რელიქვიების მცველი (თავი 12)

კიდევ დიდხანს ებრძოდა ივანი საკუთარ თავს და ბოლოს ჩაეძინა. შორს, ჰორიზონტზე კი იისფერი ბურუსი გამოჩნდა. რომელიც ძალიან სწრაფად მოჰქროდა გამოქვაბულისკენ და გზად შთანთქავდა ყველაფერს რაც ხვდებოდა. კლდის ძირში შეკრებილი არსებები კივილით გაიფანტნენ

Siempre Staccato 5

გადაწყვეტილებას წამის მეასედში ვიღებ_თითის წვერებზე ვიწევი და მის ბაგეებს ნაზად ვეხები. მთელი ტანით ვგრძნობ, ეს მასზე როგორ მოქმედებს და კიდევ უფრო ვთამამდები. რა თქმა უნდა, ისიც მყვება და ნაზი ამბორი მალე ვნებიან კოცნაში იზრდება, რომელიც უფრო და

მზე,ზღვა და რეალობა (თავი 2)

და მათი ამბავი გრძელდება...-ალბათ მარიამზე ამბობ,ის ჩემი ძმისშვილია -აუ,ილია შეგიძლია მარიამის ნომერი მომცე ილიამ საბას მარიამის ნომერი მისცა

ნუ დამტოვებ Do not leave me

1 კვირიანი გადაუღებელი თოვის შედეგად შობას მანქანით გადაადგილება შეუძლებელი იყო ადგილობრივებს ახალი საზრუნავი გაუჩნდათ , ყველა დიდი თუ პატარა ხის ნიჩბებით გზის გაწმენდას ცდილობდა სტუმრიანობა და საზეიმოთ მორთული სახლი კარგ განწყობაზე მაყენებს ,

My life Sucks!! 11 (+15)

-თიო, გვიან მოხვედი - მითხრა დედამ, როდესაც სამზარეულოში შევედი - სად იყ... - საიდუმლო შეყვარებულს კი არ ვხვდებოდი. ღმერთო, ქალო ცოტა ხანს დამასვენე - შევყვირე პასუხად. - თუ ფეხმძიმედ არავინაა, არც დაგილევია და არც მოგიწევია, მაშინ არ მაინტერესებს

ემოცია

მივდიოდი არ ვიცოდი სად, მიმქონდა მე თან ოცნების ზღვა, მომენატრე,დავიკარგე რად, ნუთუ მართლა გვერდითა გყავს სხვა.

როცა დაწვება ნისლი მთებს შორის

როცა დაწვება ნისლი მთებს შორის, როცა შავი ცა გადალურჯდება, როცა ნადირნი იწყებენ სირბილს, როცა ტყის მეფე გამოფხიზლდება. როცა ჩიტები ქარგავენ ნახატს, ჰაერში გაჭრით დასჭექენ ყივილს როცა სოროდან თაგვი გამოვა და გაუყვება ნამცეცთა ბილიკს.

ბრალდებულო! თავი 9.

ხმა აღარ ამოუღია. უაზროდ ვიჯექი და ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია მისი დაჟინებული მზერისთვის. ძნელია, როცა ადამიანი, რომელიც თითქოს წარსულს ჩააბარე, ისევ უეცრად იჭრება შენს ცხოვრებაში. ყველაფერს რომ ივიწყებ, ამ დროს ჩნდება და სათითაო მომენტს რომ

და ჩემი სახის ანარეკლი ისევ ჩანს ფანჯრის მინაზე...

ეს ჩემი სახლია , ეს კი ჩემი პატარა , მყუდრო ოთახი . ოთახის ბოლოში პატარა საწოლია , რომელზეც ლამაზადაა გადაფარებული ლურჯი საბანი . კედლებზე ლამაზი სურათებია გაკრული , ჩემი სურათები , ჩემი ნახატებიც და ჩემი პორტრეტებიც . ყოველთვის მიყვარდა ხატვა ,

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეოთხე)

-კაი რა, რა ვიცეკვო-თავი გავაქნიე-რო ავდგე შეიძლება წავიქცე, თან მუსიკაც არაა.. -აუ მიდი რა, მიდი და მე დავუკრავ. მგონი მართლა გააფრინა. -გარეკე ანდრო? ჩავიხითხითე მე. -აუ ისეთი ხარ, მართლა არეკინებ კაცს და რა ვქნა? ცოტახანი გაჩუმდა. რაღაც ისეთი