გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი3)

მშვენიერი მზიანი დილა გათენდა, მაგრამ რატომღაც უხასიათოდ გავიღვიძე. ალბათ გუშინდელი ამბის გამო. შევეცადე ეს ჩემ ძმასთან არ შემემჩნია, თორემ ვიცოდი უამრავ კითხვას დამაყრიდა. -როგორ მოხდა რომ ჩემი დაძახების გარეშე გაიღვიძე? -რავი აპა. სასწაული მოხდა.

მგონი შემიყვარდი (საცდელი თავის 2ნაწილი)

სახლში შევედი და ბევრი ბარგი დამხვდა. -დედააა დედააა სად ხარ?? უცებ მაღლიდან დედა ჩამოვიდა. -აქ ვარ რაიყო??შეშინებული სახე ქონდა. -უკვე მიდიხარ???ნაღვლიანად ვკითხე.

პეპელა 14

_ ვერ გაიგე შე ახვა*რო, რო ნინაკას სიახლოვეს, ათი მეტრის რადიუსზეც არ უნდა მოხვიდე? _ და ისე, რომ არაფრის თქმა აცალა, ხელი ასწია და ლუკას დაარტყა. ლუკა ინერციით შებარბაცდა და ძირს დაცემას კედელმა გადაარჩინა. _ შენ არ გკითხავ, როდის ვნახო და როდის

მხოლოდ ერთი (10)

- და შენ ვინ ხარ? სიბნელიდან ნელი აუჩქარებელი ნნაბიჯების ხმა ისმოდა, თავიდან გაურკვეველი ჩრდილი ისახებოდა რადგან სარდაფში მხოლოდ ერთი ნათურა იყო რომელიც ბჟუტავდა, ნელ-ნელა წამოვდექი და ალექსს გადავეფარე.

ვერ შეგელევი მეორე თავი (+18)

თავი საშინლად მტკიოდა, თვალების გახელაც კი მიჭირდა, მივხვდი რომ ეს ყველაფერი ჩემი გუშინდელი დალევის ბრალი იყო. რამდენიმე წუთის შემდეგ თვალი ნელა გავახილე, უცხო ოთახის დანახვისას ცოტა აღვშფოთდი, გარემო სწრაფად შევათვალიერე, საძინებელი სადად და

მოლურჯო სული. (თავი 2)

განათების გამო ვერ გავარჩიე კარგად სილუეტი. რაც უფრო გვიახლოვდებოდნენ,მით უფრო და უფრო მეცნობოდა თითქოს და უცნობი, ყურები დამიგუბდა, არაფერი მესმოდა, გული კი მოჰყვა გამალებით ძგერას. უცნობის სიცილის ხმა გავიგონე წამით, რომელიც ძლიერ ნაცნონი და

მონატრება

მონატრებისგან სული რომ გაგეყინება და დანახვისას ტკივილისგან ხრიალს დაიწყებ აი მაშინ არის გრძნობა ნამდვილი...სისულელეა წარსულ დროში საუბარი, ის რაც იყო არასოდეს გაქრება და თუ გაქრა გამოდის არც არსებულა... გრძნობები იყინებიან, მაგრამ არ ქრებიან, ისევე

... სასაფლაოს დაინახავდი!

სასაფლაოს დაინახავდი, ლამპიონით განათებულს ან ლაპიონით განათებულ სასაფლაოს დაინახავდი! გაგანათებდა, გაიღიმებდი, მაგრამ უემოციოდ და ცივად. შენ, ხომ წამოწოლილხარ და გძინავს–სამარადისოდ!და იღიმი, ისე თითქოს არაფერია! თვალს არ არიდებ, როდესაც ლამპიონი

დადეშქელიანის სიცოცხლე (2)

-აუ ალექსანდრე მეც წამიყვანეთ რა გთხოვთ რა მოხდება?თან უჩემოდ რა გინდათ იქ?ვიღაცამ ხომ უნდა გიპატრონოთ? უი სულ დამავიწყდა ეს ჩემი დაა.ნია 16წლის.მართალია სულ გვაბრაზებს,მაგრამ ყველას ძალიან გვიყვარს და ვუფრთხილდებით. -ჯერ პატარა ხარ რა გინდა შენ

My life Sucks!! 12 (+15)

- ჩემს სიძულვილს ნუ ცდილობ. არ გამოგივა პატარა თეოდორ - ვუთხარი და ვაკოცე. მაისურზე მომეჭიდა და უფრო ახლოს მიმიზიდა. ხელი კისერზე შემოვხვიე და სახე უფრო ახლოს მოვატანინე. ერთი ხელი ასწია და ჩემს ყავისფერ თმაში შეაცურა.