ნამდვილად არ სურდა. გზები გაყინული რომ არ ყოფილიყო, დიდი სიამოვნებით გაიხდიდა მაღალქუსლიანებს და ფეხშიშველი გააგრძელებდა სიარულს.

ფიქრები

ჩემი ყოველი დღე შენით იწყება და უკვე ფანჯარაზე თოვლის ფიფქებია და ეს ჩემი გრძნობა გულში დამალული სიტყვით ვერ ნათქვამი ჩუმი ფიქრებია

ალისია (სრულიად)

გაშეშებული ვწევარ საწოლში,შიშველ სხეულზე სიფრიფანა ნაჭრის ლივლივს განვიცდი და მახსენდება ქალიშვილობის უკანასკნელი დღე,დღე როდესაც გაქრა ქალი-შვილობა,დღე როდესაც ქალი ვარდის კოკრიდან დიდ ლამაზ წითელ ყვავილად ოქცევა. კედლებს ვაშტერდები სენსაცია,ა

პეპელა 10

როგორ შეიძლება? ვინ არის დამნაშავე? რატომ ვენდობით? ალბათ მაღლა, ცაში დაწერეს. იქნებ არც? კითხვები ბევრი გაქვს, პასუხები არცერთი. რაღაც რომ გღრღნის, განადგურებს და ცხოვრების ხალისს გიკარგავს. რაღაც ისეთი, რაც ფერებს აქრობს და ტოვებს ძალიან დიდ