სიცრუე ,რომელიც არ ვიცოდი 27

-რა სიყვარულობანა გამიმართეთ.-არ ვიცი.-აჰა ანუ ასე ხო?ვეჭვიანობ იცი?-დედაჩემზე?გაოცებულმა ვიკითხე.-ხო დედაშენზე.ჩემთან ზალაინ ახლოს მოვიდა და ხალათის ქამარს ხელი წაავლო.ნელ-ნელა ათამაძებდა ხელში,თითებს შორის დაასრიალებდა

ფიქრს უმისამართოს

თუ შენც ჩემსავით გრძნობ, და ამ სუსხიან ზამთარს, ფანჯრის რაფიდან ცას ფიქრებს აცნობ, ფიქრებს,რომელსაც ატან შენ ნაფაზს

ერთხელ...(9)

ჩვენს შორის ისევ ბალიშები იდო. მესმოდა როგორ მძიმედ სუნთქავდა და ვერ იძინებდა. ბალიშები გადავაწყე, მისკენ მივიწიე და მკერდზე დავადე თავი, მანაც წელზე შემომხვია ხელი და მალევე ჩაგვეძინა. -მე და ევა ბავშვს ველოდებით, ამიტო ევა აქედან არსადაც არ წავა.

მიწისქვეშ მეცხრე სართული

ზოგჯერ დუმილი აუტანელი რომ იცვლის ფორმებს, არად დაგიდევს აღარც ეთიკას და აღარც ნორმებს!

შურისძიების მსხვერპლი 28

გგონია ასე მარტოვია ყველაფერის დავიწყება და თავიდან დაწყება?! -მიყვარხარ -მას მერე რაც მია გამოჩნდა ჩვენს ცხოვრებაში ვეღარც კი მამჩნევდი! -ვაღიარებ... შეცდომა დავუშვი და არასწორად ვიქცეოდი მაგრამ... -ძველებურად ვეღარაფერი იქნება! -რას

ერთხელ...(8)

-არაფერი ზედმეტი არ იფიქრო, მაგრამ...მადლობა-ხელები წელზე მომხვია და ისიც ჩამეხუტა.ცოტახნით ასე ვიდექით მერე უხერხულად ვიგრძენით თავი და ერთდროულად გავიწიეთ. მე და ალექსანდრეს შვილი გვეყოლებოდა. მხოლოდ ეს აზრი ტრიალებდა და არ აძლევდა მოსვენების

,,სურვილი"

ჯოჯოხეთიდან ვერასდროს მიხსნი... არ გინდა დაღლა... შენი ცხოვრება შენთან იყოს... არ გინდა წასვლა!.. უბრალოდ იყავი რთული მარტივად... მარტი იყავი და ნუ იქცევი აპრილად!..

შემოდგომა

ქუჩაში ვდგავარ და ვუყურებ შემოდგომას, ეს ფოთლები როგორ ეხება ჩემს თმას, მოწყენილი,ფიქრიანი მიუყვები გზას, ჰორიზონტზე კი ვხედავდი დანისლულ მთას.

გელოდა

მე ავრეულვარ და დავრეულვარ სიგიჟის ზღვარზე გადავრეულვარ სულით სნეულმა ცოდვით ხვეულმა ისევ იომა ფუჭად იომა

ჩვენი ეგრეთ წოდებული ცხოვრება (ისტორია I სრულად)

"და როცა ქარიშხალი ჩადგება, ვერ გაიხსენებ, როგორ გადარჩი. იმასაც კი ვერ დაიჯერებ, რომ ქარიშხალი ჩადგა. მაგრამ ერთი რამ კი იქნება ცხადი. გრიგალს თავს რომ დააღწევ, ისევ ის აღარ იქნები. აი, რა არის ქარიშხლის აზრი" - ჰარუკი მურაკამი.