ტყე +16 VIII

მღელვარე. -სარა-კარავში თავს თვით მთავარი გმირი ყოფს თავს.შეშინებული ვხტები ფეხზე -შემაშინე,მოდი-ძვრება და ისიც ჩემ წინ დგება

კრიტიკოსი

კაფეს ნაკლებად გამოსაჩენ კუთხეში ვზივარ და ვცდილობ შეუმჩნევლად დავაკვირდე გარშემომყოფებს. ან თუნდაც შემამჩნიონ, რა შეიცვლება? რამდენიმე წამით ავარიდებ მზერას და როგორც კი თანმხლებთან საუბარში გართულებს გადავავიწყდები, მშვიდად გავაგრძელებ ჩემს

მაცდური

აი, ჩავცქერი ძველისძველ სურათს, უცნაურ წარწერით: "ის მაინც ბრუნავს", ბრუნავს, ბრუნავს და თან როგორ ბრუნავს, თუ გიფიქრია შენზე ვინ ზრუნავს.

Siempre staccato 2

ძნელაძე მანქანის წინ დგას და ჩანს, მცდელობა არც მას დაუკლია_იდეალურად გამოიყურება. ცისფერი პერანგი აშკარად ძალიან უხდება ამავე ფერის თვალებსა და ნავარჯიშებ სხეულს. _შეუდარებლად ხარ!_ჩურჩულით მეუბნება და ლოყაზე მკოცნის.

იმედის შუქი / light of hope თავი13

ოღონდ ახლა მიწა გაიხსნას და შიგ ჩავვარდე,ან მეხი დამეცეს ან ცუნამმა წაგვლეკოს არვიცი რავთქვა თავი ვიმართლო თუ...პრინციპში სხვა ვარიანტი არც არსებობს - გამარჯობა ეკა ესალმება თუმცა ბექას თითქოს არც გაუგონია,დაძაბულობა მატულობს

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 13)

მაინც ვერ ვხვდები ლუკა მისთვის ვინ არის. ვაკვირდები და ვხვდები რომ შეიძლება მათ შორის რაღაც ხდებოდეს. დავიჯერო ყველას მოწონს მარიამი? კი, მაგრამ რა აქვს მას მოსაწონი? არც არაფერი. მაგრამ, რატომრაც მეც ვდარდობ მასზე. რა არის მარისში ისეთი რაც ხალხს

ძნელია როცა

ძნელია, როცა ტირილი გინდა, ძნელია, როცა ტირილს ვერ ბედავ, ძნელია, როცა სიცილი გინდა და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ.

აი იმ დღეს როცა შენგან წავალ

აი იმ დღეს როცა შენგან წავალ, აი იმ დღეს როცა გეტყვი მორჩა დავამთავროთ ყველაფერი, ვითომ არც ყოფილა არაფერი რომ ვთქვათ….

თბილისელები #7

კორპუსს მივუახლოვდი ნამდვილად არ მქონდა სურვილი სახლში ასვლის და ისევ ქსელებში ძრომიალის, რათქმაუნდა ისევ პირველის დანახვის გამო. სხვათაშორის კიდევ მეწვოდა ზურგი, ახლაც თქვენ თვითონ მოხოდეთ რატომ :))

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 6)

-კარგი,კარგი წავედი კარი მივუჯახუნე და დავწექი,არა ისე რამგრად დავღალეეე,ორსული ქალივით პრეტენზიულ ვიყავი,დამაცადე ჯერ სადხარ ეს მხოლოდ პირველი დღე იყო,ჩავიღიმე და დასაძინებლად მოვემზადე,მალევე დამეძინა..