ყველაფერი ისევ შენთვის (2)

ჩვეულებრივად წავედით, მოვაწერეთ ხელი, ჩემი მეჯვარე ჩემი მეორე დაქალი თამთა იყო. მასთანაც ახლოს ვიყავი მაგრამ ძირითადად მე და ქეთა დავდიოდით ხოლმე... მაგრამ მაგის სახელი აღარც ახსენოთ ჩემთან. ირაკლიმ შემდეგ რესტორანში წამიყვანა.

სიყვარული გიჟების წესებით VI

მასთან ავედით სახლში. ყველა კუთხეს ეტყობოდა მისი მარტოობა. ალაგ-ალაგ მიყრილი ტანსაცმელი, გასარეცხი თეფშები. გამოფიტული სახლი რომელიც მხოლოდ ერთ ადამიანის ცხოვრებას იტევდა. სახლი მარტოობის. პატარა ქოხს მოგაგონებდათ, თავშესაფარს მაგრამ თავი ისე

Siempre Staccato 3

_ თუკი ერთ დღეს გაღვიძებულს გეგონება, რომ ცხოვრება შეგიცვალეს და ირგვლივ ყველაფერი უცხოდ მოგეჩვენება, დაფიქრდი, ჯადო გაგიკეთეს თუ უბრალოდ, არასწორი ადამიანებით ხარ გარშემორტყმული._ვაცნობიერებ, რომ, თანდათან ჩემსკენ იწევა და ლამის მის სუნთქვას

ნუცასი 2

შუბლზე აკოცა და წავიდა. ისე წავიდა არაფერი უთქვამს. გაშტერებული იდგა ნუცა.

ცინიკოსი (თავი 1 )

არ ვიცი როდის შეიცვალა ყველაფერი უარესობისკენ,ერთბაშად მოხდა ყველაფერი თუ ეტაპობრივად,მაგრამ ფაქტი ერთია,ყველაფერი მშობლების გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო.მაშინ არც ისე პატარა ვიყავი,მერვე კლასის მოსწავლეს უკვე კარგად მქონდა გააზრებული რომ მშობლების

ნინი and დამიანე ( lll ნაწილი)

დილით ზარის რეკვამ გამაღვიძა, ძლივს ავდექი და კართან მივედი, გავაღე, იქ კი მარი და დამიანე დამხვდნენ. მარი ჩამეხუტა, დამიანეს კი უბრალოდ მივესალმე და სახლში შევიპატიჟე. გაოცებულებმა მოათვალიერეს მისაღები ოთახი, ღიმილით ვუყურებდი მათ სახეებს და თან

ლონდონიდან ჩამოსული

-პრივეტ ბიჭები- მხიარულად შესძახა თაკომ და მზერა ლევანიზე შეაჩერა -ვა ვა ნახე რა გოგოები-გაიღრიჯა ნიკა -ბიჯო ამგენს მარტო რატო უშვებ არ მოგტაცოთ ვინმემ -საფირმოდ იხუმრა გუგამ

უცხოელი ბიჭი

უკვე აეროპორტში ვარ. ვემზადები გასაფრენად იმ საოცრად ლამაზ ქვეყანაში, რომელსაც საქართველო ჰქვია. ვესტუმრები დედაქალაქს. თბილისი ცნობილია თავისი არქიტექტურული ნაგებობებით. ძალიან მაინტერესებს მართლაც ისეთი შთამბეჭდავი სანახავია თუ არა როგორც

My life Sucks!! 7 (+15)

- არა, მე მოგწონვარ - ვუთხარი, ხელი ნიკაპთან მივუტანე და თავი ავაწევინე. თითი ქვედა ტუჩზე გადავუსვი, ამჯერად აღარაფერი უთქვამს - მოგწონვარ პატარა თეოდორ და მგონია, რომ მეც იგივეს ვგრძნობ. ხელი მოვაშორე. დაბნეულმა შემომხედა, პასუხად გავიცინე,

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 1

-დილით თკოს (ჩემი დაქალის)განწირული ყვირილი მესმის რომ ავდგე, მაგრამ როგორც ყოველთვის მხარს ვიცვლი და ძილს ვაგრძელებ, ისიც გაჩუმდა მაგრამ მისი ასეთი დუმილი ავის მომასწავლებელია, ეს გავიფიქრე და ყინულივით ცივი წყალი ამ შუა აპრილში მესხმება თავზე მეც