ჯარჯი დაიაური...#1

იმ ზაფხულს ჯარჯისთან მთებში სვანრთიდან გადმბარგდა ოჯახი... დაახლოვებით ჯარჯის ასაკის ბიჩი ყქვდათ. ვაჩე.... ვაჩე ვიბლიანი... მამა დაღუპოდა და დედის მხარეს არჩიეს Aგადმობატგება. ჯარჯი და ვაჩე დაახლოვდნენ .. მთელი დღე ერთად დადიოდნენ. ხან ცხენებზე

ტყე +16 III

ჯდება.როგორც ჩანს სიცივემ შეაწუხა,ხელებს უშვერს ცეცხლს და გათბობას ცდილობს.ვუახლოვდები და გარდაცვლილ ცხოველს ზევიდან დავყურებ,ახლა პირუტყვებს ჩვენ მეტად ვგავართ,მაგრამ ვერაფერს შევცვლით,შიმშილის საკითხია საზღვარზე მზრუნველი მეორე დანაყოფი კი ხეებს

სუიციდი

ისევ შევეჩვიე გზაში წერას .... ფიქრი მომეძალა სუიციზმზე .... სამყაროს ფერებში ვეღარ ვხედავ.... გრძნობას ვერ გავუგე თავის სიღრმე ....

უშენობა ვისწავლე(12)

გაკვეთილები უაზროდ გაიწელა სახლსი წავედი მოვემზადე და როგორც გუგამ მითხრა მათ მწვრთნელთან შესახვედრად მოვემზადე შესულს რამოდენიმე ბიჭი დამხვდა ყურადღებით მიმზერდნენ მაგრამ არაფერს ამბობდნენ -უკაცრავად გოგონების ოთახი საით არის -ახალი ხარ?დღეს

XXI საუკუნე

მე დავიბადე იმ წყეულ ეპოქაში როცა აღარ აქვს ფასი არაფერს. როცა ღირსება გახდა სილაჩრე,

სიმპატიური სტუმარი (თავი 1)

უკვე აგვისტოა... ღმერთო, როგორ არ მინდა სკოლის დაწყება. სესილი–ეს არის ჩემი სახელი. 17 წლის ვარ. დიახ, მომავალი აბიტურიენტი. „აბიტურიენტობა არეტიანებსო“ – მართალია. ჯერ არ ვარ აბიტურიენტი, მაგრამ უკვე ღამეეს ვათენებ ეროვნულებზე ფიქრით.

მხოლოდ ერთი (3)

ისევ დავნახე მაიკლი თვის ლამაზ ქერა გოგოსთნ ერთად. გავცივდი, ხელები გამეყინა და თვალიდან ცრემლი ჩამომვარდა, მაგრამ მალევე მოვიწმინდე, არ მინდოდა ალქსს დაენახა რადგან ვიცოდი აქ რა ამბავიც ატყდებოდა. გული ისე გამებზარა ასე მეგონა რამდენი დროც არ

სადღაც შორს... მთებში თავი 7

ქალაქამდე ხმა არ ამოუღია ბექაურს.იჯდა ჩუმად მანქანის წინა სავარძელზე, თავი მანქანის მინაზე ჰქონდა მიდებული და სადღაც უსასრულობას მიშტერებოდა.. რაც უფრო უახლოვდებოდნენ თბილისს სიცხე მით უფრო მატულობდა და ოფლი ასხავდა სახეზე. წინა დღეს აშკარად ბევრის

სამი გურული და მე *1*

** * 15 წლის ვიყავი. როცა გავიცანი და ჩემი ისედაც სიგიჟეებით გატენილი ცხოვრება უფრო გააგიჟა... 23 ნოემბერი იყო როცა მობილურზე მომივიდა ესემესი. ჩვეულებრივ გიორგობას მილოცავდნენ... " გილოცავ გიორგობას "-მეც რაღათქმაუნდა ჩვეულებრივ ვუასუხე დაა აი

ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ